Οι εκλογές του Μαΐου του 2023 θα μείνουν στην ιστορία. Οχι μόνο για τη θριαμβευτική επικράτηση του Μητσοτάκη επί του Τσίπρα, της Ν.Δ. επί του ΣΥΡΙΖΑ -με αυτήν τη σειρά, πρώτα οι αρχηγοί (sic), μετά τα κόμματα.
Το σημαντικότερο είναι η συντριπτική νίκη του λαού της Δεξιάς. Του λαού, δηλαδή, της ιδιοκτησίας, της «ασφάλειας» και της εκκλησίας - οικογένειας -ένα πακέτο.
Ο λαός της Αριστεράς, η εργατική τάξη και οι νέοι προλετάριοι, ιδίως, βρίσκονται σε ασφυκτική κατάσταση. Η απόγνωση γρήγορα θα κυριαρχήσει, αντικαθιστώντας την προφανή εκλογική αδιαφορία. Η δεδομένη κοινωνική απελπισία μετατρέπεται αναπόφευκτα και σε πολιτική.
Τι είναι, όμως, αυτός ο λαός της Δεξιάς; Πώς επιδεικνύει τόσο κυνισμό, στο όριο της ανθρωποφαγίας; Θέλω να πω, μετά τα Τέμπη, είναι δυνατόν να επιβραβεύει τόσο εκκωφαντικά τον απίθανο Καραμανλή, ένα ηθικό τέρας;
Οπως αποδείχτηκε, είναι και παραείναι.
Ο λαός της Δεξιάς είναι ακραία κυνικός. Ξέρει τι κάνει και συνεχίζει να το κάνει. Δεν αυταπατάται, δεν παραπλανάται, δεν ζει μέσα στη φενάκη. Ο κυνισμός του είναι αντίστοιχος της αυτοπεποίθησής του. Εκτός όσων είναι ιδεολογικά συντηρητικοί, το κοινωνικό μείγμα που τον αποτελεί, κτητικό και ατομικιστικό, με μόνη θρησκεία την ιδιοκτησία, ξέρει πως εκμεταλλεύεται τους εργαζομένους του, θεωρεί «δίκαιο» να καρπώνεται προσόδους από την ιδιωτικοποίηση του κράτους. Αισθάνεται απολύτως νομιμοποιημένος να τα κάνει, θεωρεί όλους τους χωρίς ιδιοκτησία και περιουσία λούζερς, που αξίζουν την κακή τους μοίρα. Οι νικητές έχουν πάντα δίκιο, το δίκαιο, άλλωστε, είναι σε τελική ανάλυση δύναμη.
Πολλοί ισχυρίζονται πως αυτό το τμήμα της κοινωνίας, ο λαός της ιδιοκτησίας, δηλαδή, είναι κάτι τόσο μειοψηφικό, που δεν βγάζει νόημα το επιχείρημα.
Απλώς, κάνουν λάθος.
Οσοι έχουν συμφέροντα με τη διατήρηση και την επίταση των ασφυκτικών συνθηκών για τον κόσμο της εργασίας είναι πολύ περισσότεροι από το «μεγάλο κεφάλαιο». Δίνω μερικά στοιχεία.
Σε ό,τι αφορά την περιουσία, το πάνω 10% του πληθυσμού κατέχει το 56% του συνολικού πλούτου, το επόμενο 40% το 42% -28% + 14%, -μοιρασμένο σε δύο ίσα πληθυσμιακά μέρη του 20%, ανώτερο και κατώτερο των «μεσοστρωμάτων»- και το κατώτερο κατώτερο 50%, μόλις, το 4% του πλούτου. Ως προς αυτό, λοιπόν, βλέπουμε πως πάνω από 30% του πληθυσμού έχει υλικό συμφέρον να μην αλλάξουν τα πράγματα.
Ας δούμε τι γίνεται με τις καταθέσεις. Το 72%, λοιπόν, των καταθετών στην Ελλάδα έχει καταθέσεις μέχρι 1.000 ευρώ, ενώ οι μισοί εξ αυτών έχουν μηδενικές καταθέσεις. Αυτό το 72% κατέχει μόλις το 1,7% των συνολικών καταθέσεων.
Στην άλλη πλευρά της κλίμακας, το 1,8% κατέχει το 53% των αποταμιεύσεων, ενώ, συνολικά, το ανώτερο 30% περίπου του πληθυσμού έχει το 96% των καταθέσεων!
Ψάχνοντας το κοινωνικό προφίλ των διαφόρων κατηγοριών, βλέπουμε το απολύτως αναμενόμενο. Στον πυθμένα βρίσκονται, κυρίως, ιδιωτικοί υπάλληλοι -εργάτριες, δηλαδή- και άνεργοι, ενώ στα μεσαία προς ανώτερα επίπεδα αποταμίευσης κυριαρχούν στελέχη επιχειρήσεων και ελεύθεροι επαγγελματίες.
Η φοροδιαφυγή και η φοροκλοπή, από την άλλη, είναι ένα σπορ που εμπλέκει ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού, αφήνοντας εκτός μόνο τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους. Γνωρίζοντας πόσο εκτεταμένα είναι αυτά τα φαινόμενα, εντελώς ασύλληπτα για τα μέσα ευρωπαϊκά δεδομένα, καθώς και πόσο άνιση είναι η συμβολή των έμμεσων - αντιλαϊκών φόρων σε σχέση με τους άμεσους στα φορολογικά έσοδα, είναι σαφές πως, μέσω της φορολογίας, πραγματοποιείται μια αναδιανομή, που επιδεινώνει κατά πολύ την αρχική εισοδηματική ανισότητα.
Και σε ό,τι αφορά τους άμεσους φόρους, όμως, τα πράγματα είναι άνω ποταμών. Είναι χαρακτηριστικό πως το 82% του δηλωθέντος εισοδήματος ανήκει σε μισθωτούς και συνταξιούχους. Την ίδια στιγμή, το 75% των ελεύθερων επαγγελματιών δηλώνει ετήσιο εισόδημα κάτω των 10.000 ευρώ, το 57% λιγότερο από 5.000, το 25% κάτω από 1.000 ευρώ. Οι επιχειρηματίες όλων των ποικιλιών δηλώνουν εισοδήματα στο 4,5% των συνολικών!
Είμαστε μια καπιταλιστική χώρα, όπου οι επιχειρηματίες πένονται! Γι’ αυτό, ίσως, οι ασφαλιστικές εισφορές τους είναι κατά πολύ μικρότερες από αυτές των μισθωτών, τόσο ώστε οι τελευταίοι να επιδοτούν την ασφάλιση των πρώτων.
Αν προσθέσουμε την απίστευτη, για στοιχειωδώς ευνομούμενη χώρα, άγρια εκμετάλλευση των εργατών, την ασυδοσία και τη συναφή άσκηση τρομοκρατίας, η εικόνα ολοκληρώνεται.
Κάθε άλλο παρά ασήμαντη μειοψηφία είναι, λοιπόν, ο λαός της Δεξιάς. 30% έως 40% του πληθυσμού έχουν προφανές υλικό συμφέρον από τη νεοφιλελεύθερη, με ισχυρές αποχρώσεις Ακροδεξιάς, διακυβέρνηση.
Κι αυτοί ξέρουν πολύ καλύτερα από εμάς το συμφέρον τους. Παρ’ όλα αυτά, μια ορισμένη Αριστερά νομίζει πως η συμμετοχή τους στη λαϊκή συμμαχία της «αλλαγής» είναι αναγκαία. Ενώ, μάλιστα, το 60+% του πληθυσμού έχει σαφώς ανταγωνιστικά συμφέροντα με τους πλούσιους και «ευκατάστατους», με τα μικρά, μεσαία, μικρομεσαία και μεγάλα αφεντικά.
Ακόμη και οι «συντηρητικοί» γίνονται αποδέκτες προσκλήσεων για «μέτωπο απέναντι στη Δεξιά»
Αρες μάρες, δηλαδή.
*Υποψήφιος στο Επικρατείας με το ΜέΡΑ25
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας