Στη δική μας περίπτωση, βέβαια, αυτό που ισχύει είναι λίαν παράδοξο: ενώ η κοινωνία και ο λαός χειμάζονται (και δοκιμάζονται) από τη μεγάλη πίεση και ταλαιπωρία που υφίστανται εδώ και περίπου 15 χρόνια, παρά την άγρια ακρίβεια, την ανεργία και το, σχεδόν, ανυπόφορο καθημερινό βάρος, εκείνο που επικρατεί είναι μια νοσηρή, θαρρείς, παθητικότητα, σύγχυση και αμηχανία!
Σίγουρα, πάντως, δεν επικρατεί διάθεση αντίστασης και διαμαρτυρίας απέναντι στα γεγονότα, στις διάφορες δυσμενείς εξελίξεις και κείνο που διαφαίνεται είναι, φευ, πως καταλήγουμε σε ένα σκληρό και… «μονοπολικό μοντέλο» αντίληψης, προσέγγισης και αντιμετώπισης των πραγμάτων!
H κλασική και άλλη ιστορία της Ελλάδας βρίθει από μεγάλες καμπύλες, ανεβοκατεβάσματα και διακυμάνσεις που οδηγούσαν με τη σειρά τους σε οδυνηρές και σκοτεινές περιόδους τους καθημερινούς ανθρώπους - την ίδια την τύχη της. Ωστόσο (έως ένα σημείο), πάντα κατάφερνε να ανοίγει και φωτεινές περιόδους, αυτοπροσδιοριζόμενη εκ νέου, αναγεννώμενη κυριολεκτικά από τις στάχτες της, γεννώντας τους μύθους της, τους άθλους της, τη νέα της θέση στον Κόσμο.
Οι καιροί των μεγάλων μύθων και των μεγάλων άθλων που έμοιαζαν, αλήθεια, με νίκη του ακατόρθωτου, παρήλθαν ανεπιστρεπτί από καιρό. Εκείνο που μένει -εδώ και τώρα- είναι μια βαθιά κόπωση, σύγχυση και αμηχανία που χάνονται επίσης σε μια χαώδη -συνεχώς εξελισσόμενη- ακινησία!
Η έλλειψη θέλησης, η άρνηση εξερεύνησης και στοιχειώδους αντίστασης και διαμαρτυρίας∙ η άρνηση να βάλουμε, αλίμονο, το δάκτυλο «επί τον τύπο των ήλων» μας προσανατολίζει, αφ’ εαυτού-από μόνη της, στο μέλλον που μας αξίζει!
Ισως είμαστε, πια, τόσο διεφθαρμένος (όπως -όχι άστοχα, αλλά, οπωσδήποτε ανορθόδοξα- πριν από χρόνια θεώρησε ο Γιώργος Παπανδρέου στα αιμοδιψή ευρωπαϊκά θέσμια) και κουρασμένος λαός, ώστε να μην μπορούμε ακόμη και να δούμε μπροστά μας, να κοιτάξουμε βαθιά μέσα μας, να αναζητήσουμε και να αντλήσουμε από την ίδια την ιστορία μας και μυθολογία μας, να βρούμε, ίσως, και να δώσουμε τον κατάλληλο χώρο σε έναν άξιο ή και δυνατό ήρωα σαν, ας πούμε, τον θρυλικό Ηρακλή μας (!) που, παρά το δυσμενές περιβάλλον της συγκυρίας της εποχής του, αποφάσισε αγέρωχα (το θηρίο) να καθαρίσει την «κόπρο του Αυγεία» και να καθιερωθεί ως ο κατεξοχήν, ο αρχέτυπος ήρωας που παρήγαγε άθλους-ανατροπές στη συλλογική συνείδησή μας...
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας