Μετωπική σύγκρουση;

Η Τουρκία του 2023 δεν προσφέρεται για τους πανηγυρισμούς που είχαν σχεδιάσει ο Ερντογάν και η ηγεσία του ΑΚΡ.

Ολα δείχνουν ότι η ρεαλιστική προσγείωση στην πραγματικότητα τόσο εκτός όσο και εντός συνόρων είναι περισσότερο ευχή και επιθυμία, παρά πραγματική προοπτική.

Στο εσωτερικό μέτωπο, ο Ερντογάν, βλέποντας και κάνοντας, θα κρίνει κάποια στιγμή αν τον εξυπηρετεί η παρουσία ή η απουσία του Ιμάμογλου από την προεκλογική εκστρατεία και αναλόγως θα υπάρξει σε δεύτερο βαθμό δικαστική απόφαση.

Αν για τον Ιμάμογλου η τύχη του κριθεί από το κατά πόσον η παρουσία του στον προεκλογικό αγώνα διαιρεί ή ενισχύει την ενότητα της Συμμαχίας των Εξι κομμάτων της αντιπολίτευσης, η απαγόρευση της νόμιμης λειτουργίας του Κουρδικού Κόμματος ΗDP μπορεί να προεξοφληθεί ως ειλημμένη απόφαση.

Τα παραπάνω, αθροιστικά, επιβεβαιώνουν ότι οι εκλογές θα γίνουν μόνον αν ο Ερντογάν αισθανθεί ασφαλής ότι οι μεθοδεύσεις του αποκλείουν ατύχημα, δηλαδή νίκη της αντιπολίτευσης.

Σε αντίθετη περίπτωση, οι εκλογές θα αναβληθούν για ένα ή και δύο χρόνια, όπως προβλέπει το Σύνταγμα, όταν υπάρχουν έκτακτες περιστάσεις.

Ιδια κατάσταση αβεβαιότητας και μειωμένης προβλεψιμότητας εκτός συνόρων σε ό,τι αφορά τις απειλές της Αγκυρας για στρατιωτική εισβολή ευρείας κλίμακας στη Συρία για εκκαθάριση της περιοχής από τους Κούρδους αντάρτες που στηρίζουν οι ΗΠΑ.

Προχθές, Τετάρτη, στη Μόσχα συναντήθηκαν οι υπουργοί Αμυνας και οι επικεφαλής των Υπηρεσιών Πληροφοριών της Ρωσίας, της Συρίας και της Τουρκίας, σε μια εξέλιξη που έχει τις διαστάσεις μεγάλης ανατροπής.

Ο Ερντογάν δεν ζητά πλέον εγγυήσεις από τις ΗΠΑ, ότι οι Κούρδοι του συριακού παρακλαδιού του ΡΚΚ δεν θα απειλήσουν την ασφάλεια της Νοτιοανατολικής Τουρκίας.

Με τη μεσολάβηση της Μόσχας, αναζητά τη διαβεβαίωση της Δαμασκού ότι θα ελέγξει την τουρκοσυριακή μεθόριο, ώστε να μην απειληθεί η ασφάλεια της Τουρκίας από τους Κούρδους αντάρτες.

Με άλλα λόγια, δεν υπάρχει πουθενά η πιστοποίηση ότι η Τουρκία αναζητά συνολική εξομάλυνση με τις ΗΠΑ.

Αντίθετα, η συνεργασία με τη Μόσχα και τη Δαμασκό αμφισβητεί εκ των πραγμάτων την αμερικανική παρουσία στη βορειοανατολική Συρία και, επιπλέον, υποδεικνύει στην ηγεσία της κουρδικής πολιτοφυλακής YPG να βρει ένα modus vivendi με το καθεστώς Ασαντ.

Ετσι, τα σενάρια συνολικής εκκαθάρισης εκκρεμοτήτων ΗΠΑ-Τουρκίας προβάλλουν πλέον ως ασκήσεις επί χάρτου, ενώ οι εκλογές, είτε γίνουν στην ώρα τους είτε αναβληθούν, όχι μόνον δεν θα εκτονώσουν εσωτερικές και εξωτερικές εντάσεις, αλλά θα τις οδηγήσουν στην γκρίζα ζώνη μεταξύ παροξυσμού και ανάφλεξης.

Αντίθετα, οι εκλογές μπορούν να οδηγήσουν στην αποδόμηση ενός κοινά αποδεκτού θεσμικού κοινοβουλευτικού πλαισίου, με την πόλωση να ορίζεται πλέον ανάμεσα στην πολιτική εξεγερσιακή ανυπακοή, από τη μια μεριά, και την απροσχημάτιστη δικτατορική εκτροπή, από την άλλη.

Παρόμοια κατάσταση στον διεθνή ορίζοντα της Τουρκίας, με επίκεντρο τις σχέσεις με τις ΗΠΑ.

Τίποτε δεν συνηγορεί ότι η πανηγυρική προσέγγιση με τις ΗΠΑ, που προεξόφλησε πρόσφατα ο φιλοκυβερνητικός Τύπος στην Τουρκία, που θα κορυφωνόταν με την επίσκεψη Ερντογάν στον Λευκό Οίκο, μετά την αίσια έκβαση της εκκρεμότητας των F-16, είναι πραγματική δυναμική.

Στην Τουρκία, σήμερα, η παραμονή στην εξουσία με κάθε μέσο είναι μονόδρομος για τον Ερντογάν.

Ετσι, είναι εκτός συζήτησης το ενδεχόμενο οι Ερντογάν-ΑΚΡ να αποδεχθούν εκλογική ήττα αλλά και μια επιστροφή στο παρελθόν με αναίμακτο στρατιωτικό πραξικόπημα.

Ποτέ άλλοτε στον ένα αιώνα ύπαρξής της η Τουρκία δεν ήταν τόσο κοντά σε μια εμφύλια σύγκρουση, με απρόβλεπτες περιφερειακές παράπλευρες απώλειες στην όποια σημερινή σταθερότητα.