Πριν από είκοσι χρόνια μπήκε στη ζωή μας αθόρυβα. Προχθές, μας αποχαιρέτησε, μ’ ένα δυνατό σφύριγμα, ενώ έκανε το τελευταίο του ταξίδι με προορισμό τα Δωδεκάνησα. Ενωσε τις ζωές μας ανάμεσα στα νησιά, χειμώνες και καλοκαίρια, ακαταπόνητος και υπομονετικός. Πολλές φορές πάλεψε με τους ανέμους, πάντα με άξιους καπετάνιους και άλλες τόσες έπλευσε σε γαλήνιες θάλασσες καμαρωτός. Πληγώθηκε συχνά πάνω σε ντόκους και σε βράχια, μα δεν το ’βαλε κάτω. Κάθε φορά που απέπλεε από ένα λιμάνι, ακόμα κι αν έδινε μάχη με τα κύματα, έβγαινε πάντα νικητής. Πιστός στο έργο που του ανέθεσαν, μετέφερε με ασφάλεια επιβάτες, οχήματα και εμπορεύματα στους ακρίτες, που περίμεναν πάντα να τον δουν να ρίχνει άγκυρα στην αγκαλιά του λιμανιού. Στους παραμελημένους από την κυβέρνηση ακρίτες, που τον αγάπησαν σαν ένα δικό τους άνθρωπο και δάκρυσαν στον αποχαιρετισμό του. Θα λείψει η άγκυρά του από τα νερά της Κάσου, από το Φρυ, από τα Πηγάδια και το Διαφάνι. Που άλλοτε τον δεχόταν στο λιμάνι του και άλλοτε οι καιροί τον διώχνανε για τη Χάλκη, μέχρι να φτάσει στη Ρόδο σπρωγμένος από τα πολλά Μποφόρ που ταλανίζουν το Καρπάθιο.
Το αγαπώ αυτό το πλοίο. Με μετέφερε τόσες φορές στην αγαπημένη μου Ρόδο. Είδαμε μαζί τόσες φορές το ηλιοβασίλεμα και την αυγή από την πλώρη και τα φινιστρίνια του. Με μπονάτσα ή με φουρτούνα πλησιάσαμε τα λιγοστά φώτα της Κάσου το σούρουπο κι ύστερα τα σπίτια στα Πηγάδια της Καρπάθου, στριμωγμένα κάτω από τον βράχο που τα γλείφει η θάλασσα. Μετά παίρναμε τον ανήφορο για το Διαφάνι, πάντα με φεγγαράδα, και φτάναμε αν δεν είχε καιρό στις βοτσαλωτές του παραλίες. Αλλιώς παίρναμε τον δρόμο για τη Χάλκη, με το άγριο τοπίο και τις υπέροχες κεραμοσκεπές. Υστερα σαν από θαύμα, ακόμα και σε φουρτούνα μαλάκωνε ο καιρός, οι αέρηδες χαμηλώνανε και με τον Αρμενιστή στα δεξιά μας βάζαμε πλώρη για τη Ρόδο. Κάποιοι αποβιβάζονταν, κάποιοι επιβιβάζονταν, αλλά εσύ συνέχιζες τη ρότα σου για άλλα μέρη. Με λίγη ξεκούραση στο λιμάνι του Πειραιά, ξανάρχιζες και πάλι από την αρχή το ταξίδι σου, που ποτέ δεν ήταν μοναχικό. Ακόμα και για έναν επιβάτη έδενες στο μικρό λιμάνι που σε περίμενε.
Οσο αλλόκοτο και να μοιάζει να ευχαριστείς ένα πλοίο, ευχαριστώ τον «Πρέβελη» για τα ταξίδια του, για τις θάλασσες που περάσαμε μαζί και τη χαρά που πρόσφερε στον κόσμο που έφερε κοντά. Να είναι ο δρόμος σου ανοιχτός. Εις το επανιδείν!
«Σε ποιες σπηλιές εκρύφθηκες και πώς να σε φωνάξω, κουστάρω κι όλο με τραβάει μακριά το γκαραντί». Ν. Καββαδίας
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας