Οταν στις 2 Ιουλίου 2020 ολοκλήρωσα την τοποθέτησή μου στην Ολομέλεια ως κοινοβουλευτική εκπρόσωπος του ΜέΡΑ25 κατά τις θυελλώδεις συνεδριάσεις για το διαβόητο νομοσχέδιο Χρυσοχοΐδη περί δημόσιων υπαίθριων συναθροίσεων, δεν φαντάστηκα ότι είχα καταφέρει να προκαλέσω τόσο θυμό και αναστάτωση στην κυβερνητική παράταξη. Πώς θα μπορούσε, άλλωστε, μια νέα βουλευτής ενός νέου κόμματος να ενοχλήσει σε τέτοιο βαθμό μια Νέα Δημοκρατία με νωπή εκλογική εντολή και με την κατεστημένη μιντιακή χορωδία να τη σιγοντάρει μονίμως;
Ετσι, παρότι σύντομα η Ενωση Αξιωματικών Ελληνικής Αστυνομίας Κεντρικής Μακεδονίας κατέθεσε μια διάτρητη έγκληση εναντίον μου, συνέχιζα καλοπροαίρετα να πιστεύω ότι μια… ληγμένη φωτοβολίδα δεν θα μπορούσε ποτέ να γίνει τροχιοδρομική για μια ολόκληρη κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Τόσοι έμπειροι νομικοί και τόσοι μπαρουτοκαπνισμένοι πολιτικοί δεν ήταν δυνατόν να εκτεθούν τόσο πολύ για κάτι τόσο εξόφθαλμα προσχηματικό.
Τελικά, ήταν τόση η δική μου αφέλεια, ώστε διαψεύστηκα παταγωδώς όταν τον Δεκέμβρη του 2020 σύσσωμη η Κοινοβουλευτική Ομάδα της «φιλελεύθερης» Ν.Δ. και ορισμένοι βουλευτές του «προοδευτικού» ΚΙΝ.ΑΛΛ. αποφάσισαν να άρουν την ασυλία μου και να βρεθώ απολογούμενη για συκοφαντική δυσφήμηση λόγω γνώμης που εξέφρασα από το βήμα της ίδιας της Βουλής. Η προσωπική ταλαιπωρία ήταν αμελητέα, μιας και η καταγγελία ήταν εντελώς ανερμάτιστη και μόνο με νομικές μαγγανείες θα μπορούσε ποτέ να καταλήξει σε ποινικό ακροατήριο.
Ωστόσο, η συνειδητή επιλογή της Νέας Δημοκρατίας να την εργαλειοποιήσει πολιτικά και θεσμικά άφησε ανεξίτηλο λεκέ στην πάγια κοινοβουλευτική ορθότητα και ναρκοθέτησε στυγνά την ελεύθερη έκφραση των αιρετών αντιπροσώπων του λαού για να μεθοδεύσει την πιο επικίνδυνη φίμωση ως αλλαγή παραδείγματος. Δεν έφτανε που ο κυβερνητικός ολετήρας της Μητσοτάκης Α.Ε. είχε ήδη σαρώσει στο πέρασμά του ατομικές και κοινωνικές ελευθερίες, εργασιακά δικαιώματα και φιλολαϊκές διεκδικήσεις· το γαλάζιο καθεστώς -κυριολεκτικά «δι’ ασήμαντον αφορμήν»- κατέληξε στο σημείο να κατασκευάσει ανορθόδοξα κι ανήκουστα νομικά επιχειρήματα για να απλώσει τις ρίζες του μέχρι και στα αδιαπραγμάτευτα αξιώματα της ομαλής λειτουργίας του πολιτεύματος.
Για τη Νέα Δημοκρατία, η αντιπολίτευση οφείλει να σιωπά. Κι αν δεν σιωπά, οφείλει να φοβάται τα αντίποινα. Ευτυχώς για τη δημοκρατία και δυστυχώς για την κυβέρνηση, η Δικαιοσύνη επιφύλαξε μια εντελώς διαφορετική αντίληψη για τα γεγονότα. Με πρόσφατη συνοπτική της διάταξη, η εισαγγελέας Πλημμελειοδικών Αθηνών απέρριψε αμετάκλητα την εις βάρος μου έγκληση και υπενθύμισε ρητά το εντελώς αυτονόητο νομολογιακό θέσφατο: δεν υφίσταται δυσφήμηση ούτε εξύβριση όταν κάτι προσάπτεται γενικά στην «αστυνομία», σε «αστυνομικούς» και σε «αστυνομικά όργανα», όταν δηλαδή η αναφορά δεν είναι ορισμένη ή έστω επαρκώς οριστή.
Και κάπου εκεί τελειώνει η συζήτηση για τον νόμιμο φραγμό που θέτει η ίδια η Δικαιοσύνη απέναντι σε επίδοξους λογοκριτές πάσας προέλευσης. Ετσι, η αναμενόμενη εισαγγελική κρίση στην «υπόθεση Αδαμοπούλου» ήρθε όχι για να διαφωτίσει τον κόσμο της Δικαιοσύνης και την κοινωνία σε κάποιο δήθεν αμφιλεγόμενο ζήτημα, αλλά για να επαναφέρει στη γνώριμη ευταξία μια εντυπωσιακά αδικαιολόγητη κοινοβουλευτική παραφωνία της πλειοψηφίας, η οποία πρόδιδε -στην καλύτερη των περιπτώσεων- απαράδεκτη νομική αμνησία.
Με μια lege artis λιτή εισαγγελική διάταξη μπορεί να έκλεισε ο κύκλος της ατομικής μου περιπέτειας, αλλά η δικαίωση δεν είναι πάντοτε συνώνυμη της αποκατάστασης. Πραγματική αποκατάσταση θα έρθει όταν οι αξιωματικές παραδοχές της ελεύθερης κοινοβουλευτικής έκφρασης θα επικρατήσουν οριστικά και αδιαπραγμάτευτα στο πολιτικό μας σύστημα. Μέχρι τότε, αυτή η θεμελιώδης ποιοτική συνιστώσα των γνήσιων δημοκρατικών πολιτευμάτων θα παραμένει στην πατρίδα μας υπ’ ατμόν ή -ίσως καλύτερα- υπό διαταγάς, όπως δηλαδή πορεύεται γενικώς αυτή η κυβέρνηση του επικοινωνιακού ολοκληρωτισμού.
Τον Δεκέμβρη του 2020 οι νεοδημοκράτες και ολίγοι ΚΙΝΑΛΛιστές βουλευτές ανακάλυψαν πρόφαση για να πλήξουν το κύρος και την υπόληψη του πολιτικού ήθους. Αν απέμεινε κάτι συλλογικά θετικό να δρέψουμε, πρόκειται μόνο για την κοινή οριζόντια ευθυγράμμιση σύσσωμης της υπόλοιπης αντιπολίτευσης σε μια δέσμη αδιάσειστων επιχειρημάτων τα οποία διατυπώθηκαν αναλυτικά, όχι μόνο με πλήρη επάρκεια, αλλά και με ειλικρινή ανησυχία και εύλογη καχυποψία για τις επικίνδυνες ακροβασίες της πλειοψηφίας.
Ομως, όσο συγκινητικό κι αν είναι ένα τέτοιο αντάμωμα ως βίωμα έμπρακτης προσωπικής αλληλεγγύης, τόσο ωχριά πλήρως μπροστά στην πλουραλιστική θεσμική συσπείρωση που ορθώνει αυθόρμητα κοινό πολιτικό ανάχωμα απέναντι σε πολύ πονηρές και ιδιοτελείς παρεκτροπές. Μπορεί συνεπώς να μην είμαστε όλοι ίδιοι, αλλά κάποιοι μάθαμε τουλάχιστον τα βασικά κι οφείλουμε να τα αναζητούμε συχνότερα μεταξύ μας.
* Βουλευτής Α’ Αθηνών, ΜέΡΑ25
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας