Βενιζελικά

Με πηχυαίους τίτλους η εφημερίδα ΕΣΤΙΑ πρόβαλλε την απειλή αγωγών από την ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ κατά των πολιτών της Θεσσαλονίκης που θεωρούν προσβολή το συντελούμενο έργο καταστροφής των αρχαιοτήτων στο σταθμό της οδού Βενιζέλου του μητροπολιτικού σιδηροδρόμου της Θεσσαλονίκης. Ειρωνεύεται μάλιστα τις ευαισθησίες πολιτών και πολιτικών και καταφεύγει στο γνωστό στην Παλαιά Ελλάδα επιχείρημα του ασύγκριτου της Ακροπόλεως.

Έτσι άλλωστε γίνονται δημόσιες σχέσεις και πατριδοκαπηλία με τα γλυπτά του Παρθενώνα, χωρίς να έχει διανοηθεί το κράτος των Αθηνών να κινηθεί αναλόγως για τα διαρπαγέντα από τους Βουλγάρους και αποκείμενα στη Σόφια βυζαντινά χειρόγραφα και άλλα κειμήλια από τα μοναστήρια της Αν. Μακεδονίας και Θράκης. Η κλασική αρχαιότητα του κράτους των Αθηνών! Ας καταστραφεί το βυζαντινό σταυροδρόμι ή ας γίνουν οι αρχαιότητες αντικείμενο γελοίας αναπαραγωγής σε άσχετα υψόμετρα δίκην ζαρντινιέρας με άμμο για γάτες.

Η αναφορά ωστόσο σε ανάληψη ένδικων μέσων από μιαν εταιρία και μάλιστα κρατική (ποια ιδιωτική εταιρία θα προσελάμβανε ως διευθύνοντα σύμβουλο τον κ. Ταχιάο, δις πολιτικώς διασυρθέντα στη Θεσσαλονίκη;) κατά πολιτών που διεκδικούν εντός του νομικού συστήματος της χώρας το δίκαιο τους και η απειλή για διεκδίκηση αποζημιώσεων στην περίπτωση των καθυστερήσεων φανερώνει πρώτον πως αντιλαμβάνονται πως τελούν εν αδίκω και έχουν χάσει την κοινωνική υποστήριξη και δεύτερον πως τα έχουν εντελώς χαμένα από τα αλλεπάλληλα ψέματα και τις κούφιες υποσχέσεις για την τήρηση χρονοδιαγραμμάτων, τα οποία και ποτέ δεν κατέθεσαν!

Το μεγαλύτερο θύμα της αστοχίας των Μενδώνη - Ταχιάου - Καραμανλή είναι βεβαίως οι φορολογούμενοι και η Θεσσαλονίκη! Με βαρύτατη ευθύνη της πρώτης, που έπαιρνε έτσι (με την ομάδα της) τη ρεβάνς για τα όσα έγιναν την περίοδο 2012-2014 τα λάθη ακολουθούσαν το ένα το άλλο. Πού ήταν όλα αυτά τα χρόνια όσοι μετά το 2019 ανέλαβαν να συκοφαντήσουν τη λύση της κατά χώραν διατήρησης; Δεν είχαν τότε εικόνα του (αν)εφικτού της προτεινόμενης λύσης για να προβάλλουν τις αστοχίες της; Δεν διατηρούσε δίκτυο η νυν υπουργός από τα χρόνια της ως γενική γραμματέας; Μια χαρά γνώριζαν και δε μιλούσαν γιατί δεν είχαν τι να πουν. Οι άστοχες επιλογές του κ. Μητσοτάκη έδωσαν χώρο για προσωπική αντεκδίκηση και αυτήν πληρώνει η πόλη και η χώρα με το διεθνή διασυρμό της.

Η πραγματικότητα παραμένει μία. Η κατασκευάστρια εταιρεία έχει πολύ κακό παρελθόν στην πρακτική της απόσπασης (επί της κ. Μενδώνη) και επανατοποθέτησης, όπως έδειξε η εμπειρία του σταθμού της Αγ. Σοφίας. Άρα αυτή η πρακτική θα πρέπει να αποφεύγεται, όταν υπάρχει άλλη τεχνική λύση. Αυτή ήταν η ευκαιρία του σταθμού επί της οδού Βενιζέλου και μάλιστα ευκαιρία όχι μόνο για τις αρχαιότητες, αλλά και για τις τεχνικές δυνατότητες της χώρας, της Ελλάδας του σήμερα.

Ακόμη και αν η πρόταση που επεξεργάζονταν το ΥΠΠΟΑ και η ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ από το 2017 είχε αδυναμίες, η νέα κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη, οπαδού της νεωτερικότητας αν δεν απατώμεθα, θα έπρεπε να συμβάλλει ώστε να βρεθεί εκείνη η τεχνική λύση που θα μετέτρεπε την κατασκευή του σταθμού με τις αρχαιότητες κατά χώρα σε πρότυπο και για τα δύο, και την κληρονομιά και την τεχνολογία. Όπως στις σχολές των πολιτικών μηχανικών του κόσμου διδάσκεται το Big Dig της Βοστώνης ως καινοτόμο έργο, έτσι να διδάσκεται και το έργο στον σταθμό της Βενιζέλου (Venizelou Metro Station, Heritage and Engineering Innovation, στα Αγγλικά μπας και το καταλάβουν καλύτερα στο Μαξίμου). Φευ, η μιζέρια της ευκολίας επικράτησε!

Το χειρότερο βέβαια είναι πως την απώλεια της ευκαιρίας συνοδεύει και η απώλεια της ψυχραιμίας και των δημοκρατικών αντοχών. Για όποιον ζει στη Θεσσαλονίκη η διάθεση απέναντι στα τεκταινόμενα έχει μεταβληθεί. Η κοινωνία είναι πλέον αναφανδόν υπέρ της κατά χώρα διατήρησης. Σε τούτο έχουν συμβάλλει τόσο η ακεραιότητα των επιχειρημάτων υπέρ της διατήρησης, όσο και των φορέων και των προσώπων που αγωνίζονται. Δεν κτίζουν πολιτικές καριέρες φυτεμένοι χωρίς δημοκρατική νομιμοποίηση, υπερασπίζονται εντός του νομικού συστήματος της χώρας το πολιτιστικό περιβάλλον της πόλης τους, όπως το καταλαβαίνουν.

Είναι αναφαίρετο δικαίωμά τους, όπως ήταν και να απορρίψουν τον κ. Ταχιάο, τόσο ως δήμαρχο, όσο και ως βουλευτή! Το χειρότερο βέβαια είναι η αντίληψη που προβάλλεται για το νομικό σύστημα της χώρας. Οι νομικές δυνατότητες των πολιτών κατά την άποψη αυτή είναι εμπόδιο και όχι μηχανισμός προστασίας των δικαιωμάτων. Και αυτά μάλιστα από ένα δημοσιογράφο και ένα συγκρότημα που έχει δεχθεί νομικές απειλές από τον κ. Ερντογάν! Μάλλον κατά βάθος επιθυμούν το νομικό πολιτισμό της γείτονος, τους ταιριάζει περισσότερο κι΄ ας μην το δείχνουν.

Η πόλη θα στερηθεί σημαντικό κομμάτι της κληρονομιάς της, αλλά δε μπορεί να γυρίσει και στο γκρίζο μεταπολεμικό περιβάλλον με την απειλή νομικών τρικύκλων και νομικών κοτζαμάνηδων! Ή μήπως η χώρα δεν έχει προχωρήσει;