Οι συνεντεύξεις και γενικότερα οι δημόσιες παρουσίες των πολιτικών, ίσως, σε πολλούς να μη λένε τίποτα. Και συνειδητά να απέχουν από κάθε μορφή παρακολούθησης τους.
Όμως, θα διαφωνήσουμε με ένα τέτοιο είδος «αναχωρητισμού», γιατί αν κάποιος έχει μέσα του τη σχετική διάθεση θα βγάλει χρήσιμα συμπεράσματα, ακόμα και από την πιο βαρετή του είδους.
Είναι πολλαπλώς χρήσιμο και έχει και τη δική του «ομορφιά» να παρατηρείς την επιχειρηματολογία ενός πολιτικού που βρίσκεται μπροστά σε μια δοκιμασία συνεχόμενων ερωτήσεων, είτε «βολικών», είτε «επιθετικών». Τη στάση του σώματος, τους μορφασμούς, τις υπεκφυγές, τις επιδείξεις πνεύματος (σε όποιο βαθμό και αν υπάρχει αυτό…), τις ομολογίες θάρρους, τις εφιδρωμένες υποσχέσεις για μελλοντικά πεπραγμένα, τις βεβαιότητες, τις ιδεολογικές πεποιθήσεις, τις προσωπικές επιδράσεις/αντιδράσεις, και πλήθος αμέτρητων διαφορετικών καταστάσεων…
Στο κάτω-κάτω της γραφής, ακόμα και αν κάτι δεν μας αρέσει, είναι προτιμότερο να βρούμε εμείς αυτά που μας αρέσουν από (και όχι σε...) αυτό, προς όφελος πρώτα και κύρια του εαυτού μας και της συνείδησης του. Όρεξη να χουμε και ο κόσμος που ζούμε δύναται να γίνει άκρως ενδιαφέρον, αρκεί να μη χάνουμε τη δυνατότητα μας να ψαχνόμαστε…
Τη Δευτέρα το βράδυ ο Σταύρος Θεοδωράκης ήταν καλεσμένος στην εκπομπή του Νίκου Χατζηνικολάου στο τηλεοπτικό κανάλι STAR. Σε μία στιγμή έκανε λόγο για το διορισμό στην περιφερειακή διεύθυνση εκπαίδευσης ανθρώπων που ανήκουν στα δύο κόμματα που αποτελούν την κυβερνητική κοινοβουλευτική πλειοψηφία, καταλογίζοντας με δεικτικό τρόπο συνέχιση της παραδοσιακής κομματοκρατίας στο δημόσιο -και στις επιτελικές θέσεις του-, που καθιέρωσαν ατσούμπαλα το ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ. στο παρελθόν.
Ουκ ολίγες φορές, οι πολιτικοί αρκούνται στο προφανές χωρίς να διεισδύουν στα ποιοτικά χαρακτηριστικά του κάθε ζητήματος που θέτουν στο τραπέζι του δημόσιου λόγου. Εξάλλου, το ίδιο το Ποτάμι ως βασική λογική -πάνω στην οποία στηρίζει την ιδεολογική του συγκρότηση- έχει το αυτονόητο, ως ιδεαλιστική επίφαση.
Η ίδια η ύπαρξη τέτοιων πολιτικών φορέων (όχι τόσο σπάνιων πια...) μπορεί να στηρίζεται στις όποιες προσωπικές φιλοδοξίες των ίδιων των μελών του (μην κοροϊδευόμαστε αναμεταξύ μας, όλοι έχουν φιλοδοξίες, ακόμα και ένας θεωρητικός διαπρύσιος κήρυκας μιας φιλοσοφικής αντι-φιλόδοξης ρητορικής…), έχει -όμως- ως «γενεσιουργό αιτία» το «βιασμό του αυτονόητου» από τους προηγούμενους ηνιοκράτες. Αν, πχ, η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ υλοποιούσαν τις εξαγγελίες τους σε ζητήματα αναδιάρθρωσης κοινωνικών δομών και δεν περιορίζονταν απλά στη συνειδητή οπισθοχώρηση του βιοτικού επιπέδου της πλειοψηφίας των ανθρώπων, θα υπήρχε το Ποτάμι; Μάλλον, όχι…
Για να περάσουμε στο «ψητό», η μεγάλη διαφορά που μπορεί να έχει ένας Συριζαίος κρατικός λειτουργός από τους προηγούμενους αντίστοιχους προκατόχους του είναι μία. Κι εκεί θα κριθεί εν πολλοίς -σε μάκρος χρόνου- η πρώτη διακυβέρνηση του ελλαδικού χώρου με αριστερό κορμό. Στο κατά πόσο θα καταφέρουν οι νέοι διαχειριστές να κρατήσουν το ιδεολογικό τους φρόνημα, πάντα σε συνδυασμό με τη λογική του ρεαλιστικού πραγματισμού, που όμως «δεν θα παρασυρθεί από τις συνθήκες», αλλά θα τις αλλάξει κοιτώντας τες στα μάτια...
Αν θα μπορέσουν, δηλαδή, στην πράξη να εφαρμόσουν τις πεποιθήσεις τους ή αν θα περιοριστούν σε ρόλο απλών διεκπεραιωτών που «γλυκάθηκαν από τις καρέκλες» και την «είδαν αλλιώς τη δουλειά»... Για να ισχύσει, λοιπόν, ο φόβος του Σταύρου Θεοδωράκη (που συνεχίζει, βέβαια, να αδιαφορεί για τις ταξικές ανισότητες της ελληνικής κοινωνίας), θα πρέπει να συνεχιστούν οι ίδιες «πράσινες» και «μπλε» λογικές, λαμβάνοντας τις «ροζ» αποχρώσεις τους.
Και το «λαϊκό υποσυνείδητο» δεν ξεγελιέται ποτέ σε κάτι τέτοια, γιατί η εκ των προτέρων καχυποψία είναι ίδιον των ανθρώπων που κατοικοεδρεύουν σε αυτή την υπέροχη (από φυσικής πλευράς, τουλάχιστον) χώρα…
Ή θα ζήσουμε μία πραγματική ριζοσπαστική δημοκρατική «επανάσταση» που θα σαρώσει παθογένειες του παρελθόντος συνυπολογίζοντας τους πολλούς (όπως ευαγγελίζονται οι θεωρητικές διακηρύξεις του ΣΥΡΙΖΑ) ή ας προετοιμαστούμε όλοι για ένα άτσαλο πέσιμο σε μία πραγματικότητα τόσο «χαωμένη», που και δεν μπορεί να προβλεφθεί με ακρίβεια και που θα δυσκολέψει πολύ ακόμα και όσους θα πιάσουν τότες στα χέρια τους «την καυτή πατάτα» -όντας θιασώτες της «αποκατάστασης της τάξης» και της όψιμης αναγκαιότητας της…
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας