Κατεβάστε κάτω τα μολύβια σας, σκίστε τα πτυχία σας, εσείς οι οργανικοί «διανοούμενοι», αναλυτές της εξουσίας. Ή καλύτερα συνεχίστε να μην καταλαβαίνετε τι συνέβη, κάνετε το καλύτερο δώρο σε εμάς από την άλλη πλευρά. Καλά, δεν μιλώ για δημοσιογραφίσκους με μισθούς μεγαλύτερους από την υπηρεσία που προσφέρουν (γιατί ο κόσμος τούς έχει καταλάβει). Και εσείς στον καναπέ με το μυωπικό σας μάτι να αδυνατεί να φτάσει σε συνειδητοποίηση της δυναμικής, εσκεμμένα θέλετε να το μειώσετε.
Για έναν κοινωνικό επιστήμονα το να είναι στην πρώτη γραμμή κι αμέσως μετά να πιάνει το μολύβι και να το «βουτά» στον αναστοχασμό είναι το διαμάντι της ζωής. Εδώ είναι Καράβα, εδώ το δόγμα σας «το κράτος έχει το μονοπώλιο της βίας» σμπαραλιάστηκε και φάνηκε γυμνό. Ο ιδεότυπος του Λεβιάθαν δεν έχει κανένα αντίκρισμα μετά τα πρώτα μνημόνια. Αλλιώς πώς το σύνθημα «εδώ είναι χούντα» γίνεται λόγος «καθώσπρέπει νοικοκυραίων»; Δεν θα καταλάβετε γιατί 70χρονες αγρότισσες πιάνουν ξύλα στα χέρια και φωνάζουν «στα παιδιά της διπλανής πόρτας» με τις μάσκες και τα κλομπ. Στον δρόμο, στην πράξη χτίζονται συνειδήσεις, μια διαδικασία επίπονη, δυναμική, διαλεκτική. «Μα Ελληνες χτυπούν Ελληνες;». Και τους μιλούν και απαντούν ελληνικά.
Ενας κύριος, που μέχρι και ώρες πριν έβριζε τους «λαθρο», με πλησιάζει: «Ρε Γεωργούλα, εσύ που είσαι με τους μετανάστες, δεν κάνεις κάτι να έρθουν να μας βοηθήσουν;». Η λέξη στα στόματα όλων είναι εισβολή και αυτός που θέλει να σε αλλοιώσει είναι το όργανο της εξουσίας. Δεν το αμφισβητεί κανείς πια. Και άντε εσύ να συγκρατήσεις αυτούς που ήθελαν να ετοιμάσουν ανταρτοπόλεμο στα βουνά με πέτρες: «Οχι παιδιά, μην απαντάτε στο ξύλο και τα χημικά…». «- Ασε μας ρε Στράτο, αυτοί ήρθαν να μας φάνε δεν το βλέπεις;». Και η συνειδητοποίηση φτάνει μέχρι τη ρίζα: «Ρε σεις, μπάτσοι, τσιράκια των εργολάβων και της Μέρκελ».
«Τουρκόσποροι, γκασμάδες, αναρχοκουμμούνια», οι κουβέντες των παιδιών με τις μπλε και πράσινες στολές. Λίγο πριν και λίγο αφού σε ψεκάσουν στα μούτρα σου με χημικά, σου σπάσουν το αυτοκίνητο, σε τσακίσουν στο ξύλο. Και εσύ υποχωρείς λίγα μέτρα και αμέσως μετά ξανά μπροστά τους. Ολη τη νύχτα και όλη τη μέρα. Αδιαμεσολάβητα και όσο πιο λαϊκά γίνεται.
»Το πρώτο ξημέρωμα να βρίζουν κυβερνητικό βουλευτή, περιφερειάρχη και δήμαρχο που ήταν εξαφανισμένοι. Το τελευταίο απόγευμα να ακούν τον περιφερειάρχη να λέει σε συνέντευξη Τύπου ότι «συζητάμε την πρόταση του κ. Αθανασίου για βραχονησίδες». Και όλοι να συμφωνούν με το σύνθημα: «Ούτε στην Καράβα, ούτε πουθενά. Νταχάου δεν θα γίνουν τα νησιά μας».
Εντάξει, μια στιγμή μόνο ήταν, που αύριο μπορεί να μην κρατήσει και να γυρίσουμε στα παλιά. Το σύστημα έχει τον τρόπο του και ο εξαγοράσιμος αντίπαλος είναι «μέσα στα τείχη». Αλλά ιστορική στιγμή. Που ξέρεις ότι μπορεί εύκολα να ξαναγυρίσει.
* καθηγητής Πανεπιστημίου Αιγαίου, περιφερειακός σύμβουλος Βορείου Αιγαίου
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας