Κάποιες φορές η σιωπή είναι χρυσός

Η συνέντευξη του τέως πρoέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ στον ΣΚΑΪ και τον Αλέξη Παπαχελά ήταν από πολλές απόψεις ενδιαφέρουσα. Τόσο γι’ αυτά που είπε, όσο και γι’ αυτά που δεν είπε. Κατ’ αρχήν όμως ήταν ενδιαφέρουσα λόγω των ιδιότυπων σχέσεων του Γιούνκερ με τον Τύπο.

Κατά την πενταετία της παραμονής του στην προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής παραχώρησε μύριες όσες συνεντεύξεις σε δεκάδες ευρωπαϊκές εφημερίδες, αλλά αρνήθηκε πεισματικά να παραχωρήσει έστω και μία συνέντευξη σε ελληνική. Και αυτό παρά το γεγονός ότι οι δύο κρίσεις που αντιμετώπισε (η οικονομική και η προσφυγική) στο επίκεντρό τους είχαν την Ελλάδα. Και παρά το γεγονός ότι -όπως είπε- θεωρεί τον ελληνικό λαό «ευγενή».

Πάντως ο Γιούνκερ στα πέντε χρόνια που έμεινε στις Βρυξέλλες δεν έκρυψε τις προτιμησιακού χαρακτήρα σχέσεις που, ως μη όφειλε, είχε με δημοσιογράφους της αρεσκείας του. Πρωτίστως με δημοσιογράφους από κράτη και ΜΜΕ φιλικά προς αυτόν. Από την άλλη ωστόσο, ο Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ κάθε άλλο παρά είχε ανάγκη αυτού του είδους την προστασία. Είναι ίσως ο ευφυέστερος Ευρωπαίος πολιτικός της τελευταίας τριακονταετίας, δεινός ρήτορας (στα γαλλικά και τα γερμανικά) και άριστος γνώστης των ευρωπαϊκών υποθέσεων. Κυρίως όμως ήταν ο πρόεδρος της Επιτροπής που με τα λόγια και τις πράξεις του άφηνε εξίσου ικανοποιημένα το Βερολίνο και το Παρίσι.

Βεβαίως ο Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ ex officio ήταν υποχρεωμένος να αντιμετωπίζει με τον ίδιο τρόπο όλα τα κράτη-μέλη της Ε.Ε. Κάτι που μάλλον δεν έπραξε, αφού -όπως ο ίδιος ομολογεί στον Αλέξη Παπαχελά- «ήταν ευκολότερο να πείσεις τον Τσίπρα να κάνει πράγματα, παρά να πείσεις τις άλλες κυβερνήσεις να τον εμπιστευτούν». Αποκαλυπτικά είναι επίσης, τουλάχιστον για τα φιλοκυβερνητικά μέσα, τα όσα είπε ο τέως πρόεδρος της Επιτροπής για την οικονομική κρίση, την Ελλάδα και την παραμονή της στο ευρώ. Εμμέσως πλην σαφώς βεβαίωσε πως ουδείς (ούτε η Μέρκελ, ούτε ο Σόιμπλε) έθεσε ωμά και απερίφραστα θέμα αποβολής της Ελλάδας από την ευρωζώνη, ενώ σε ό,τι αφορά τη φιλολογία περί «σχεδίου Β» δήλωσε πως υπήρχε επειδή έπρεπε να υπάρχει και όχι για να χρησιμοποιηθεί.

Ως προς το αν υπήρξε «πανικός» στην Ε.Ε. λόγω του Τσίπρα, ο Γιούνκερ δηλώνει πως υπήρξε μόνο σε ένα τμήμα της ευρωπαϊκής Δεξιάς και ότι ο ίδιος, καίτοι χριστιανοδημοκράτης, πίστευε πως ο Τσίπρας επειδή ήταν «πολύ έξυπνος» θα καταλάβαινε «ποιες ιδέες λειτουργούν και ποιες όχι». Ως προς το αν αληθεύει ότι η κυβέρνηση Τσίπρα έλαβε από την Ε.Ε. αντάλλαγμα για τη Συμφωνία των Πρεσπών κάποια ελαστικότερα περιθώρια κινήσεων στο ζήτημα των συντάξεων, ο Γιούνκερ το αρνείται κατηγορηματικά λέγοντας χαρακτηριστικά ότι ουδέποτε μπέρδεψε τα δύο ζητήματα.

Τέλος, ενδεικτικά της εξαιρετικής ευφυΐας του Γιούνκερ είναι τα δύο θέματα επί των οποίων επιμελώς απέφυγε να τοποθετηθεί μιλώντας στον ΣΚΑΪ. Το πρώτο είναι το δημοσιονομικό ζήτημα της Ελλάδας, που παρά τις παλαιότερες ευρωπαϊκές δεσμεύσεις δεν ρυθμίστηκε. Και δεν πρόκειται τόσο για το ζήτημα των ευρωομολόγων, που με την άνοδο του Γιούνκερ στην προεδρία της Επιτροπής θάφτηκε, όσο για το ζήτημα της μείωσης του ελληνικού δημόσιου χρέους, που προβλεπόταν άμα τη εξόδω της χώρας από τα μνημόνια και που τελικά ακυρώθηκε. Το δεύτερο θέμα επί του οποίου δεν είπε κουβέντα ο τέως πρόεδρος της Επιτροπής είναι το προσφυγικό. Ισως επειδή κάποιες φορές η σιωπή είναι χρυσός.