Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2004, η μαγική τελετή έναρξης, οι 15 εκείνες αξέχαστες ημέρες που τα πάντα λειτουργούσαν για πρώτη φορά σαν καλοκουρδισμένο ρολόι, έχουν μείνει στη συλλογική μας μνήμη σαν μια ξεχωριστή στιγμή που μας γέμισε εθνική υπερηφάνεια. Κατάφεραν να ενώσουν τους Ελληνες κάτω από έναν εθνικό στόχο, ένα φιλόδοξο πολιτικό σχέδιο που κινητοποίησε τις πιο δημιουργικές δυνάμεις του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. Θα μπορούσε να πει κανείς πως ήταν ίσως το πιο πετυχημένο «ΣΔΙΤ» στη σύγχρονη ιστορία μας.
Απέδειξαν ότι για να φέρουμε εις πέρας σύνθετα πρότζεκτ διεθνούς εμβέλειας και υψηλής ποιότητας, οι πολιτικοί χρειάζονται τους τεχνοκράτες του ιδιωτικού τομέα. Μάλιστα το ότι η «ολυμπιακή κληρονομιά» απαξιώθηκε αφού έπεσε η αυλαία των αγώνων, οφείλεται ακριβώς στην αποχώρηση των εξειδικευμένων τεχνοκρατών. Τα έργα περιήλθαν αποκλειστικά στα χέρια του Δημοσίου που δεν είχε ούτε την τεχνογνωσία ούτε και τους κατάλληλους ανθρώπους να καταρτίσει ένα σχέδιο μετα-ολυμπιακής αξιοποίησης.
Γιατί τα λέω όλα αυτά; Διότι πιστεύω ότι το ερώτημα «πολιτικοί ή τεχνοκράτες» είναι ψευτοδίλημμα που μας αποπροσανατολίζει από τα πιεστικά προβλήματα που έχουμε να διαχειριστούμε ως χώρα. Η απάντηση είναι ότι για μια σύγχρονη και αποτελεσματική διακυβέρνηση χρειάζονται και πολιτικοί και τεχνοκράτες.
Η ανασυγκρότηση της Ελλάδας είναι έργο σύνθετο, με ασύμμετρα εμπόδια. Πλέον όλοι οι τομείς της ζωής μας έχουν καταστεί αλγοριθμικοί: στην οικονομία, στην υγεία, στην εκπαίδευση, στην ενέργεια, στις μεταφορές, στο περιβάλλον οι προκλήσεις είναι μεγάλες, τα προβλήματα πολυπαραγοντικά και οι λύσεις όχι εύκολες.
Ο πολιτικός χρειάζεται δίπλα του ικανά άτομα με ειδικές γνώσεις, ερευνητικές, διαχειριστικές και άλλες τεχνικές δεξιότητες ώστε μαζί να οργανώνουν πιο «έξυπνα» και καινοτόμα τις κρατικές λειτουργίες με στόχο να εντοπίζονται ταχύτερα και να αντιμετωπίζονται πιο αποτελεσματικά οι πιεστικές ανάγκες της κοινωνίας.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν ανακάλυψε, λοιπόν, την Αμερική. Με την ανάθεση σημαντικών κυβερνητικών θέσεων σε εξωκοινοβουλευτικούς που έχουν διακριθεί στον επαγγελματικό τους βίο ανταποκρίθηκε στην ξεκάθαρη εντολή της κάλπης: να φέρει ισχυρή ανάπτυξη, να αλλάξει την ποιότητα και το ύφος της διακυβέρνησης. Να ανανεώσει και να διευρύνει την πολιτική.
Το βλέπουμε να συμβαίνει εδώ και δεκαετίες στην υπόλοιπη Ευρώπη, όπου οι ηγέτες των κρατών-μελών προστρέχουν σε υψηλής κατάρτισης, μακράς εμπειρίας και τεχνικών δεξιοτήτων επαγγελματίες προκειμένου να μετατρέψουν τις πολιτικές εξαγγελίες τους σε εφαρμόσιμα σχέδια. Με την αρωγή τους καταφέρνουν τελικά «να είναι καλύτερα προετοιμασμένοι» από εμάς, για να θυμίσω πρόσφατη φράση του πρόεδρου του ΣΥΡΙΖΑ.
Το γεγονός ότι επιτυχημένοι επαγγελματίες, που έχουν διακριθεί στο αντικείμενό τους σε συνθήκες αληθινής ζωής και πραγματικής οικονομίας, αφήνουν τις δουλειές τους για να συμβάλουν στα δημόσια πράγματα, θα έπρεπε να μας γεμίζει ελπίδα και όχι καχυποψία. Το να ζητάμε να αξιοποιηθούν σε αντικείμενα ξένα από την εξειδίκευσή τους για την αποφυγή της σύγκρουσης συμφερόντων είναι εντελώς παράλογο.
Αποτελεί το τέλειο κυκλικό επιχείρημα για να μην ανανεωθεί ποτέ επί της ουσίας η πολιτική ζωή του τόπου. Γι’ αυτό υπάρχουν, άλλωστε, τα θεσμικά αντίβαρα και οι μηχανισμοί ελέγχου και λογοδοσίας σε διοικητικό και κοινοβουλευτικό επίπεδο. Αυτοί θα ενισχυθούν περαιτέρω, μάλιστα, με την ίδρυση Ανεξάρτητης Αρχής για τη Διαφάνεια, όπως έχει εξαγγείλει ήδη ο πρωθυπουργός.
Είναι, λοιπόν, μύθος και συνιστά παλαιάς κοπής λαϊκισμό ο ισχυρισμός ότι η δημοκρατία είναι ασυμβίβαστη με την ύπαρξη ειδικών και εμπειρογνωμόνων στη διοίκησή της, ότι δήθεν δεν έχουν νομιμοποίηση όταν ο εκλεγμένος πρωθυπουργός είναι εκείνος που τους επέλεξε για το συγκεκριμένο έργο. Ο μύθος διακινείται συχνά από «επαγγελματίες της πολιτικής», από νοσταλγούς και νεόκοπους υπέρμαχους του κομματικού κράτους που δημοσίως το ξορκίζουν, αλλά στην πραγματικότητα είναι το μόνο που επιθυμούν. Ο μύθος έχει υποβολείς θυλάκους συμφερόντων που επιδιώκουν να μείνει αδιατάρακτο το status quo των γκρίζων ζωνών στη διακυβέρνηση, ώστε να συνεχίσουν να απομυζούν δημόσιους πόρους.
Η ανάταξη απαιτεί λεπτομερές σχέδιο. Και στη χάραξή του επιβάλλεται να εμπλακούν όλοι όσοι θέλουν, ξέρουν και μπορούν να το φέρουν γρήγορα εις πέρας ώστε τα οφέλη της υγιούς ανάπτυξης να φτάσουν γρήγορα στην κοινωνία.
Η ύπαρξη τεχνοκρατών στις κυβερνήσεις όχι μόνο δεν αντιβαίνει στο Σύνταγμα, αλλά εμπλουτίζει τη δημοκρατική διακυβέρνηση καθώς υπηρετεί και ενισχύει στην επιδίωξή της να πετύχει το βέλτιστο για όλους τους πολίτες και τη χώρα. Αλλος χρόνος για χάσιμο δεν υπάρχει. Το πραγματικό δίλημμα είναι να προχωρήσουμε ως χώρα μπροστά ή όχι;
* Υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ, αρμόδιος για τον συντονισμό του κυβερνητικού έργου
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας