Πρώτος ο αρχηγός, τελευταίο το κόμμα

Αίσθηση έχουν προκαλέσει τα ευρήματα ορισμένων δημοσκοπήσεων. Εμφανίζουν πολύ ψηλά στην κατηγορία της δημοφιλίας πολιτικούς ηγέτες, τα κόμματα των οποίων είτε κινούνται αρκετά κάτω από το 10% είτε βρίσκονται στα όρια της κοινοβουλευτικής επιβίωσης. Αναρωτιέται δηλαδή κανείς πώς γίνεται η κ. Γεννηματά να είναι πρώτη, ενώ το κόμμα της είναι στην τέταρτη θέση, με ποσοστά κοντά στο 7%, ή πώς γίνεται ο Σταύρος Θεοδωράκης να φιγουράρει στην τρίτη θέση, αν και το κόμμα του έχει βυθιστεί (όλες οι μετρήσεις το δείχνουν εκτός Κοινοβουλίου).

Οι βιαστικοί ξεκίνησαν τα σενάρια: «Είναι πειραγμένα τα γκάλοπ», «οι εταιρείες παίζουν βρόμικα παιχνίδια», «είναι σε εξέλιξη σχέδιο χειραγώγησης των πολιτών», «το λόμπι των μιντιαρχών δουλεύει νυχθημερόν για να βλάψει την κυβέρνηση». Ψυχραιμία. Δεν θέλω σε καμιά περίπτωση να υπερασπιστώ ούτε τους μιντιάρχες (έχουν άλλωστε κακόφημο βιογραφικό) ούτε το κύρος των δημοσκοπήσεων – οι αστοχίες τους είναι τόσο κραυγαλέες, που ακόμη και οι ίδιοι οι ερευνητές είναι συνεσταλμένοι.

Ωστόσο, υπάρχει λογική εξήγηση, υπάρχουν και προηγούμενα. Ποια είναι η εξήγηση; Το γεγονός ότι κάποιος βρίσκει συμπαθητικούς την κ. Γεννηματά και τον κ. Θεοδωράκη, δεν σημαίνει ότι έχει αποφασίσει να τους ψηφίσει. Αλλο πράγμα «μου αρέσει ένας πολιτικός για διάφορους λόγους (νέος, ωραίος, τα λέει καλά)» και άλλο πράγμα «εγκρίνω το πρόγραμμα του κόμματός του και θα το εμπιστευθώ όταν θα έρθει η ώρα της κάλπης».

Η απόσταση είναι τεράστια. Μπορεί κάποιος να υποστηρίξει, χωρίς να διατρέξει τον κίνδυνο να γελοιοποιηθεί, ότι το κόμμα του κ. Λεβέντη θα πάει καλύτερα από το κόμμα του κ. Τσίπρα στις εκλογές, επειδή ο αρχηγός των Κεντρώων είναι πιο ψηλά από τον πρωθυπουργό στον κατάλογο της δημοφιλίας; Αστεία υπόθεση. Την έχουν πατήσει κι άλλοι στο παρελθόν.

Πήραν στα σοβαρά αυτού του τύπου τα ευρήματα, καλλιέργησαν προσδοκίες στους ευατούς τους, στους οπαδούς τους και στα μέλη των κομμάτων τους, αλλά όταν ήρθε η ώρα του λογαριασμού, έπεσαν από τα σύννεφα. Το αποτέλεσμα της κάλπης για τα κόμματά τους απείχε έτη φωτός από τις προσωπικές επιδόσεις τους στις δημοσκοπήσεις. Επρόκειτο, μάλιστα, για πολιτικά πρόσωπα με πλούσια αγωνιστική ιστορία, με σημαντικό ιδεολογικό και πολιτικό εκτόπισμα, γοήτευαν με τον λόγο τους ευρύτερα ακροατήρια, τους σέβονταν και τους υπολόγιζαν οι αντίπαλοί τους.

Χαρακτηριστικότερη περίπτωση, ο Λεωνίδας Κύρκος. Σταθερά πρώτος στον κατάλογο των δημοφιλών πολιτικών με τεράστια νούμερα, όμως το κόμμα του άλλοτε έμενε εκτός Βουλής, άλλοτε έμπαινε με τα χίλια ζόρια. Ανάλογες περιπτώσεις ήταν η Μαρία Δαμανάκη και ο Νίκος Κωνσταντόπουλος. Πολύ ψηλά και οι δύο στον κατάλογο της συμπάθειας, πολύ χαμηλά ο Συνασπισμός στα εκλογικά ποσοστά. Οπότε, μην παίρνετε τοις μετρητοίς αυτά τα νούμερα. Ελπίζω να μην τα πάρουν τοις μετρητοίς και αρχίσουν τους πανηγυρισμούς και όσοι ευνοούνται. Καραδοκούν δυσάρεστες εκπλήξεις.

Ανάγωγα

Περιμένουν με αγωνία στην κυβέρνηση τη στάση που θα κρατήσει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για το θέμα του εμπάργκο στη Σαουδική Αραβία. Για πάτημα ψάχνουν προκειμένου να ακυρώσουν τη συμφωνία για τα βλήματα. Ο ρόλος του Ευρωκοινοβουλίου δεν είναι καθοριστικός. Οι αποφάσεις του δεν μπορούν να επηρεάσουν την εξωτερική πολιτική των μεγάλων χωρών. Σιγά μη σταματήσει η Γαλλία να πουλάει όπλα πάσης φύσεως στους σεΐχηδες. Είναι πολλά τα λεφτά.