Ηταν πρωί τ’ Αυγούστου, πολύ μακριά απ’ τη ροδαυγή, που βγήκαμε με τη μικρή μου φίλη τη Μαρία να πάμε στα κεντρικά του ΟΑΕΔ στον Δήμο Αλιμούντος. Φτάνοντας εκεί, βρήκαμε κάτι σαν είσοδο, μισοφωτισμένη, και μπήκαμε. Ενας φύλακας μας ζήτησε ταυτότητες («Κοίτα αναβάθμιση», μου λέει η Μαρία, «FBI ο ΟΑΕΔ!») και μας παρέπεμψε στο υπόγειο. Κατά τα άλλα, άκρα του τάφου σιωπή στου ΟΑΕΔ το… κιβούρι.
Στο υπόγειο λοιπόν, μέσα σε ένα σκηνικό εγκατάλειψης, τρεις υπάλληλοι προσπαθούσαν να ξετυλίξουν το κουβάρι της γραφειοκρατίας. Η Μαρία ήθελε να ρωτήσει για κάτι χρήματα που δεν είχε πάρει από ένα σεμινάριο, το οποίο είχε τελειώσει από το 2015.
Από την αρμόδια υπάλληλο πληροφορηθήκαμε ότι η πληρωμή γι’ αυτό το σεμινάριο είχε εγκριθεί τον Φεβρουάριο του 2017 (!), αλλά η Μαρία δεν είχε λάβει τα χρήματα γιατί υπήρχαν διάφορα λάθη στην καταχώριση των στοιχείων της. «Πρέπει να περιμένετε μέχρι τα μέσα Σεπτεμβρίου για την πληρωμή σας, γιατί τώρα στη Μηχανογράφηση δεν είναι κανείς για να διορθώσει τα στοιχεία σας», είπε η υπάλληλος.
(«Γιατί; Είναι όλοι ταμένοι στη χάρη Της και έχουν φύγει για Τήνο;» αναρωτήθηκα.) «Μα, καλά, είναι δυνατόν να είναι κλειστό ένα ολόκληρο τμήμα, και μάλιστα κομβικό;» ρώτησα. Η ερώτησή μου παράπεσε κάπου ανάμεσα σε ξεχαρβαλωμένους φοριαμούς και παλιά γραφεία και έμεινε αναπάντητη.
Ανεβήκαμε στο ισόγειο, για να κάνει ένσταση η Μαρία επειδή δεν της χορηγούσαν επίδομα ανεργίας ενώ το δικαιούνταν, αλλά μια κυρία με στολή σεκιούριτι, μόλις πλησιάσαμε την πόρτα του αρμόδιου γραφείου, άρχισε να λέει «Δεν μπορείτε να είστε εδώ, απαγορεύεται», λες και κάτι κρυφό ή θανατηφόρο να υπήρχε σ’ εκείνο το δωμάτιο.
«Δεν είναι ώρα για το κοινό», φώναξε πάλι η κυρία σεκιούριτι, «πέστε μου τι θέλετε να ρωτήσω και να σας πω». Σουρεαλισμός! Εμείς δεν μπορούσαμε να ρωτήσουμε. Η κυρία σεκιούριτι, όμως, είχε πρόσβαση στο «άβατον» και θα μας έκανε τη χάρη! Εψαξα στους τοίχους να βρω πού ήταν αναρτημένο το ωράριο και είδα «Δευτ. και Τετ. 11.00-14.00».
«Μα σήμερα είναι Δευτέρα», μου λέει η Μαρία, «άρα είναι ώρα κοινού, παρ’ όλα αυτά πήραμε… αγάπη». Τελικά, άνθρωπο με πολιτικά δεν είδαμε στο ισόγειο. Εν ολίγοις, τα κεντρικά του ΟΑΕΔ διαθέτουν έξι ώρες την εβδομάδα στο κοινό, δηλαδή σε εκατοντάδες χιλιάδες ανέργους. Ολες τις μέρες και όλες τις ώρες ανέργους…
ΥΓ. Πριν από 65 χρόνια, ο Τάσος Λειβαδίτης έγραφε: «[…] να δούνε ότι είναι η ώρα/ που κανένα ρολόι/ δεν έδειξε ποτέ […] η ώρα η πιο βαθειά της νύχτας/ που ξαναγινόμαστε άνθρωποι».
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας