Μεγάλωσα σαν παιδί μέσα σε δυο κόσμους, που φαντάζανε τότε στα μάτια μου τόσο διαφορετικοί κι αταίριαστοι κι όμως με κάνανε κι οι δυο να νιώθω την ίδια οικειότητα. Με καταγωγή από ένα τραχύ κρητικό χωριό, σφηνωμένο μες στα χαράκια του Ψηλορείτη, πέρασα παρ’ όλα αυτά τα παιδικάτα μου σ’ ένα προσφυγικό προάστιο του Μεγάλου Κάστρου.
Ολοι μας οι γειτόνοι ήτανε Μικρασιάτες· κρητικά δε γροικούσες μέσα στον μαχαλά, παρά μονάχα την ντοπιολαλιά της Ερυθραίας. Θυμούμαι ακόμα τους πρόσφυγες πρώτης γενιάς, γερόντοι πια καθώς εγώ κοπέλιζα στα σοκάκια και στις αυλές τους, να διηγούνται ιστορίες από τη Σμύρνη και τ’ Αλάτσατα· πάμπολλες λέξεις κι εκφράσεις δεν τις καταλάβαινα, μιας κι εμείς δεν τις λέγαμε στο σπίτι μας, κι έμενα με την απορία γιατί ετούτοι εδώ οι άνθρωποι μιλούνε, μαγειρεύουνε, τσακώνονται, φιλιώνουνε και τραγουδούνε με τόσο διαφορετικό τρόπο απ’ τους συγχωριανούς μου.
Αυτούς τους έβλεπα κάθε Σαββατοκύριακο που πηγαίναμε στο χωριό. Αρκούσε μια ώρα δρόμος για να βρεθώ εντελώς αλλού· αυτοί εδώ οι αορείτες μιλούσανε, καβγάδιζαν, συναναστρεφότανε, γλεντούσανε και χορεύανε σε εντελώς άλλο τέμπο. Ακόμα και στο καφενείο συμπεριφερότανε διαφορετικά· παίζανε την πρέφα, την ξερή, την κολτσίνα και τον Θανάση με εντελώς άλλα πάσα. Μέχρι και τον καφέ τους ρουφούσανε αλλιώτικα απ’ τους Μικρασιάτες.
Κι ύστερα, σαν μεγάλωσα λιγάκι κι άρχισα να ξεδιαλύνω τη ρίζα μου, έμαθα πως ο μακρινός πρόγονός μου κρατούσε από τη Μικρασία. Δεν ήρθε, λέει, με τους άλλους στον χαλασμό του ’22, μα έναν αιώνα πρωτύτερα.
Ετούτη η γνώση άρχισε να βάζει μια τάξη στο μέσα μου, μα την ισορροπία μου τη βρήκα μονάχα σαν άρχισα να τους χορεύω αυτούς τους δύο κόσμους. Από κοπελάκι με παρέλαβε ο πρωτομπάρμπας μου ο Γιώργης στο «Παραδοσιακό Εργαστήρι Χορού», χοροδιδάσκαλος τρανός και φάρος αξιοπρέπειας, και μέσα απ’ τη μουσικοχορευτική μυσταγωγία ξεκλείδωσε το σεντούκι τους κι άρχισε να σχηματοποιείται και να τροχοδρομεί το είναι μου ολάκερο.
Σχεδόν μια ζωή πέρασα στο «Παραδοσιακό Εργαστήρι». Ακόμη και σαν απλός θεατής που είμαι εδώ και κάποια χρόνια, θα κατηφορίσω την Τετάρτη 26 και την Πέμπτη 27 Ιουλίου στο κηποθέατρο «Νίκος Καζαντζάκης», στα μπεντένια του Ηρακλείου, στις παραστάσεις «Θύμησες» και «Τση Κρήτης τα γυρίσματα», με χορούς, έθιμα και δρώμενα από τη Μικρασία και την Κρήτη αντίστοιχα, που διοργανώνει φέτος το «Παραδοσιακό Εργαστήρι». Με τραβάνε οι κόσμοι μέσα μου.
Οσοι βρεθείτε στο Μεγάλο Κάστρο, καλοδεχούμενοι. Εναρξη 21.30, είσοδος ελεύθερη.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας