Η S. είναι μία Σύρα σύζυγος από δεύτερο ταυτόχρονο γάμο, όπως συχνά συμβαίνει με τους μουσουλμάνους. Με τον πόλεμο στη Συρία ο ανήλικος γιος της βρίσκεται στη Γερμανία με τον πατέρα του, ο οποίος είναι εκεί με την πρώτη του σύζυγο και τα παιδιά τους.
Η S. βρίσκεται στην Ελλάδα με τα υπόλοιπα παιδιά της και με τη βοήθεια του συζύγου της προσπαθεί να «επανενωθεί» μαζί του και με τον γιο τους. Το δεύτερο μοιάζει εφικτό. Τι γίνεται όμως με το πρώτο; Με την «επανένωση» με τον σύζυγό της;
Αυτό είναι αδύνατο για τη S. και για κάθε S., δηλαδή για κάθε δεύτερη σύζυγο. Η Ευρώπη δεν είναι σύμφωνη. Δεν ταιριάζει με τις θρησκείες της, τα ήθη και τον πολιτισμό της. Και δεν μπορεί να αντιληφθεί με ισότιμους όρους άλλες θρησκείες, κουλτούρες, πολιτισμούς.
Και παρά το γεγονός ότι η «συναίνεση» αποτελεί τη βάση των ευρωπαϊκών αποφάσεων, η Ευρώπη αρνείται τον διάλογο σε ένα τόσο κρίσιμο θέμα όχι μόνο για πολλούς ανθρώπους και τις οικογένειές τους, αλλά και για την «οικογενειακή επανένωση», από τους ακρογωνιαίους λίθους της επίλυσης του προσφυγικού ζητήματος.
Η κυρίαρχη Γερμανία διεκδικεί μέσω του προσφυγικού πέρα από την οικονομία να γίνει και πολιτισμική ηγέτιδα δύναμη. Απορρίπτει χωρίς συζήτηση τη δεύτερη σύζυγο, ενώ σε ανεπίσημες συζητήσεις φημολογείται ότι θα καλεί τον σύζυγο να επιλέξει. Οχι όμως ότι και κάποια άλλη ευρωπαϊκή χώρα δείχνει να μπορεί ή να θέλει να κάνει μια τέτοια δύσκολη συζήτηση.
Και αν η δεύτερη σύζυγος έχει ανήλικα παιδιά, τότε μπορεί να μπει στη σκληρή και επίπονη διαδικασία της «επανένωσης» με τα παιδιά της.
Ακόμα όμως και στην περίπτωση αυτή, μπορεί να ρυθμίζονται κάποια θέματα της γονεϊκής ιδιότητας, αλλά παραμένουν σε εκκρεμότητα ή αφάνεια αυτά που αφορούν τη συζυγική της ιδιότητα. Και ακόμη παραπέρα, εάν δεν έχει ανήλικα παιδιά που βρίσκονται σε άλλη χώρα, τότε τι γίνεται;
Εδώ τα πράγματα είναι εξίσου κρίσιμα και σοβαρά όπως το ζήτημα της μαντίλας, αλλά με μία επιπρόσθετη δυσκολία, καθώς στην προκειμένη περίπτωση ο διαχωρισμός του θρησκευτικού και κοσμικού κράτους δεν μπορεί να λειτουργήσει ως οδηγός της σκέψης του νομοθέτη.
Αλλά ακόμη και στην περίπτωση της μαντίλας θυμόμαστε ότι ούτε η «κοσμική» Γαλλία τα πήγε πολύ καλά με την απαγόρευση, ούτε και η Αγγλία που προσπαθεί να μας πείσει για τον «ριζοσπαστισμό» της, με την αντίθεσή της στην απαγόρευση, αλλά χωρίς να δέχεται πρόσφυγες.
Τι θα γίνει λοιπόν με αυτές τις γυναίκες στο δύσκολο, επίπονο και μακροχρόνιο εγχείρημα της «νέας ζωής» σε αυτήν τη νέα, άλλη «πατρίδα»; Πώς θα τις αναγνωρίσουμε νομικά; Και δεν εννοώ σε ένα πλαίσιο μεγαθυμίας ή φιλανθρωπίας. Εννοώ ως κοινωνίες υποδοχής εμείς, ως ενεργά υποκείμενα εκείνες και κυρίως ως γυναίκες.
Η δεύτερη σύζυγος αποτελεί ένα από τα μεγάλα ζητήματα που έφεραν οι προσφυγικές ροές και πρέπει να κοιτάξουμε.
Ισως πολύ μεγαλύτερο από τις ανήλικες νύφες, καθώς οι γυναίκες αυτές υφίστανται μία βίαιη αλλαγή ταυτότητας που οδηγεί σε μια μετέωρη ασυνέχεια, η οποία θέλει πολύ χρόνο για να γίνει κατανοητή και αποδεκτή.
Γίνονται ακούσια μια απεχθής εξαίρεση στους κόλπους του ευρωπαϊκού πολιτισμού και αυτό, από τη μία, επικάθεται πάνω τους ως πραγματικό αδιέξοδο και, από την άλλη, προβάλλει για τον ρατσιστικό λόγο ως ένα βολικό επιχείρημα για το «διαφορετικό» που ήρθε να καταλύσει την τάξη και τον πολιτισμό μας, εκθέτοντάς τες ως τα πλέον ευάλωτα και ανυπεράσπιστα εξιλαστήρια θύματα.
Για την S. θα πάρει πολύ χρόνο να «επανενωθεί» με τον γιο της, οπωσδήποτε πάνω από έναν χρόνο, υπολογίζοντας το διάστημα που έχει ήδη περάσει. Αν είναι τόσο δυνατή όσο δείχνει, θα τα καταφέρει. Αν όχι, θα καταρρεύσει ψυχολογικά, σωματικά, θα παρατήσει τις διαδικασίες που πρέπει να ακολουθήσει και κανείς δεν μπορεί να εικάσει τη συνέχεια.
Θα προσπαθήσουμε όσο μπορούμε η S. να τα καταφέρει. Αλλά αυτό δεν φτάνει και δυστυχώς η Ευρώπη δείχνει να βρίσκεται πολύ μακριά από τη γενναιότητα που πρέπει να επιδείξει, αυτήν που οι εποχές απαιτούν.
*Πολιτική επιστήμονας, ακτιβίστρια
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας