Κι αν είσαι και Ρουβάς, με την αράδα σου θα πας...

Mία και μοναδική φορά έχω κάνει συνέντευξη με τον Σάκη Ρουβά. Πριν από πολλά χρόνια. Τον πέτυχα σε πρόβα. Καθώς προηγήθηκε για να μου δείξει τον δρόμο προς το καμαρίνι, πήδηξε άνετος από το πάτωμα στην ανυψωμένη σκηνή, πάνω από ενάμισι μέτρο. Αφού θαύμασα τις αθλητικές του αρετές-που άλλωστε προηγήθηκαν της καριέρας του στο τραγούδι- διαπίστωσα και τη δεινότητά του να ξεπερνάει τις αμήχανες στιγμές με πλατιά χαμόγελα και επίγνωση της γοητείας του. Συνέβη όταν τον ρώτησα αν έχει σκεφτεί τι θα κάνει όταν η ηλικία δεν θα του επιτρέπει πια την ευλυγισία και το νεανικό «ίματζ» που απαιτεί η ποπ. Απλά χαμογέλασε.

Αναρωτιόμουν μετά εάν ο, ευγενέστατος πάντως, συνομιλητής μου είχε σιωπήσει επειδή δεν περνούσε από το μυαλό του η ιδέα ότι μπορεί κάποτε να μην είναι στο επίκεντρο της δημοσιότητας. Συνδυάζοντας πληροφορίες για την είσοδό του, μόλις στα 18, στον κόσμο της δισκογραφίας, όταν έμπειρα στελέχη της παρατηρούσαν κατ’ αρχάς το «γκελ» μιας αστραφτερής παρουσίας, κατέληξα ότι απλώς η εμπειρία του δεν τον άφηνε να σκεφτεί πως έχει ημερομηνία λήξης.

Πέρα από την προσωπική δουλειά που του εξασφάλισε αξιοπρεπείς ερμηνείες σε τραγούδια που αφορούν κυρίως teenagers ή ανθρώπους που ονειρεύονταν να ήταν τέτοιοι, αυτό το διαπιστωμένο «γκελ» έφερε εξ αρχής δίπλα του μάνατζερ που θα τον προφύλασσαν από κακοτοπιές. Κι έναν κύκλο συναφειών υψηλού κύρους που κυμάνθηκαν μεταξύ Μαριάννας Βαρδινογιάννη και Νάνας Μούσχουρη, Μίκη Θεοδωράκη ή Ντόρας Μπακογιάννη. Αλλά αυτό είχε αντίτιμο. Οτι ποτέ δεν πάτησε τα πόδια του στη γη. Κι ότι ποτέ -δεν -φαίνεται να- αντιλήφθηκε ότι κι αν είσαι και Ρουβάς, με την αράδα σου θα πας. Ενηλικιώθηκε τελικά σ’ ένα προστατευμένο περιβάλλον θαυμαστών, χρημάτων από τη δουλειά και τη δημοφιλία του, εξουσίας και προνομίων.

Ούτε ο πρώτος ήταν ούτε ο τελευταίος που του συνέβη αυτό. Παρέμενε άλλωστε δημοσίως συμπαθής. Και μετέωρος όμως όταν έπρεπε να εκφραστεί δημοσίως. Στα πρώτα σόου που παρουσίαζε ήταν διακριτό ότι χρειαζόταν ότο κιου. Επίσης ποτέ οι δημόσιες επιλογές του, ειδικά όταν δεν αφορούσαν το τραγούδι, δεν έπειθαν ότι υπαγορεύονται από στέρεες προσωπικές απόψεις ή πολιτικές πεποιθήσεις. Εμοιαζε περισσότερο με κάποιον που το κύριο μέλημά του είναι να διατηρήσει αλώβητη την εικόνα «Ρουβάς» και τα προνόμιά της και όχι μια προσωπικότητα που θα ρίσκαρε απώλειες στη δημοφιλία της. Φρόντιζε κι ο Ψινάκης γι’ αυτό - αρκούντως μνησίκακος τώρα ώστε μετά τον θόρυβο που προκάλεσαν οι δηλώσεις του Ρουβά για τον Λιγναδη να σχολιάσει ότι «δεν θα γινόταν αυτό αν ήμουν ακόμα μάνατζέρ του».

Ακόμα μάνατζέρ του ήταν όμως το 1997, την πρώτη φορά που ο Ρουβάς αντιμετώπισε τέτοιας κλίμακας προσωπικές επιθέσεις λόγω της κοινής εμφάνισης με τον Τούρκο Μπουράκ Κουτ στην Πράσινη Γραμμή της Λευκωσίας τη μέρα μνήμης της Γενοκτονίας των Ποντίων. Η «ειρηνική» συναυλία κατέληξε με δακρυγόνα και δίχασε την κοινή γνώμη, αλλά καθώς ήταν και συνεπής με τη διάχυτη τότε αισιοδοξία της «ελληνοτουρκικής φιλίας», δεν του κόστισε τελικά πολύ. Το 2015 ήρθε και η δεύτερη «πρόσκρουση» του Σάκη Ρουβά με την πραγματικότητα. Το κεντρικό πρόσωπο της καμπάνιας υπέρ του «Ναι» στο «Μένουμε Ευρώπη» πήρε για πρώτη φορά τόσο ενεργή πολιτική θέση που τον έφερε να εκπροσωπεί τη μειοψηφία του 38,69% στο δημοψήφισμα και να πληρώνει το μερίδιό του στο φιλοπολεμικό κλίμα...

Πάντως, ο Σάκης Ρουβάς, εκτός από τις εμφανίσεις στα realities, είχε μάλλον βρει τι θα κάνει εφεξής. Θα είναι υποψήφιος της Ν.Δ. σε επόμενες εκλογές; Πιθανότατα. Βέβαια υπήρξαν κι άλλες σοβαρές ρωγμές στον άψογο σοβά των προηγούμενων χρόνων. Οτι προκειμένου να διαφημίσει ακριβή μάρκα αυτοκινήτου πάρκαρε άνετος μπροστά στο Ηρώδειο και φωτογραφήθηκε χωρίς άδεια. Μετά ζήτησε συγγνώμη. Επίσης ότι προκειμένου να είναι η «έκπληξη» σε μια λειψή Πρωτοχρονιά όπου είπε 2-3 τραγούδια δίπλα στον δήμαρχο Αθηναίων σε πολυτελές υπαίθριο σκηνικό στον Λυκαβηττό, όσο όλοι ήμασταν εσώκλειστοι λόγω πανδημίας, έμεινε ατάραχος ακόμα κι όταν δημοσιοποιήθηκε το κόστος παραγωγής των 215.000 ευρώ - την εποχή που «συνάδελφοί» του ζουν με συσσίτια και δανεικά. Ο ντόρος δεν τον πτόησε. Ο «συμπαθής» Ρουβάς φάνηκε να είναι σίγουρος ότι εκείνος είναι ένας «εκλεκτός».

Τελικά ήρθε και το πρόσφατο. Η αυτοπεποίθηση ότι αν βγει και μιλήσει για την «εξαιρετική» εμπειρία της συνεργασίας του με τον Λιγναδη για τους «Πέρσες» και πει ότι ο υπόδικος πρώην καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου είναι φίλος του και τον αγαπάει, αυτό θα παίξει ρόλο κόντρα στις τρομακτικές κατηγορίες για βιασμούς ανηλίκων.

Πώς αλλιώς να ερμηνεύσουμε το γεγονός ότι ο Ρουβάς δεν επιφύλαξε αυθόρμητα μισή λέξη για τα θύματα, προβάλλοντας τη δική του άποψη ως θέσφατο; Δικηγόρος των θυμάτων δήλωσε βέβαια δημοσίως ότι ο πελάτης του έχει καταθέσει πως όταν ήταν 14χρονος ένα τέχνασμα του Λιγνάδη στο θρίλερ γοητείας που ασκούσε ήταν «είναι φίλος μου ο Σάκης Ρουβάς, θα σε κάνει τραγουδιστή». Παρ’ όλα αυτά βγήκε ένας ακρο-κεντρώος «στρατός» να υπερασπιστεί τον τραγουδιστή. Αλλά και πολύ περισσότεροι χωρίς κοινό κομματικό πρόσημο να πουν ότι αν δεν επιχείρησε «ξέπλυμα», ήταν πάντως απαράδεκτος. Τελείωσε η καριέρα του άραγε; Οχι. Η καριέρα τέτοιων προσώπων μεταλλάσσεται, αλλά δεν τελειώνει ποτέ. Το πολύ πολύ καμιά φορά να σωριάζονται κάτω για λίγο, επιχειρώντας να σαλτάρουν στη σκηνή.

Γιατί τον επιλέξαμε

Οι δηλώσεις του για τον «φίλο του» Δημήτρη Λιγνάδη σε τηλεοπτική εκπομπή προκάλεσαν θύελλα αντιδράσεων.