Φιλόδοξος παντός καιρού

Οπως ο συνονόματός του της αρχαιότητας, ο στρατηγός Αλκιβιάδης, ο οποίος κατά τη διάρκεια του Πελοποννησιακού Πολέμου άλλαξε πολιτικές συμμαχίες ουκ ολίγες φορές, έτσι και ο σημερινός αναπληρωτής υπουργός Εθνικής Αμυνας, Αλκιβιάδης Στεφανής, έχει καταφέρει να «βρίσκεται στα πράγματα» με διαφορετικές κυβερνήσεις. Επί ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝ.ΕΛΛ. έγινε αρχηγός ΓΕΣ, επί ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝ.ΕΛΛ. αποστρατεύτηκε και επί Ν.Δ. υπουργοποιήθηκε.

Εχθροί και φίλοι που τον γνωρίζουν καλά λένε ότι λείπει ένας κρίκος στην αλυσίδα της ανέλιξής του: δεν εκπληρώθηκε ποτέ το όνειρό του να γίνει αρχηγός ΓΕΕΘΑ, καθώς στις κρίσεις της προηγούμενης άνοιξης αποστρατεύθηκε.

Λένε επίσης πως αυτό κόστισε αρκετά στον Αλκιβιάδη Στεφανή, παρά το γεγονός ότι επέστρεψε στις Ενοπλες Δυνάμεις από άλλο πόστο. Εκείνοι που τον ζουν καθημερινά στο υπουργείο Εθνικής Αμυνας βεβαιώνουν πως, παρά το γεγονός ότι πλέον φορά πολιτικά και γραβάτα, παραμένει αυτό που ήταν, ένας στρατιωτικός καριέρας. Κάπως έτσι ανέχονται άλλωστε και τα «καψώνια» του. Είναι κοινό μυστικό στο υπουργείο ότι οι επιτελείς του δεν έχουν ουσιαστικά ωράριο, βρίσκονται στο γραφείο από τα χαράματα και δεν φεύγουν πριν νυχτώσει.

Το χαρτοφυλάκιο

Το πρόβλημα βέβαια βρίσκεται στο χαρτοφυλάκιο, καθώς όλα τα επιχειρησιακά δεδομένα του υπουργείου, όλες οι «μάχιμες» κατά κύριο λόγο αποφάσεις, αποτελούν ευθύνη του υπουργού Νίκου Παναγιωτόπουλου. Ο εκάστοτε αναπληρωτής υπουργός βρίσκεται στα μετόπισθεν και φροντίζει θέματα που άπτονται των στρατοπέδων, των στρατιωτικών νοσοκομείων, ενώ η δουλειά του περιλαμβάνει και μπόλικη γραφειοκρατία.

Αντιλαμβάνεται κανείς πόσο δύσκολο είναι για έναν στρατιωτικό καριέρας με υπέρμετρες φιλοδοξίες να προσαρμοστεί σε έναν τέτοιο ρόλο. Η αλήθεια είναι ότι στους τρεις μήνες που βρίσκεται σε αυτή τη θέση, υπήρξαν δύο-τρεις φορές που προσπάθησε να περάσει την «κόκκινη» γραμμή οριοθέτησης αρμοδιοτήτων, ωστόσο οι όποιες παρεμβάσεις του αναχαιτίστηκαν έγκαιρα από τον υπουργό.

Η αλήθεια είναι ότι ο κ. Στεφανής έχει ένα «εξαιρετικά» –πρόκειται για ένα επίρρημα που του αρέσει πολύ να χρησιμοποιεί– πλούσιο βιογραφικό, με σχολεία στις ΗΠΑ και έχοντας υπηρετήσει σε επιτελικές και διοικητικές θέσεις τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Ενα βιογραφικό εφάμιλλο των φιλοδοξιών του, οι οποίες ενίοτε τον έχουν οδηγήσει και σε λανθασμένες αποφάσεις και κυρίως σε μια αίσθηση αλαζονείας για τις πραγματικές δυνατότητές του. Κανείς εννοείται δεν αμφισβητεί πως έχει ικανότητες, όπως και την αίσθηση καθήκοντος ή πατριωτισμού του, ωστόσο, δυστυχώς, ανήκει στη γενιά των στρατιωτικών που θεωρούν πως οι Ενοπλες Δυνάμεις είναι «άβατο», υπακούοντας στη γνωστή κινηματογραφική ατάκα που λέει «ό,τι συμβαίνει στο Βέγκας, μένει στο Βέγκας».

Με απλά λόγια, ό,τι καλό βγαίνει από το στράτευμα το προβάλλουμε, αλλά ταυτόχρονα «θάβουμε» κάθε τι «κακό», χωρίς να πάμε παραπέρα. Στην «Εφ.Συν.» είχαμε την ευκαιρία να διαπιστώσουμε αυτή τη λογική, καθώς οι αποκαλύψεις μας για τα όσα συνέβαιναν στην Καρδιοχειρουργική Κλινική του 401 ΓΣΝΑ (νοσοκομείο που διοικητικά ανήκει στο ΓΕΣ) και οι οποίες οδήγησαν επιθεωρητές του υπουργείου Υγείας να «σπάσουν» το άβατο και να μπουν σε αυτό και να το ελέγξουν –εκδίδοντας στη συνέχεια ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον πόρισμα για το πώς αντιλαμβάνεται μερίδα των στρατιωτικών γιατρών τη δημόσια υγεία και τον κρατικό κορβανά– δεν έτυχαν του παραμικρού σχολιασμού από τον κ. Στεφανή που εκείνη την περίοδο ήταν αρχηγός ΓΕΣ. Το ίδιο ίσχυσε και πρόσφατα, όταν αποκαλύψαμε παράτυπη μετεκπαίδευση κορυφαίου στρατιωτικού γιατρού στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο, με αποτέλεσμα νέα έφοδο των επιθεωρητών Υγείας. Ακρα του τάφου σιωπή...

«Διατάζω να ζήσει!»

Ελπίζουμε τουλάχιστον τώρα που στο χαρτοφυλάκιό του έχει και πάλι τα στρατιωτικά νοσοκομεία να έχει μάθει πως ο θάνατος δεν αντιμετωπίζεται με... στρατιωτικές διαταγές. Κυκλοφορεί πλέον σαν ανέκδοτο στους χώρους του μεγαλύτερου στρατιωτικού νοσοκομείου της χώρας το εξής πραγματικό περιστατικό, στο οποίο ήταν μάρτυρες τέσσερις γιατροί του 401. Ο κ. Στεφανής, όντας αρχηγός ΓΕΣ, επισκέφτηκε τραυματία στρατιώτη στη ΜΕΘ του νοσοκομείου. Οι γιατροί τού εξήγησαν πως η κατάσταση του ασθενούς ήταν κρίσιμη.

Τότε, ο κ. Στεφανής, απευθυνόμενος προς όλους, είπε την περίφημη ατάκα: «Διατάζω να ζήσει!». Ενα γελάκι ξέφυγε από έναν γιατρό για να ακολουθήσει ένα δηκτικό σχόλιο από τον κ. Στεφανή, με το οποίο έκανε γνωστό στους γιατρούς ότι δεν αστειευόταν ως προς το πνεύμα της διαταγής του. Χαρακτηριστικά είναι επίσης τα όσα είχε πει σε ομιλία του στο προσωπικό του ίδιου νοσοκομείου, όπου μεταξύ άλλων είχε αναφέρει πως ο ίδιος θα ζήσει πολλά χρόνια και θα είναι υγιής ώς τα βαθιά γεράματα. Ολα αυτά ήταν αρκετά για τους υγειονομικούς, προκειμένου να τον αποκαλούν στις προσωπικές τους συζητήσεις «Αλκιβιάδης ο Απέθαντος».

Βέβαια, όλα τα ανωτέρω δεν είναι τίποτε μπροστά στο περιστατικό που συνέβη επί των ημερών του, τη σύλληψη των δύο Ελλήνων στρατιωτικών από τους Τούρκους και την εξάμηνη φυλάκισή τους στην Αδριανούπολη. Πρόκειται για μια «μαύρη» κηλίδα στη στρατιωτική του καριέρα, καθώς, όπως λέγεται στο υπουργείο, πρώτη φορά συνελήφθησαν σε καιρό ειρήνης Ελληνες αξιωματικοί και ο επικεφαλής ΓΕΣ, αντί να καρατομηθεί, έμεινε στη θέση του και στη συνέχεια προήχθη και σε υπουργό!