Η επόμενη μέρα με τα μάτια των πολιτικών συντακτών της «Εφ.Συν.»

«Στις κάλπες, αδελφές μου, στις κάλπες…»

Του Τάσου Παππά

Τελικώς «βαίνομεν προς εκλογάς». Δεν νομίζω ότι υπήρχε καμιά αμφιβολία ότι εδώ θα καταλήγαμε. Φάνηκε στην πρώτη ψηφοφορία, φάνηκε στη δεύτερη, το είδαμε και στη συνέντευξη του πρωθυπουργού στη ΝΕΡΙΤ όπου άλλα έλεγε η γλώσσα του στόματος (εξ υποχρεώσεως) και άλλα η γλώσσα του σώματος (αναγκαστικά ειλικρινής).

Κατεβλήθησαν πράγματι εργώδεις προσπάθειες στο προσκήνιο -σίγουρα και στο παρασκήνιο- από τους αξιωματούχους της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ, αλλά και από εξωθεσμικούς παράγοντες που δεν θέλουν να ανατραπούν οι ισορροπίες στη χώρα, ωστόσο 180 δεν μαζεύτηκαν, παρά μόνο 168, όσοι δηλαδή στη δεύτερη ψηφοφορία.

Και τώρα θα δούμε να ξεδιπλώνονται οι εκλογικές γραμμές των κομμάτων. Δεν είναι δύσκολο να προβλέψουμε με ποια όπλα-διλήμματα θα δώσει τη μάχη το κυβερνητικό δίδυμο.

Έχουμε και λέμε: «εμείς είμαστε η πολιτική σταθερότητα, οι άλλοι θα φέρουν περιπέτειες και καταστροφή», «εμείς μπορούμε να συνεννοηθούμε με τους δανειστές-εταίρους μας, οι άλλοι θα μας οδηγήσουν σε μετωπική σύγκρουση και ενδεχομένως εκτός ευρωζώνης», «μ’ εμάς η χώρα θα βγει από την κρίση, με τους άλλους η κρίση θα επιστρέψει δριμύτερη».

Πρόκειται για τη στρατηγική του φόβου η οποία πλαισιώνεται από τη θεωρία του μονόδρομου. Μια θεωρία που προσπαθεί να πείσει τους πολίτες ότι είναι καταδικασμένοι να ζουν στον κόσμο τον οποίο ζουν. Να συμφιλιωθούν, δηλαδή, με την ιδέα ότι τα πράγματα δεν αλλάζουν και ματαιοπονούν όσοι πιστεύουν ότι ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός.

Οι κοινωνίες όμως, όπως έχει αποδειχτεί από την Ιστορία, προχωρούν και αλλάζουν με πράξεις ανυπακοής.

Θα δούμε και θα ακούσουμε...

Του Φώτη Παπούλια

H τρίτη ψηφοφορία για την εκλογή του ΠτΔ αποδείχθηκε και φαρμακερή για τον ίδιο τον Αντώνη Σαμαρά.

Η εργώδης προσπάθεια τρομοκρατίας και φόβου στην οποία είχε επενδύσει ο πρωθυπουργός αποδείχθηκε ότι όχι μόνο δεν έφερε το ποθητό για εκείνον αποτέλεσμα, αλλά ουσιαστικά γύρισε μπούμερανγκ στους εμπνευστές αυτής της τακτικής.

Ουσιαστικά μπήκαμε σε προεκλογική περίοδο, η οποία, όπως όλα δείχνουν, θα διακρίνεται από την έντονη πόλωση, την κινδυνολογία και καταστροφολογία στην οποία επενδύει προσωπικά ο Α. Σαμαράς.

Τα κόμματα της αντιπολίτευσης και κυρίως ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος βρίσκεται κοντά στην εξουσία, οφείλουν να μην παρακολουθήσουν τον κατήφορο του πρωθυπουργού. Ο ψύχραιμος πολιτικός λόγος, τα πολιτικά επιχειρήματα και κυρίως η αγωνία για να γυρίσει η χώρα σελίδα είναι τα «όπλα» τους απέναντι στην τρομολαγνεία που ήδη άρχισαν να σπέρνουν τα «παπαγαλάκια» του συστήματος.

Θα δούμε και θα ακούσουμε «πράγματα και θαύματα», όμως το «όπλο» της κοινωνίας απέναντι στους... διαμορφωτές της κοινής γνώμης είναι η ψυχραιμία και η πολιτική σκέψη. Αυτά, δηλαδή, που στερείται η κυβέρνηση...

Τώρα θα δοκιμαστούν όλοι

Του Νίκου Σβέρκου

Οι πρόωρες εκλογές είναι γεγονός και τώρα ξεκινά η πιο ενδιαφέρουσα περίοδος κατά την οποία θα δοκιμαστούν όλοι:

Η Ν.Δ. σε ποιο βαθμό θα φτάσει την κινδυνολογική προπαγάνδα της.

Ο ΣΥΡΙΖΑ σε ποιο βαθμό μπορεί να συμβιβαστεί τις προγραμματικές δεσμεύσεις του με την ελαστικότητα στις συμμαχίες.

Το ΠΑΣΟΚ αν διαγράφει το τέλος της ιστορίας του.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι η προεκλογική μάχη θα εξελιχθεί σε έναν αγώνα φθοράς της προοπτικής αυτοδυναμίας του ΣΥΡΙΖΑ.

Απομένει να δούμε τι θα σκαρφιστούν -αν το επιθυμούν τελικά- τα διάφορα κέντρα, εγχώρια και του εξωτερικού.

Εκλογές ταξικής πόλωσης

Του Δημήτρη Τρίμη

Από τώρα και έως την κάλπη θα δούμε την εκδικητική πλευρά και την γκεμπελικού τύπου εκφοβιστική εκστρατεία του πολιτικοοικονομικού κατεστημένου.

Από το βράδυ στα δελτία της Διαπλοκής θα ξεκινήσει η... ταξική αντεπίθεση των δυνάμεων που εκπροσωπούν την πλουτοκρατία, την τρόικα και τη συγκυβέρνηση.

Τα σπρεντ θα ανεβαίνουν, το χρηματιστήριο θα πέφτει, οι καταθέσεις και οι... επενδύσεις θα φεύγουν, οι φόροι δεν θα πληρώνονται, τα «κόκκινα δάνεια» θα φουντώσουν και το «πρωτογενές πλεόνασμα» αίφνης θα εξαφανιστεί κ.λπ.

Κι όλα αυτά επειδή οι λαϊκές δυνάμεις μπορούν να έρθουν στο προσκήνιο και να οικοδομήσουν με δημοκρατία και ελευθερία μια διαφορετική, δημιουργική, κοινωνικά δίκαιη οικονομία και κοινωνία που δεν θα προσκυνάει τις... παντοδύναμες αγορές και δεν θα απολογείται στους γελοίους εθνικόφρονες και σ' όλους αυτούς που «πατριωτικά» λεηλάτησαν και συνεχίζουν να λεηλατούν τη χώρα και μας κουνάνε και το «πατριωτικό» τους δάχτυλο κι από πάνω.

Οι λαϊκές τάξεις, οι απλοί άνθρωποι, ελπίζουν, συμμετέχουν και ξέρουν «να πολεμάνε σκληρά και να τραγουδάνε»... μέχρι τη νίκη.

Οι χαμένοι να δούμε σε ποιο φορολογικό παράδεισο θα μετακομίσουν.

Κατώτεροι των προσδοκιών, κατώτεροι των καιρών

Του Τάσου Τσακίρογλου

Η συγκυβέρνηση Ν.Δ - ΠΑΣΟΚ όχι απλώς δεν ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες που η ίδια είχε καλλιεργήσει, αλλά απέδειξε ότι υπάρχει σαφής δυσαρμονία ανάμεσα στο κοινοβούλιο και τον λαό, αφού αυτός ο τελευταίος είναι εκείνος που άσκησε την πίεση στους (διεκδικούμενους) βουλευτές και δεν τους άφησε να ψηφίσουν υπέρ της συνέχισης μιας καταστροφικής πολιτικής.

Το θλιβερό διάγγελμα Σαμαρά στη ΝΕΡΙΤ απλώς επιβεβαίωσε το παγκοίνως γνωστό: ότι ήταν ένας παραιτημένος πρωθυπουργός, συμβιβασμένος με την πραγματικότητα ότι δεν μπορεί πλέον να στηρίζεται στο φόβο, στις απειλές και στην κινδυνολογία.

Η τράπουλα από σήμερα ξαναμοιράζεται και οι πολίτες θα αναμετρηθούν με τα δικά τους θέλω, πιστεύω και μπορώ.

Όσοι έχουν μάθει να στηρίζονται στους (ανύπαρκτους) από μηχανής θεούς, μάλλον θα πρέπει να ξεβολευτούν, αφού μόνο η δική τους κινητοποίηση, εγρήγορση και συμμετοχή μπορεί να διασφαλίσει μια πραγματική και όχι τυπική εναλλαγή στην εξουσία.

Αυτό ίσως απαιτήσει υπομονή, επιμονή και, κυρίως, διεκδίκηση.

Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα.