Επιμένουμε «ελληνικά» με τις συλλογικές διαπραγματεύσεις

Oι παραδοσιακά μεγάλης διάρκειας θερινές διακοπές για τους ευρωβουλευτές ολοκληρώνονται ουσιαστικά στην πρώτη συνεδρίαση της Ολομέλειας του Ευρωκοινοβουλίου, το οποίο ξεκινά τις εργασίες του στις 12 Σεπτεμβρίου στο Στρασβούργο, με την ψηφοφορία που θα διεξαχθεί το μεσημέρι της Τρίτης 13 Σεπτεμβρίου για τους «Επαρκείς κατώτατους μισθούς στην Ε.Ε.». Η ψηφοφορία θα έχει περισσότερο τυπικό χαρακτήρα αφού ήδη Συμβούλιο και Κοινοβούλιο έχουν συμφωνήσει επί του κειμένου που θα αποτελέσει τη νέα ευρωπαϊκή οδηγία και ταυτοχρόνως τη σύσταση προς τα κράτη-μέλη να δημιουργήσουν καλύτερες συνθήκες για την αύξηση του κατώτατου μισθού και την αναζωογόνηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων.

Πρόσφατα ο υπουργός Εργασίας, Κ. Χατζηδάκης, ο οποίος κατά τη διάρκεια της θητείας του στο υπουργείο της Σταδίου προώθησε ορισμένες από τις πλέον αντεργατικές ρυθμίσεις, δήλωσε ότι έχει ήδη νομοθετήσει ακριβώς τα προβλεπόμενα από την οδηγία, την οποία, ας θυμίσουμε, επιχείρησε να αποδυναμώσει με κάθε τρόπο το εργοδοτικό ευρωπαϊκό λόμπι στην τριετία των διαπραγματεύσεων που προηγήθηκαν. Το ΚΚΕ αντιτάχθηκε σε αυτήν, εκτιμώντας ότι στην ουσία «ναρκοθετεί» τις συλλογικές διαπραγματεύσεις καθώς, όπως ανέφερε σε ανακοίνωσή του, «βάζει όριο στις οποιεσδήποτε αυξήσεις και συμπιέζει σε κάθε χώρα τον κατώτατο και κυρίως τον μέσο μισθό στο επίπεδο των κρατών-μελών με τους χειρότερους μισθούς, τορπιλίζοντας τις σημερινές διεκδικήσεις των εργαζομένων.

Κι αυτό προκλητικά το βαφτίζει «επαρκή μισθό»». Από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ, ο Κ. Αρβανίτης χαρακτήρισε τη συμφωνία «ορόσημο για το μέλλον της εργασίας στην Ε.Ε.» καθώς «φέρνει πιο κοντά τη θέσπιση ενός ολοκληρωμένου συστήματος καθορισμού του ευρωπαϊκού κατώτατου μισθού», ενώ οι σοσιαλιστές και κεντροδεξιοί ευρωβουλευτές που είχαν από κοινού την ευθύνη για τη σύνταξη των θέσεων του Ευρωκοινοβουλίου, στην Επιτροπή Απασχόλησης υποστήριξαν με ζέση το τελικό κείμενο. Ενα κείμενο για τη προώθηση «επαρκών κατώτατων μισθών στην Ε.Ε.», των οποίων ο θερμότερος υποστηρικτής ήταν και παραμένει ο επίτροπος Σμιτ και πρώην υπουργός Εργασίας του Λουξεμβούργου, δηλαδή της χώρας με τον υψηλότερο κατώτατο μισθό, των 2.256 ευρώ, στην Ε.Ε.!

Ανεξάρτητα από την πολιτική αποτίμηση της οδηγίας, το βέβαιο είναι ότι από τις συστάσεις και τις κατευθύνσεις της εκτίθεται η ελληνική κυβέρνηση, η οποία διατηρεί ακόμη το επί δεκαετία πάγωμα των συλλογικών διαπραγματεύσεων, ενώ πρόσφατα δημοσιογραφικές πηγές άφηναν να διαρρεύσει ότι και η νέα αύξηση του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ από τα 713 που είναι σήμερα θα γίνει «με εντολή πρωθυπουργού» από το βήμα της ΔΕΘ.

Την ώρα που αρκετές χώρες στην Ευρώπη σε έναν πολύ μεγάλο βαθμό επιχειρούν να κινητροδοτήσουν τους επονομαζόμενους κοινωνικούς εταίρους, η ελληνική κυβέρνηση τους οδηγεί στην αδρανοποίηση εξαγοράζοντας μάλιστα τη σιωπή των μικρομεσαίων φορέων με τις επιστρεπτέες ή μη επιστρεπτέες προκαταβολές.

Το ζήτημα που τίθεται μετ’ επιτάσεως δεν αφορά όμως μόνο τον κατώτατο μισθό. Mπορεί τα στοιχεία του ΕΦΚΑ που επεξεργάστηκε ο ρεπόρτερ Δ. Κωστάκος και μετέδωσε χθες ο ραδιοφωνικός σταθμός 9,84 FΜ να αποκαλύπτουν ότι ένας στους τρεις εργαζομένους (710.905 μισθωτοί) στον ιδιωτικό τομέα λαμβάνει μηνιαίο μισθό 329 ευρώ καθαρά (δηλαδή κοντά στον επίσημο κατώτατο μισθό της Βουλγαρίας που είναι 332 ευρώ), αναλογία που αντιστοιχεί στο 2014. Ομως το μισθολογικό είναι μείζον και για όσους αμείβονται με τον μέσο μισθό. Σύμφωνα με τα απογραφικά στοιχεία του ΕΦΚΑ, ο μέσος μισθός περιορίζεται στα 820 ευρώ (καθαρά), ενώ το μέσο ημερομίσθιο -με βάση τα τελευταία στοιχεία Οκτωβρίου 2021- για μισθωτούς και εργαζομένους στις οικοδομές δεν ξεπερνά τα 45,02 ευρώ (μικτά). Δηλαδή 1 ευρώ πάνω από το μέσο ημερομίσθιο που είχε καταγράψει ο ΕΦΚΑ για το 2019!

Αυτά τα στοιχεία οδηγούν σε ένα συμπέρασμα: πρέπει επιτέλους να λειτουργήσουν οι κλαδικές συλλογικές συμβάσεις εργασίας. Να λειτουργήσουν οι εργασιακοί θεσμοί της διαπραγμάτευσης. Αλλά για να γίνει αυτό, όπως σωστά επισημαίνει ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, «δεν αρκεί η βελτίωση του κατώτατου μισθού ούτε στα 800 ευρώ. Απαιτείται τώρα η επαναφορά της μετενέργειας, της επεκτασιμότητας και της προτεραιότητας που πρέπει να αποκτήσει ξανά η καλύτερη σύμβαση σε περίπτωση συρροής συμβάσεων». Δηλαδή όλων εκείνων των ρυθμίσεων που καταργήθηκαν εν μιά νυκτί τη μνημονιακή περίοδο ύστερα από την προτροπή των πιστωτών, των εργοδοτικών φορέων και των γνωστών εργατολόγων υπαλλήλων τους.