Η συνιστώσα των βιομηχάνων

Ο σπόρος που έριξε πριν από περίπου δύο χρόνια ο Δημήτρης Δασκαλόπουλος στους κόλπους του ΣΕΒ, υλοποιώντας ένα ιδιαίτερα «δύσπεπτο» για την εποχή και ριψοκίνδυνο άνοιγμα στον ΣΥΡΙΖΑ, έχει εξελιχθεί σήμερα σ' αυτό που χαριτολογώντας πολλοί ονομάζουν «αριστερή πλατφόρμα των βιομηχάνων».

Οι βιομήχανοι ήταν από τους πρώτους που υλοποίησαν την περιβόητη «κυβίστηση» και έσπευσαν από νωρίς να ρίξουν γέφυρες στην Αριστερά, ενόσω ακόμη στα πράγματα ήταν η συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου. Οχι εμφορούμενοι –οι περισσότεροι τουλάχιστον- από ιδεολογική ταύτιση, αλλά για λόγους ιδιοτελείς, συμφεροντολογικούς ή καθαρά επιχειρηματικούς, και ακόμη ως κίνηση δυσαρέσκειας στη «δεξιά στροφή» της προηγούμενης κυβέρνησης και στην απροθυμία της να ικανοποιήσει σειρά αιτημάτων τους.

Ο ΣΥΡΙΖΑ -λένε- είναι η νέα πραγματικότητα για την Ελλάδα της κρίσης, και κάθε κεφαλαιούχος που ενδιαφέρεται για το καλό της μπίζνας του, αυτό που επιδιώκει είναι «να τα έχει καλά με το γκουβέρνο», κατά την ιστορική ρήση Μποδοσάκη.

Από τον Δημήτρη Δασκαλόπουλο και τη Γιάννα Αγγελοπούλου μέχρι τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο (ΒΙΑΝΕΞ) και τον Σπύρο Θεοδωρόπουλο (Chipita) και –διά του θεσμικού του ρόλου- τον πρόεδρο του ΣΕΒ Θεόδωρο Φέσσα, πολλοί επιχειρηματίες «πρώτης γραμμής» έχουν φροντίσει να δείξουν «συμπάθεια» προς τη νέα κυβέρνηση, ακόμη κι αν διαφωνούν με πολλές από τις πολιτικές επιλογές ή τους χωρίζει ιδεολογική άβυσσος.

Ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ

Ειδικά οι αλλεπάλληλες παρεμβάσεις στήριξης από τον ΣΕΒ και τους υπόλοιπους μεγάλους συνδέσμους βιομηχάνων στην Ελλάδα αμέσως μετά τις εκλογές και στις κρίσιμες στιγμές της διαπραγμάτευσης πριν από τη συμφωνία της 20ής Φεβρουαρίου ήταν χαρακτηριστικά μηνύματα προσέγγισης και προσπάθειας «διεμβολισμού» της νέας κυβέρνησης.

Στο διάστημα αυτό έχουν συμβεί πολλά «παράδοξα». Για παράδειγμα, υπάρχουν μεγάλοι επιχειρηματίες που δεν κρύβουν στις κατ’ ιδίαν συζητήσεις τους ότι «ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ», ενώ κάποιοι εξ αυτών φαίνεται ότι έχουν και ευρύτερες πολιτικές βλέψεις στο μέλλον. Ανάμεσά τους άνθρωποι που έχουν βγάλει «καλού–κακού» τα λεφτά τους στο εξωτερικό, αλλά και επιχειρηματίες που χαρακτηρίζονται «ολιγάρχες» στην Ελλάδα.

Παρ' όλα αυτά, όταν συνομιλεί κανείς με τους θεσμικούς εκπροσώπους της βιομηχανίας θα ακούσει πως οι επιχειρηματίες το μόνο που θέλουν από την κυβέρνηση είναι να «μπορούν να συνεννοηθούν για τα προβλήματα που τους απασχολούν», «να λειτουργούν σε σταθερό και προβλέψιμο πολιτικό περιβάλλον» και «να στηριχτούν για να συμβάλουν με τη σειρά τους στην ανάπτυξη και την έξοδο από την κρίση».

Αυτή η «πατριωτική» προσέγγιση έχει κι άλλους λόγους. Η οικονομία βρίσκεται σε βαθιά κρίση, αλλά εκτός αυτού μπαίνει πλέον σε μια επιταχυνόμενη φάση αναδιάρθρωσης και αναδιανομής πλούτου. Είναι μια καθοριστική περίοδος όπου η πίτα θα αρχίζει να ξαναμοιράζεται και η ένδεια του ενός θα γίνει ο πλούτος του άλλου.

Φόροι, κόκκινα επιχειρηματικά δάνεια, σκανδαλώδεις συμβάσεις, ολιγοπωλιακές πρακτικές, χρηματοδοτήσεις, ΕΣΠΑ, μη μισθολογικό κόστος, εργασιακά, ενεργειακό κόστος, δημόσια έργα, επενδύσεις, θέσεις εργασίας, ιδιωτικοποιήσεις, άνοιγμα αγορών κ.α., αποτελούν μεγάλη δεξαμενή συζήτησης που -με ή χωρίς μνημόνια- θα είναι ανοιχτή για διεκδικήσεις ένθεν κακείθεν.

Αυτό που για την ώρα έχει ανοίξει για τα καλά προς τον επιχειρηματικό κόσμο είναι η πόρτα του αντιπροέδρου της κυβέρνησης και υπεύθυνου για τα οικονομικά υπουργεία, Γιάννη Δραγασάκη, που μαζί με τον υπουργό Οικονομίας Γιώργο Σταθάκη και τα επιτελεία τους είναι ίσως οι πλέον «προνομιακοί» συνομιλητές των βιομηχάνων με την κυβέρνηση. Οχι μόνο εκ του θεσμικού τους ρόλου, αλλά επειδή -όπως λένε επιχειρηματίες οι οποίοι είχαν ανοίξει δίαυλο επικοινωνίας μαζί τους ακόμη και πριν από τις εκλογές- «μιλούν τη γλώσσα της συνεννόησης».

Σε αντίθεση με τον υπουργό Παραγωγικής Ανασυγκρότησης και αρμόδιου για τα θέματα της Ενέργειας και της Βιομηχανίας Παναγιώτη Λαφαζάνη, ο οποίος έχει χαρακτηριστικά αποφύγει μέχρι σήμερα να συναντηθεί με τον ΣΕΒ, ο Γιάννης Δραγασάκης έχει συναντηθεί δύο φορές τον τελευταίο μήνα, ενώ παράλληλα βλέπει στο γραφείο του αρκετούς επιχειρηματίες.

Την πρώτη φορά ήταν τις παραμονές του κρίσιμου Eurogroup της 20ής Φεβρουαρίου, όταν μετά από διαμεσολάβηση γνωστού βιομηχάνου, ταξίδεψαν από τον Βόλο στην Αθήνα οι πρόεδροι των πέντε μεγάλων βιομηχανικών συνδέσμων για να συναντηθούν στο υπουργείο Οικονομικών με τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης και τον υπουργό Οικονομίας.

Η συνάντηση αυτή της 18ης Φεβρουαρίου έφερε την πρώτη δημόσια στήριξη του ΣΕΒ στην κυβέρνηση, με παρέμβαση που έκανε λόγο για «ανάγκη ταχείας και ουσιαστικής στοίχισης όλων των δυνάμεων του τόπου προκειμένου να διασφαλιστεί η ισότιμη και με προοπτική παραμονή στην ευρωζώνη». Ακολούθησαν κι άλλες δημόσιες δηλώσεις, όπως αυτή για τη μεταρρυθμιστική ατζέντα της κυβέρνησης η οποία «δημιουργεί προσδοκίες για κοινωνική και οικονομική ανάκαμψη» κ.ά.

Ινκόγκνιτο συνάντηση

Μόλις την περασμένη εβδομάδα ο Γ. Δραγασάκης συναντήθηκε ξανά με τους εκπροσώπους της βιομηχανίας, και μάλιστα σε μια ινκόγκνιτο επίσκεψή του σε ευρεία συνεδρίαση των μελών του ΣΕΒ με αφορμή την αντικατάσταση του Χάρη Κυριαζή από τον Κ. Μπίτσιο στη θέση του εκτελεστικού αντιπροέδρου του Συνδέσμου.

Η συνάντηση κρατήθηκε μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, ήταν όμως σημαντική, καθώς πέραν της πολιτικής ανάλυσης που έγινε, προέκυψε πως η αντιπροεδρία της κυβέρνησης έχει αναλάβει ευρύτερη πρωτοβουλία για τον ανασχεδιασμό της βιομηχανικής πολιτικής στην Ελλάδα και συγκεντρώνει προτάσεις και απόψεις για το κρίσιμο για τους βιομηχάνους σκέλος της μείωσης του ενεργειακού κόστους, για θέματα μη μισθολογικού κόστους, φορολογικά, θέματα χρηματοδότησης κ.α.

Ειδικά στο μέτωπο της ενέργειας, η κυβέρνηση έχει ενίοτε να αντιμετωπίσει δυσδιάκριτα ή και αντικρουόμενα συμφέροντα στη βιομηχανία, καθώς από τη μια υπάρχουν οι μεγάλοι βιομηχανικοί καταναλωτές (χαλυβουργίες, τσιμεντοβιομηχανίες, μεταλλουργίες, υαλουργίες κ.ά.) που διεκδικούν φτηνότερο ρεύμα -κυρίως μέσω μείωσης των φόρων και των τιμολογίων της ΔΕΗ-, και από την άλλη οι ιδιώτες ηλεκτροπαραγωγοί (Μυτιληναίος, Βαρδινογιάννης, Λάτσης, Μπόμπολας, Περιστέρης, κ.α.) που επιδιώκουν άνοιγμα της αγοράς ενέργειας.

Από την πλευρά του ο Π. Λαφαζάνης έχει εστιάσει στις προσπάθειες προσέγγισης της παραδοσιακής βαριάς βιομηχανίας. Παρότι δεν έχει συναντηθεί με τον ΣΕΒ, έχει δει δύο φορές την Ενωση Βιομηχανικών Καταναλωτών Ενέργειας η οποία εκπροσωπεί τις ενεργοβόρες βιομηχανίες της χώρας, όπως τη Βιοχάλκο του ομίλου Στασινόπουλου, την Ελληνική Χαλυβουργία του Αγγελόπουλου, τη Χαλυβουργική του Μάνεση, τον Τιτάνα της οικογένειας Κανελλόπουλου, την ΑΓΕΤ κ.ά.