Απειλή λουκέτου για το ΕΛΙΝΥΑΕ από τον εκπρόσωπο της ΓΣΕΕ

Μπροστά στο «εκβιαστικό» δίλημμα «υποχωρείτε από την αξίωσή σας να πληρωθείτε τους μισθούς 5 μηνών ή προχωρώ σε εκκαθάριση του Ελληνικού Ινστιτούτου Υγιεινής και Ασφάλειας της Εργασίας την Τετάρτη 22 Μαρτίου» βρίσκονται οι εργαζόμενοι στο ΕΛΙΝΥΑΕ…

Ο λόγος της «εκβίασης» είναι ο έλεγχος που έχει υποστεί ο φορέας από το Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας (ΣΕΠΕ) και τη συνεπακόλουθη απαίτηση για αποπληρωμή 4 μισθών (οσονούπω 5) μέχρι την Τετάρτη.

Το «εκβιαστικό» δίλημμα τίθεται όχι από κάποιον εκπρόσωπο των εργοδοτικών οργανώσεων αλλά από τον πρόεδρο του ΕΛΙΝΥΑΕ, Αλέξανδρο Κομίνη, ο οποίος τυγχάνει εκπρόσωπος της ΓΣΕΕ! Ναι, σωστά καταλάβατε...

Ο εκπρόσωπος της κληθείσης να υπερασπίζεται τα «δίκαια» των εργαζομένων Εργατικής Συνομοσπονδίας «απειλεί» να κλείσει το Ινστιτούτο γιατί οι εργαζόμενοί του διεκδικούν την πληρωμή των δεδουλευμένων τους χρησιμοποιώντας νόμιμους τρόπους και την πίεση που μπορεί να ασκήσει το ΣΕΠΕ!

Ομως ο «Γολγοθάς» των ανθρώπων που εργάζονται στο ΕΛΙΝΥΑΕ (με την απληρωσιά να φτάνει τους 5 μήνες και την έλλειψη χρηματοδότησης να έχει πνίξει τις δραστηριότητες) αποτελεί ταυτόχρονα και έναν κυβερνητικό τραγέλαφο αφού δεν δίνονται τα χρήματα που έχουν προϋπολογιστεί για τον επιστημονικό φορέα της υγιεινής και ασφάλειας της εργασίας από τον ΟΑΕΔ!

Ο λόγος είναι γιατί εκεί στο υπουργείο Εργασίας… σκέφτονται αν θα λύσουν το πρόβλημα χρηματοδότησης με υπουργική απόφαση ή με νομοθετική παρέμβαση. Παρ’ όλο που το κράτος δεν συμμετέχει στη χρηματοδότηση, ωστόσο είναι εκείνο που μαζεύει το χρήμα και ως εκ τούτου δεκάδες άνθρωποι βρίσκονται εγκλωβισμένοι στις δαγκάνες του όσο… σκέφτεται πού θα διαθέσει χρήματα που δεν είναι δικά του.

Η όλη κατάσταση που έχει δημιουργηθεί δείχνει και τον τρόπο διοίκησης του κράτους από τις προηγούμενες κυβερνήσεις.

Θα πρέπει κατ’ αρχάς να πούμε ότι το ΕΛΙΝΥΑΕ είναι ένας φορέας (Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου) τον οποίο έχουν συστήσει η ΓΣΕΕ (50%) και οι εργοδοτικοί κοινωνικοί εταίροι ΣΕΒ-ΕΣΕΕ-ΓΣΕΒΕΕ (το υπόλοιπο 50%).

Η χρηματοδότηση έχει οριστεί από την αρχή της σύστασής του, το 1993, σε 1,4 εκατ. ευρώ ετησίως και γίνεται από τον Λογαριασμό Απασχόλησης και Επαγγελματικής Κατάρτισης που τηρεί ο ΟΑΕΔ.

Πρόκειται ουσιαστικά για χρήματα εργοδοτών και εργαζομένων (καταβάλλονται στο ΙΚΑ και από εκεί πηγαίνουν στον ΟΑΕΔ) που χρησιμοποιούνται για προγράμματα απασχόλησης και κατάρτισης αλλά και για επιχορήγηση διαφόρων φορέων.

Το πρόβλημα με τη μη καταβολή των μισθών ουσιαστικά δημιουργήθηκε τα έτη 2006, 2007, 2008 και 2009, όταν η τότε κυβέρνηση, παρότι είχαν αυξηθεί οι ανάγκες χρηματοδότησης (δημιουργήθηκαν παραρτήματα κ.λπ.), επέλεξαν αντί να αυξήσουν τα κονδύλια να χρησιμοποιήσουν χρήματα από το μέλλον.

Συγκεκριμένα, έδωσαν μεν τα απαιτούμενα κονδύλια, αλλά αυτό εμφανίστηκε σαν δάνειο που πρέπει να αποπληρωθεί μέσα σε μια 10ετία. Ετσι τώρα, η χρηματοδότηση δεν επαρκεί. Εδώ έρχεται η παρούσα κυβέρνηση να πρέπει να σκεφτεί πώς θα λύσει τον γόρδιο δεσμό, ενώ οι εργαζόμενοι ασφυκτιούν έχοντας να πληρωθούν 4,5 μήνες!

Το ερώτημα που τίθεται ωστόσο είναι αν είναι απαραίτητο το ΕΛΙΝΥΑΕ. Στην Ελλάδα τού σήμερα, όπου παρά την ελλιπή καταγραφή των εργατικών ατυχημάτων κάθε 3 μέρες ένας εργαζόμενος πεθαίνει, η απάντηση πρέπει να είναι προφανής για τον επιστημονικό φορέα που έχει αναλάβει την πρόληψη.

Ωστόσο, όπως φαίνεται, η ΓΣΕΕ (που θα έπρεπε να ομνύει υπέρ της ασφάλειας των εργαζομένων) μάλλον περί άλλα τυρβάζει, αφήνοντας το ΕΛΙΝΥΑΕ να πνίγεται από την έλλειψη ενδιαφέροντος της πολιτείας και των εργοδοτικών φορέων. Αλλωστε, είναι ακριβή για τη μνημονιακή Ελλάδα η πρόληψη των εργατικών ατυχημάτων.