Η τιμή του μπρεντ συμπαρασύρει το ρούβλι

Στο χαμηλότερο επίπεδο από τον Οκτώβριο του 2009 υποχώρησε χθες το πρωί η τιμή του μαύρου χρυσού, συμπαρασύροντας για ακόμη μια φορά και το ρούβλι, που σημείωσε τη μεγαλύτερη ημερήσια πτώση από την κρίση του 1998.

Το μπρεντ υποχώρησε αρχικά έως και 2,62 δολάρια χαμηλότερα σε σχέση με τα επίπεδα της περασμένης Παρασκευής, στα 63,72 δολάρια ανά βαρέλι -το χαμηλότερο επίπεδο από τον Ιούλιο του 2009- για να ανακάμψει αργότερα σημειώνοντας άνοδο 1,7%, στα 71,30 δολάρια. Το μεγάλο εύρος διακύμανσης των τιμών μέσα σε ελάχιστες ώρες δείχνει τη μεγάλη αστάθεια και μεταβλητότητα που επικρατεί στις αγορές αυτή τη στιγμή.

Η τιμή του αργού υποχωρεί από την περασμένη Πέμπτη -όταν ο ΟΠΕΚ αποφάσισε να αφήσει αμετάβλητη την παραγωγή του- κατά 10%, ενώ στο σύνολο του έτους οι απώλειές του αγγίζουν πια το 38%.

Τα μεγαλύτερα θύματα αυτής της καθίζησης είναι οι πετρελαιοεξαγωγικές χώρες του πλανήτη, κυρίως όσες έχουν υψηλό κόστος εξόρυξης. Τυχαίως (ή μήπως όχι) σε αυτές περιλαμβάνονται οι «συνήθεις ύποπτοι» -οι χώρες που οι κυβερνήσεις τους αποτελούν εδώ και χρόνια το κόκκινο πανί για τις ΗΠΑ και την υπόλοιπη ανεπτυγμένη Δύση, δηλαδή η Ρωσία, το Ιράν και η Βενεζουέλα αλλά και πετρελαιοπαραγωγικές χώρες που στην παρούσα φάση εμφανίζουν υψηλό κίνδυνο πολιτικής ρευστότητας όπως η Νιγηρία, η Αλγερία και η Λιβύη.

Το ΔΝΤ αποτίμησε πρόσφατα το επίπεδο που θα έπρεπε να προσεγγίζουν οι διεθνείς τιμές του πετρελαίου προκειμένου οι κυβερνήσεις αυτών των χωρών να μπορούν να έχουν ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς. Σε αντίθεση με τη Σαουδική Αραβία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, το Κουβέιτ και το Κατάρ που μπορούν να τα καταφέρουν με το πετρέλαιο κοντά στα 70 δολάρια, το Ιράν χρειάζεται τιμές κοντά στα 136 δολάρια, η Βενεζουέλα και η Νιγηρία στα 120 δολάρια και η Ρωσία στα 101 δολάρια. Είναι εμφανές ότι με τις τιμές του αργού σήμερα κοντά στα 70 δολάρια ανά βαρέλι οι οικονομίες αυτές «μπαίνουν μέσα», εμφανίζουν ελλείμματα, παραπαίουν και αυτό αποτυπώνεται στην ισοτιμία του εθνικού τους νομίσματος.

Και όλα αυτά προς τέρψιν φυσικά της ανεπτυγμένης Δύσης, η οποία με όπλο τη «χειραγώγηση» της τιμής του αργού πετρελαίου επιβάλλει την ισχύ της και πετυχαίνει τελικά με… έναν σμπάρο πολλά τρυγόνια.