Η δικαιολογία που προβάλλουν συνήθως οι κυβερνήσεις όταν δεν θέλουν να φορολογήσουν περισσότερο τους πλουσιότερους πολίτες είναι ότι εάν το πράξουν αυτοί θα μεταναστεύσουν σε υπεράκτιους φορολογικούς παραδείσους στερώντας από τις χώρες τους πολύτιμα κεφάλαια και επενδύσεις.
Μια νέα έρευνα που πραγματοποιήθηκε από εμπειρογνώμονες του London School of Economics δείχνει ωστόσο ότι αυτό μάλλον δεν ισχύει, καθώς οι πολύ πλούσιοι φοβούνται τον κοινωνικό στιγματισμό του «μετανάστη φοροφυγά» αλλά και τη... «μέχρι θανάτου βαρεμάρα» που θα μπορούσε να τους καταλάβει, εάν υποχρεωθούν να ζουν σε ένα «πολιτιστικά άγονο» εξωτικό νησί της υφηλίου.
Η έρευνα πραγματοποιήθηκε από τρεις καθηγητές του LSE, οι οποίοι πήραν συνεντεύξεις από 35 μέλη του πλουσιότερου 1% του Ηνωμένου Βασιλείου –με βάση την περιουσία ή το εισόδημά τους. Το δείγμα των ερωτηθέντων ήταν πολιτικά ισορροπημένο για να συμπεριλάβει άτομα που κλίνουν τόσο προς τα αριστερά όσο και προς τα δεξιά σε θέματα φορολογικής πολιτικής και αναδιανομής πλούτου. Διαπίστωσαν ότι κανένας από τους ερωτηθέντες δεν σχεδίαζε επί του παρόντος να μεταναστεύσει από το Ηνωμένο Βασίλειο για φορολογικούς λόγους ή εξέταζε ενεργά τη φορολογική μετανάστευση στο μέλλον.
«Δεν θα πήγαινα σε φορολογικό παράδεισο. Μπορείτε να φανταστείτε κάτι χειρότερο από το να πάτε σε έναν φορολογικό παράδεισο;» είπε στους ερευνητές μία εκ των ερωτηθέντων, η Leanne, που βγάζει το ψωμί της -ή καλύτερα το παντεσπάνι της- από τον τομέα παροχής συμβουλευτικών υπηρεσιών. «Ενα μικρό μέρος μόνο με ανθρώπους με γιοτ και υπηρέτες. Οχι, δεν θα έφευγα για τέτοιο λόγο... Θέλω να ζήσω σε ένα ζωντανό οικονομικό κλίμα όπου υπάρχει χώρος για καινοτομία και νομίζω ότι το Λονδίνο είναι αυτό».
Αλλος ερωτώμενος από τον τομέα της παροχής νομικών υπηρεσιών είπε: «Εχω μια ωραία ζωή εδώ [στο Λονδίνο]. Οι πελάτες μου που μετακόμισαν στις Μπαχάμες βαριούνται μέχρι θανάτου. Ηλιος, θάλασσα και άμμος. Εντάξει, είναι υπέροχο για μερικές εβδομάδες για να φορτίσεις τις μπαταρίες σου, αλλά μετά από λίγο θα σκεφτείς, “θα ήθελα πολύ να πάω να παρακολουθήσω μια όπερα” . Πρέπει να το ξεχάσεις, δεν υπάρχει θέατρο στις Μπαχάμες».
Ειδικά οι ερωτηθέντες με έδρα το Λονδίνο αποκάλυψαν ότι ο σημαντικότερος παράγοντας στην απροθυμία τους να μεταναστεύσουν ήταν η προσκόλλησή τους στην απαράμιλλη πολιτιστική υποδομή της βρετανικής πρωτεύουσας, τις ιδιωτικές υπηρεσίες υγείας και τα ιδιωτικά σχολεία μαζί με την ικανότητα διατήρησης βασικών κοινωνικών δεσμών.
Η έρευνα διαπίστωσε επίσης ότι ενώ οι πολύ πλούσιοι δρουν οικονομικά με κύριο γνώμονα τη μεγιστοποίηση του ιδίου οφέλους, φοβούνται για το «τι θα πουν οι άλλοι» και πιο συγκεκριμένα για το «κοινωνικό στίγμα που συνδέεται με τη φορολογική μετανάστευση». «Οι ερωτηθέντες ήταν υποτιμητικοί για εκείνους που επέλεξαν να μετακομίσουν για φορολογικούς σκοπούς» ανέφερε χαρακτηριστικά η ερευνητική εργασία. «Κάποιοι έκριναν τους φορολογικούς μετανάστες για ηθικούς λόγους ως αδικαιολόγητα οικονομικά ιδιοτελείς, ενώ άλλοι εξέφρασαν σνομπισμό για τους φορολογικά ευνοϊκούς προορισμούς ως βαρετούς και πολιτιστικά άγονους».
Οι απαντήσεις και τα συμπεράσματα της έρευνας ξενίζουν από μια οπτική γωνία τον κοινό νου. Ούτε λίγο ούτε πολύ οι πλούσιοι της έρευνας του LSE φαίνονται να προτιμούν το βροχερό Λονδίνο και το στρες των επιχειρήσεων από το να τρώνε τα ωραία τους, πολλά και αφορολόγητα λεφτά σε ένα εξωτικό νησάκι με λευκές αμμουδιές, κοκοφοίνικες και τιρκουάζ νερά. Πίσω από αυτήν την προτίμηση -και πέραν όσων υποδεικνύουν οι απαντήσεις και στο σύνολό της η έρευνα- ενυπάρχει διακριτικά και ένας βαθμός αλλοτρίωσης των ερωτηθέντων. Και αυτός δεν δεν είναι άμοιρος της αέναης ενασχόλησής τους με την εξαγωγή κέρδους και τη συσσώρευση υλικού πλούτου και εξουσίας. Σαν να τους κρατά δεμένους…
Δεν είναι τυχαίο το ότι ενώ κανένας από τους υπερπλούσιους δεν σχεδιάζει να φύγει λόγω φόρων, πολλοί δήλωσαν ότι ανησυχούν για τους ανώτατους φορολογικούς συντελεστές του Ηνωμένου Βασιλείου που θεωρούν ότι είναι πολύ υψηλοί και θα αυξηθούν περαιτέρω.
«Μια μειοψηφία των ερωτηθέντων δήλωσε ότι δεν θα απέκλειε τη φορολογική μετανάστευση, αλλά μόνο εάν οι πολιτικές και οικονομικές συνθήκες στη Βρετανία αλλάξουν δραματικά» ανέφερε η έρευνα. Η επιστροφή στους κορυφαίους φορολογικούς συντελεστές της δεκαετίας του 1970 ή μια κυβέρνηση τύπου Τζέρεμι Κόρμπιν αναφέρθηκαν συχνά ως οι «κόκκινες γραμμές».
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας