Οι κίνδυνοι της εξοχής

Κατά τους θερινούς μήνες του έτους, που οι βόλτες στην εξοχή αυξάνονται, θα πρέπει οι ιδιοκτήτες σκύλων να είναι πάρα πολύ προσεκτικοί, για να αποφευχθούν διάφορες επικίνδυνες και δυσάρεστες καταστάσεις. Οι πιο συχνοί κίνδυνοι που αντιμετωπίζουν οι σκύλοι είναι τα τσιμπούρια, οι ψύλλοι και η παρουσία των αγάνων, τα οποία είναι οι βελονοειδείς απολήξεις του άκρου του σταχυού.

Τα τσιμπούρια υπάρχουν στο έδαφος και μπορεί να παραμείνουν εκεί χωρίς να χρειαστεί να προσκολληθούν πάνω σε κάποιο ζώο, για διάστημα μεγαλύτερο του έτους. Οταν ο σκύλος μας περάσει από το σημείο, αυτά σκαρφαλώνουν επάνω του και προσκολλώνται στο δέρμα. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος με την παρουσία των τσιμπουριών είναι η μετάδοση ασθενειών. Στην Ελλάδα πιο συχνές είναι η ερλιχίωση και η πιροπλάσμωση. Σε διαφορετικές περιοχές της Γης υπάρχουν και άλλες μεταδιδόμενες από τσιμπούρια ασθένειες. Συνολικά υπάρχουν γύρω στις 15 τέτοιου είδους ασθένειες παγκοσμίως.

Αν εντοπίσουμε τσιμπούρι σε κάποιο σημείο του σώματος του σκύλου μας, δεν θα πρέπει να το τραβήξουμε απευθείας. Κατά το τράβηγμα είναι πιθανό να αποκοπεί τμήμα του τσιμπουριού και να παραμείνει στο δέρμα του σκύλου μας προκαλώντας τοπικά φλεγμονή. Μπορούμε να προμηθευτούμε ένα αντιπαρασιτικό σπρέι και να ψεκάσουμε απ' ευθείας επάνω στο τσιμπούρι. Αυτό στη συνέχεια θα ζαλιστεί και με ήπιες περιστροφικές κινήσεις το απομακρύνουμε από τον σκύλο μας. Αν βρισκόμαστε σε περιοχή που δεν έχουμε πρόσβαση στο ειδικό σπρέι, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε λάδι ή οινόπνευμα.

Ακόμα ένας κίνδυνος, όπως προαναφέραμε, είναι τα άγανα. Αυτά, λόγω του σχήματος που έχουν, τρυπάνε το δέρμα του ζώου και προχωρούν μέσα σ' αυτό, προκαλώντας τοπικά φλεγμονή. Ενα από τα πιο συχνά σημεία που εντοπίζουμε τα άγανα είναι τα μεσοδακτύλια διαστήματα. Συνήθως έπειτα από βόλτα, παρατηρούμε ότι ο σκύλος κουτσαίνει και γλείφει έντονα το άκρο του. Αν δεν εντοπίσουμε την αιτία σε αρχικό στάδιο, ύστερα από λίγες μέρες συνήθως παρατηρούμε μια επώδυνη διόγκωση. Για να αντιμετωπιστεί η κατάσταση σε αυτό το στάδιο, τις περισσότερες φορές χρειάζεται κτηνιατρική επέμβαση για απομάκρυνση του αγάνου.

Αλλα σημεία στα οποία μπορεί να εισέλθουν τα άγανα είναι το αυτί, όπου μπορεί να προκληθεί ακόμα και ρήξη του τυμπάνου. Σ' αυτήν την περίπτωση, παρατηρούμε ότι ο σκύλος κλίνει το κεφάλι του προς μια πλευρά, ξύνει έντονα το αυτί και τινάζει δεξιά-αριστερά το κεφάλι. Το άγανο απομακρύνεται μέσω ωτοσκόπησης. Επίσης τα άγανα μπορεί να εισέλθουν στις ρινικές κοιλότητες, προκαλώντας έντονο φτέρνισμα και ετερόπλευρο ρινικό έκκριμα. Αλλο σημείο που ανευρίσκονται είναι στα μάτια, όπου το ζώο έχει έντονο πόνο, ο οποίος εκδηλώνεται με μύση της κόρης του οφθαλμού, κλείσιμο των βλεφάρων και οφθαλμικό έκκριμα.

Ενα επιπλέον πρόβλημα, που είναι πιο έντονο τους θερινούς μήνες, είναι οι ψύλλοι. Τα ζώα κολλάνε είτε μέσω κάποιου άλλου ζώου, με το οποίο έρχονται σε επαφή, είτε μέσω του εδάφους. Οι ψύλλοι μεταδίδουν εντερικά παράσιτα και επίσης προκαλούν αλλεργική δερματίτιδα. Το αλλεργιογόνο είναι το σάλιο του ψύλλου. Μόνο μερικά τσιμπήματα αρκούν ώστε το ζώο να αρχίσει να ξύνεται και προκαλείται απώλεια του τριχώματος, ιδιαίτερα στο πίσω μέρος του σώματος και πιο έντονα στη βάση τους ουράς.

Για να αποφύγουμε όλες αυτές τις δυσάρεστες καταστάσεις, καλό είναι έπειτα από κάθε βόλτα να ελέγχουμε εξονυχιστικά το δέρμα του σκύλου μας. Επίσης θα πρέπει οι ιδιοκτήτες σκύλων να ακολουθούν τις συμβουλές του κτηνιάτρου για τον τρόπο πρόληψης από ψύλλους, τσιμπούρια και σκνίπες. Συνήθης πρακτική είναι η εφαρμογή αμπούλας μηνιαίως, σε συνδυασμό με κολάρο και σπρέι σιτρονέλας.

* Κτηνίατρος, Αμπελόκηποι (Αθήνα)