Ιστορία αγάπης χωρίς χάπι εντ

Η ιστορία που θα σας πω σήμερα, κυρίες και κύριοι, δείχνει το εκπληκτικό «δέσιμο» του ανθρώπου με το σκυλί του και τον αφόρητο πόνο που η απώλεια του σκυλιού προκαλεί σ' αυτόν. Ο κ. Γ.Λ., ετών 78, που έζησε χρόνια μετανάστης στη Γερμανία και τώρα ζει με την αδελφή του στην Καισαριανή, πήγε το σκυλάκι του -ένα μικρόσωμο πομεράνιαν- στον κτηνίατρο για μια ακτινοσκόπηση.

Ο γιατρός, σύμφωνα με τον κ. Γ.Λ., έκανε στο σκυλάκι μια ηρεμιστική ένεση που το ζωάκι δεν την άντεξε και πέθανε. Ο κ. Γ.Λ. πιστεύει ότι ο γιατρός έκανε λάθος στη δοσολογία και άρα είναι υπεύθυνος για τον θάνατο του ζώου. Και ζητάει απ' αυτόν, εξωδίκως, τουλάχιστον να του το αντικαταστήσει με ένα άλλο της ίδιας φυλής.

Αυτά, εν ολίγοις, γράφει στο γράμμα (e-mail) που μας έστειλε ο κ. Γ.Λ. Θα ήθελα, λοιπόν, να σας γράψω τις σκέψεις μου και επίσης τη λύση που θεωρώ ως καλύτερη.

1. Δεν έχει νόημα να αναφέρω το όνομα του κτηνίατρου που, πιθανότατα, έκανε το τραγικό λάθος. Λάθη κάνουν όλοι όσοι εργάζονται. Μόνο στα νεκροταφεία υπάρχουν αλάνθαστοι. Απλώς, όταν κάνουν λάθη οι γιατροί, οι πιλότοι αεροπλάνων, οι καπετάνιοι, οι μηχανοδηγοί κ.λπ. τα αποτελέσματα είναι σχεδόν πάντα οι απώλειες ζωών. Συμφωνώ, λοιπόν, με την απόφαση του κ. Γ.Λ. να μη μηνύσει τον γιατρό.

2. Η αντικατάσταση του αγαπημένου τους ζώου με ένα άλλο, ακριβώς το ίδιο -μελί, θηλυκό πομεράνιαν- δεν είναι βέβαιο ότι θα παρηγορήσει τον κ. Γ.Λ. και την αδελφή του. Διότι δεν το είχαν αγαπήσει επειδή ήταν «μελί πομεράνιαν», αλλά διότι ήταν ένα ζωάκι που είχε ζήσει μαζί τους, το είχαν μάθει και τους είχε μάθει -ήταν το «μωρό» τους, όπως γράφει στο γράμμα του. Το κάθε σκυλί, ακόμα και της ίδιας «ράτσας» και του ίδιου χρώματος, δεν είναι ίδιο, όπως συμβαίνει και με τους ανθρώπους, όπου ακόμα και μεταξύ διδύμων υπάρχουν διαφορές, ειδικά στον χαρακτήρα και τη συμπεριφορά. Ασφαλώς, λοιπόν, ένα άλλο ζωάκι θα μπορούσε να απαλύνει τον πόνο τους, αλλά όχι απαραίτητα ένα «ακριβές αντίγραφο» αυτού που πέθανε. Υπάρχουν εκατοντάδες μικρόσωμα σκυλάκια, στο διαδίκτυο και στις εφημερίδες, που περιμένουν με λαχτάρα να βρουν καλούς και ευαίσθητους ανθρώπους να τα υιοθετήσουν.

3. Προτείνω, λοιπόν, στον κ. Γ.Λ. και την αδελφή του να ψάξουν στις ιστοσελίδες των ζωοφιλικών σωματείων και είμαι σίγουρος ότι θα βρουν αυτό που θέλουν: ένα μικρόσωμο ζωάκι, που γρήγορα θα το αγαπήσουν και θα τους αγαπήσει, που θα τους κάνει παρεούλα και θα γίνει, κι αυτό, το «μωρό» τους. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα ξεχάσουν ποτέ το «μωρό» που χάσανε. Πιστέψτε με, μιλάω εκ πείρας...

Επείγοντα

Η Λουκία είναι ασπρόμαυρη νεαρή και μικροκαμωμένη -τύπου «λουκάνικου», με κοντά ποδαράκια και μακρουλό σώμα. Γλυκιά, πιστή, πασίχαρη και υγιέστατη -εμβολιασμένη, τσιπαρισμένη και θα δοθεί στειρωμένη. Αναζητεί μια οικογένεια για να γίνει μέλος της, να την αγαπήσει και να αγαπηθεί. Τηλ. 6945-316083 (από τον σύλλογο ζωοφίλων Ημαθίας «Η ΖΩ.Η»).

Η μπεζ-άσπρη σκυλίτσα που βλέπετε έμεινε ορφανή (πέθανε ο κηδεμόνας της). Σήμερα φιλοξενείται στο κυνοκομείο του ΔΙΚΕΠΑΖ (Σχιστό). Είναι 7 ετών, πολύ ήρεμη και υπάκουη, υγιέστατη και στειρωμένη. Δεν κατάλαβε ακόμα πώς βρέθηκε χωρίς σπίτι. Αν δεν βρεθεί κάποια οικογένεια να την υιοθετήσει, αυτό το πλασματάκι θα βγει στον δρόμο, όπου σίγουρα δεν θα μπορέσει να επιβιώσει. Πληροφορίες: 6944-731673.