Εδώ και κάνα μήνα ο σκύλος μου ο Σούρτας έκλεισε ένα χρόνο από τότε που τον υιοθέτησα και τον έμπασα στον κήπο μας, εδώ στον Μαραθώνα. Προηγουμένως -και επί περίπου 2 χρόνια- ήταν ένα ημιαδεσποτάκι της περιοχής μας: Τον αγαπούσαν όλοι, αλλά... δεν τον παντρεύονταν. Ετσι, μια χειμωνιάτικη μέρα, με δυνατό βοριά και χιονόνερο, δεν άντεξα, του άνοιξα την πόρτα του κήπου, μπήκε και έμεινε. Και από τότε άρχισαν οι εκπλήξεις, η μία μετά την άλλη. Κι όλες ευχάριστες!
Πρώτα-πρώτα, ο Σούρτας αποδείχτηκε ιδανικός για συντροφιά και «σκύλος για σπίτι»: Στις βόλτες μας -πάντα λυτός, χωρίς λουρί- ποτέ δεν δημιούργησε πρόβλημα με ποδηλάτες, άλλα σκυλιά, γάτες, πεζούς. Στον τομέα αυτόν είναι ο Τέλειος Σκύλος. Αλλά και μέσα στο σπίτι είναι άψογος: Δεν λέρωσε ποτέ, δεν έκλεψε ποτέ κάτι το φαγώσιμο απ' τον πάγκο της κουζίνας, δεν θέλει κάθε τόσο να βγαίνει και να ξαναμπαίνει: Με το που θα μπει στο σπίτι, ξαπλώνει στο χαλί, δίπλα μου, και κοιμάται μέχρι να τον βγάλω έξω, στον δρόμο, το άλλο πρωί. Πάει, κάνει τις ανάγκες του και επιστρέφει σαν κύριος.
Την περασμένη, όμως, Τετάρτη, έκανε κάτι που με άφησε άναυδο. Κάτι που μόνο στο σινεμά θα μπορούσα να δω -σε κάποια ταινία με πρωταγωνιστή κάποιον «σκύλο-θαύμα». Θα σας το περιγράψω και πιστεύω πως θα συμφωνήσετε μαζί μου.
Είναι βράδυ Τετάρτης και έξω έχει παγωνιά. Ο Σούρτας, όμως, δεν θέλει να μπει στο σπίτι, όπου με το καλοριφέρ και το τζάκι είναι ζεστά. Κάθεται στη βεράντα, κολλητά στην μπαλκονόπορτα και με κοιτάζει. Του άνοιξα την πόρτα 5-6 φορές, τον φώναξα να μπει μέσα, αλλά τίποτα: Μόλις άνοιγα την πόρτα, ο Σούρτας έφευγε και έτρεχε προς την καγκελόπορτα του κήπου. Μόλις έκλεινα την πόρτα, θυμωμένος που δεν ερχόταν μέσα, ο Σούρτας ξαναρχόταν μπροστά στην μπαλκονόπορτα. Αυτό κράτησε καμιά ώρα. Τελικά, ο Σούρτας πήρε την απόφαση να μπει μέσα κι ησύχασα κι εγώ.
Το άλλο πρωί, όπως κάνω πάντα, ντύθηκα γερά και βγήκα απ' το σπίτι για να ξεκλειδώσω την καγκελόπορτα ώστε να πάει ο Σούρτας την καθιερωμένη του βόλτα. Τότε είδα, έκπληκτος, ότι η καγκελόπορτα ήταν ανοιχτή, τέντα! (Η καγκελόπορτα δεν φαίνεται από το σπίτι, διότι την κρύβει μια μεγάλη τούγια). Τρελάθηκα. Ηταν κάτι που δεν έχει συμβεί ποτέ, στα 25 χρόνια που έχουμε αυτό το σπίτι: Κάθε βράδυ κλειδώνω δύο φορές την καγκελόπορτα για ασφάλεια.
Θυμήθηκα την «τρελή» συμπεριφορά του Σούρτα το προηγούμενο βράδυ και κατάλαβα πού οφειλόταν: Στον σκύλο φάνηκε πολύ περίεργο που η καγκελόπορτα ήταν ανοιχτή, βραδιάτικα. Και προσπάθησε, με τον μόνο τρόπο που μπορούσε, να μού το πει. Δεν είναι θέμα ευφυΐας, αλλά θέμα ρουτίνας: Ο σκύλος, όλοι οι σκύλοι, λατρεύουν τη ρουτίνα. Οποτε η ρουτίνα σπάει, ανησυχούν, αγχώνονται, διότι δεν μπορούν να εξηγήσουν την αλλαγή απ' τα καθιερωμένα. Αυτό συνέβη, λοιπόν, το βράδυ της Τετάρτης.
Κάθησα και σκέφτηκα πώς θα αντιδρούσαν η Αλλοπάρ, η Κάρμεν ή ο Ταρζάν έτσι κι έβλεπαν ανοιχτή την καγκελόπορτα. Είναι βέβαιο ότι θα έβγαιναν έξω και θα επέστρεφαν σε καμιά-δυο ώρες. Αν επέστρεφαν. Να κι άλλος ένας λόγος να θεωρώ ότι ο Σούρτας είναι ένας ξεχωριστός σκύλος.
ΥΓ. Στις ταινίες με σκύλους-θαύματα, οι 4ποδοι «πρωταγωνιστές» έχουν από δίπλα τούς εκπαιδευτές τους, κάνουν πρόβες, έχουν και σωσίες. Εδώ, ο Σούρτας δεν είχε τίποτα απ' αυτά. Τα έκανε όλα μόνος του!
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας