Παραμονή Πρωτοχρονιάς να αναμένεις. Να περιμένεις να κυλήσει ο χρόνος περνώντας ανάμεσα στις στιγμές, ανάμεσα σε όσα συγκρότησαν ένα έτος, όσα στριμώχτηκαν στην ημερολογιακή αυτή προσήλωση που σχηματίζει μια χρονιά.
Και συ περιμένεις σημαιοστολισμένος σαν εξέδρα επισήμων. Σε κάποιο τραπέζι στρωμένο κάπου σε αυτόν τον κόσμο. Μετράς, μετριέσαι, αναμένεις. Και ο χρόνος αλλάζει. Με έναν κρότο που γίνεται κρότοι πολλοί, κραυγές, βεγγαλικά, προπόσεις. Επιβεβαιώνοντας το στημένο ραντεβού μας με τον χρόνο. Το έτος άλλαξε. Αλλά είναι μια αλλαγή που τίποτα δεν σημαίνει. Μόνο ένα σημείο στο ατελείωτο μέτρημα. Και έτσι κάνεις ευχές. Και μοιράζεις ευχές.
Σαν να προσπαθείς να γεμίσεις με νόημα αυτή την ελάχιστη ημερολογιακή μετατόπιση. Και εύχεσαι τα πράγματα να είναι διαφορετικά. Για εσένα και για τους γύρω σου. Εύχεσαι. Ο χρόνος να είναι πιο επιεικής απ’ όσο αποδείχτηκε τη χρονιά που τελειώνει, τα αντικείμενα λιγότερο αιχμηρά, οι γωνίες των γεγονότων θωρακισμένες με προστατευτικά.
Και έτσι ασυναίσθητα -ακόμα και όταν δεν παίρνεις το βάρος των ευχών στα σοβαρά- αναμένεις. Τις ευχές σου να βρουν χώρο μες στη ροή των πραγμάτων, να αναμετρηθούν με την πραγματικότητα, τις ευχές σου να εκπληρωθούν. Και περιμένεις. Ακόμα και αν δεν το γνωρίζεις περιμένεις. Και έτσι ανταλλάσσεις το τέλος μιας αναμονής με την αρχή μιας άλλης.
Είναι η αναμονή το νόμισμα με το οποίο ανταλλάσσουμε τον χρόνο μας. Νόμισμα σκληρό, χωρίς ανατιμήσεις. Νόμισμα απροσπέλαστο. Τι περιμένουμε και γιατί; Τι είναι όλη αυτή η αναμονή που μας κατακλύζει; Κατάλοιπο κάποιας θρησκευτικής κοσμολογίας που τοποθετεί το νόημα των πραγμάτων μετά το πέρας των γεγονότων; Μια αναμονή παράλληλη της χιλιαστικής αναμονής μιας κοινωνικής ανατροπής ανεξάρτητης από τη δική μας πράξη; Της εγκαθίδρυσης μιας νέας κοινωνίας όπως την ευχόμαστε, αλλά όχι όπως τη διεκδικούμε;
Η δική μας αναμονή μοιάζει κοινή και μαζί εξατομικευμένη. Προσωπική και ταυτόχρονα μοιρασμένη. Μήπως είναι η παράλογη παραδοχή της φύσης του ανθρώπου; Η αναμονή μας. Ομοια με την κυκλική αναμονή του Βλαδίμηρου και του Εστραγκόν στο «Περιμένοντας τον Γκοντό»; Ομοια με την αναμονή του Γέρου και της Γριάς στις «Καρέκλες» του Ιονέσκο; Να έρθει ο Ομιλητής που θα εξιστορήσει το έργο της ζωής μας και αυτός όταν έρχεται να μην μπορεί να μιλήσει. Ομοια με την αναμονή της Σολάνζ και της Κλερ στις «Δούλες» του Ζενέ;
Να περιμένουν την κυρία να επιστρέψει ώστε να τη δηλητηριάσουν και τελικά η αναμονή να δηλητηριάζει αυτές τις ίδιες. Ποια απ’ όλες τις αναμονές ενσαρκώνουμε;
Νόμισμα απροσπέλαστο. Τι περιμένουμε και γιατί; Τι είναι όλη αυτή η αναμονή που μας κατακλύζει; Δεν είναι αυτό που περιμένουμε, είναι η ίδια η αναμονή. Ως θέση και ως στάση. Ως υπαρξιακή ενσάρκωση που δίνει σχήμα στα σώματα, στα γεγονότα και τις μέρες μας.
Και έτσι η αναμονή γίνεται απόδειξη της δικής μας απραξίας, μια παθητική στάση σταθερότητας, μια στασιμότητα γεμάτη προσδοκία. Και ο κόσμος μια ατελείωτη στάση λεωφορείου με τα πλήθη σε αναμονή να ανταλλάσσουν ευχές. Και το λεωφορείο δεν έρχεται. Ποτέ δεν έρχεται. Οπως τα πράγματα δεν έρχονται. Τα πράγματα γίνονται. Και η αναμονή μετατρέπεται σε αυτό που μας απομακρύνει από την πράξη.
Ας μην αναμένουμε άλλο, ας μην ευχόμαστε άλλο. Και ας ψιθυρίσουμε τους τελευταίους στίχους του ποιήματος του W. H. Auden ως τη μόνη φράση που ταιριάζει στην κατάστασή μας:
«Τα αστέρια είναι νεκρά. Τα ζώα δεν θα κοιτάξουν.
Μείναμε μόνοι με τον καιρό μας και ο χρόνος είναι λίγος,
Και η Ιστορία στους ηττημένους
Μπορεί να λέει Αλίμονο, μα ούτε βοηθάει ούτε συγχωρεί».
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας