Από την κρίση στην πανδημία. Και από εκεί στον πόλεμο. Είναι η διαδοχή της επισφάλειας. Κάθε τι ως επιμέρους κομμάτι της. Χωρίς διάλειμμα. Σε έναν κόσμο που αποδεικνύεται διαρκώς νέος. Αγουρος στη διακινδύνευσή του. Γεμάτος καινούργιες εκπλήξεις. Νέες εκδοχές του ξαφνικού. Με όρους επίθεσης. Με όρους καταστροφής. Με όρους οριακούς.
Σαν η Δύση να είχε καταφέρει να εξάγει την κακή της τύχη. Σε τρίτους κόσμους. Εκεί που αυτή κοστολογούσε τη ζωή διαφορετικά. Εκεί που η πανδημία είναι απλώς ένα πρόβλημα ώστε οι δυτικοί να εκτονώσουν τη φιλανθρωπία τους.
Εκεί που ο πόλεμος είναι ένα πρόβλημα που θα λυθεί με ειρηνευτικούς βομβαρδισμούς. Εκεί που η φτώχεια δεν είναι καν πρόβλημα, αλλά απαράβατη μοίρα. Η κακή τύχη και η Δύση. Σαν να μην την αφορούσε για δεκαετίες. Και τώρα επιστρέφει. Η εξόριστη Ιστορία. Με αμυχές και ρυτίδες. Με πληγές και αρρώστιες. Το φθαρμένο πρόσωπο και η άγρια όψη της.
Και τώρα επιστρέφει. Ολόκληρο επιστρέφει. Με όλες τις εκδοχές και τ’ αγκάθια του. Με όλες τις εκδορές και τις λάμες του. Πόλεμος και πλησιάζει. Αρρώστια. Επιτήρηση. Φύση που όλο και νεκρώνει. Φυματικός πλανήτης. Πανικός. Πανικοί. Φτώχεια.
Ταυτόχρονη φτώχεια. Να ξεπηδά απ’ όλες τις πλευρές. Συνιστώσες και συνισταμένη μαζί. Ολες οι αφορμές να τη δείχνουν. Και μαζί οι κανόνες της. Αυτό που ορίζει. Ως κέντρο και ως περιθώριο. Ως τρόπος και ως επιβολή.
Κάποιος μας κάνει πλάκα. Οταν μεγαλώναμε, όλα ήταν εύκολα λέγανε. Θα βρεθεί μια άκρη. Λέγανε. Θα τη βολέψεις. Λέγανε. Μη σε νοιάζει. Λέγανε. Δεν τους ένοιαζε. Αυτό ουσιαστικά λέγανε. Γι’ αυτό πήγε έτσι. Αδιαφορία. Κυνισμός. Απόλαυση. Και οι τόκοι στους επόμενους. Εμείς δεν θα ζήσουμε να τα δούμε. Σειρά σου τώρα.
Αυτό είναι το νέο μέλλον. Ενας κόσμος που διαρκώς ακροβατεί. Διαρκώς σε απόσταση μια μαλακίας από το αναπότρεπτο. Ξαναζεσταμένος ψυχρός πόλεμος. Επαναλήψεις των κραχ και των ενεργειακών κρίσεων. Ρατσισμός και μισαλλοδοξία. Συμπυκνωμένος 20ός αιώνας. Πεταμένος σαν ληγμένη κονσέρβα στον 21ο.
Η κυριαρχία των ελάχιστων αναστημάτων. Ο κυνισμός των άθλιων οργανογραμμάτων. Τα ιδανικά των καθαρμάτων. Και ένας πολιτισμός που έχει καταφέρει να επιτύχει την τεχνολογική δυνατότητα του ολοκληρωτικού αφανισμού του. Αλλά όχι την πνευματική διατύπωση του επιχειρήματος που θα τον αποτρέψει.
Πέρα από την αυτοσυντήρηση. Πέρα από τη συνέχιση. Πέρα από το πέρα. Το τώρα όλο και περισσότερο μοιάζει με ανάμνηση. Ολο και πιο αχνή. Σαν αυτός που μας θυμάται διαρκώς να μας ξεχνά. Σαν οι όψεις μας να σβήνουν πριν χαραχθούν. Κεριά πολιορκημένα από το σκοτάδι. Να φωτίζουν μόνο τα χέρια που τα κρατούν. Για λίγο μόνο.
Κρίση της οικονομίας. Και μετά κρίση της υγείας. Και τώρα κρίση της πιθανότητας επιβίωσης. Η επισφάλεια ως ένα συνεχές. Που μες στην αδιάκοπη ροή του μοιάζει τελικά ακίνητο. Συμπαγές. Ως ένας τρόπος να περιγράφεις την τύχη. Ως ένας τρόπος να βιώνεις και να απεύχεσαι. Είναι αυτό που είναι. Πάντοτε ήταν. Απλώς δεν το έλεγαν. Μήπως και το ξυπνήσουν. Και ξύπνησε τελικά. Και κάνει βόλτες έξω απ’ το κλουβί του.
Ναι, ο αιώνας αυτός μοιάζει σκληρός. Αλλά μόνο γιατί είναι σκληρός και για εμάς. Γιατί μας περιέχει. Γιατί μας υπενθυμίζει πως είμαστε υλικό του. Ιστορία μαζί και λήθη. Συγχώρεση μαζί και καταδίκη. Η προστακτική της ζωής διατυπωμένη ως επισφάλεια.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας