Ελλάς Ελλήνων τηλεπωλητών

Πρέπει να παραδεχτούμε πως η Νίκη Κεραμέως μπαίνει στον σκοταδιστικό κυβερνητικό στίβο φορτσαρισμένη, σε μια ιδιαίτερα μάλιστα ανταγωνιστική περίοδο. Μετά την απόλυτη καταστροφή που έχει φέρει η πολιτική του υπουργείου Παιδείας την περίοδο της πανδημίας και τα πρόσφατα σκοταδιστικής έμπνευσης βίντεο της Ελληνικής Εταιρείας Προγεννητικής Αγωγής, που ενέκρινε για να αποτελέσουν εκπαιδευτικό υλικό σε Γυμνάσια της χώρας, έρχεται η έγκριση των εθνικιστικών εκπαιδευτικών προγραμμάτων της Ελληνικής Αγωγής, που είναι εταιρεία συμφερόντων του υπουργού Ανάπτυξης Αδωνη Γεωργιάδη.

Δεν είναι το ανήθικο και ενδεχομένως αντισυνταγματικό κομμάτι της συναλλαγής αυτό στο οποίο θα εστιάσουμε στο άρθρο αυτό. Είναι η βαθιά γελοιότητα του συγκεκριμένου είδους γνώσης και παραπληροφόρησης, ο ασυνάρτητος εθνικισμός που χτίζεται πάνω σε μια συμπαγή άγνοια, το γκροτέσκο αποτέλεσμα που συνδυάζει έναν ανέραστο συντηρητισμό με τις θεωρίες συνωμοσίας, τις λαθραναγνώσεις της ιστορίας και τη σχετικοποίηση των δεδομένων έτσι ώστε όλα να τείνουν προς μια ευνουχιστική εθνικιστική έξαρση χωρίς έδαφος να πατήσει.

Και ακόμα περισσότερο το τρομακτικό γεγονός πως μέσα από τις άθλιες επιλογές της υπουργού Νίκης Κεραμέως, των στελεχών του υπουργείου Παιδείας, αλλά και του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής, το πνευματικό αυτό σκουπιδαριό νομιμοποιείται, γίνεται αποδεκτό και θεσμοποιείται.

Γιατί, βλέπετε, τα προγράμματα αυτά δεν είναι κάτι καινούργιο. Είναι ένα από τα παλιότερα ανέκδοτα του ελληνικού διαδικτύου. Βίντεο που μιλούν για την άρια φυλή των Ελλήνων, βροχή από ορθογραφικά και συντακτικά λάθη στις αναρτήσεις της Ελληνικής Αγωγής που κάνουν τα αρχαία ελληνικά να μοιάζουν με ποδανά, αναγνώσεις αρχαίων ελληνικών σε σκύλους, ασυνάρτητες ετυμολογήσεις λέξεων (όπως το αγγλικό rootes που λέει έχεις ως ρίζα το ρέω) και η κυρία Γεωργιάδη να μας ενημερώνει πως ο Παρθενώνας βρίσκεται στη θέση αυτή εδώ και εκατομμύρια χρόνια (λογικά, από την εποχή των δεινοσαύρων). Είναι τα τοξικά πνευματικά απόβλητα στα οποία θα εκτεθούν παιδιά ακριβώς στην περίοδο που διαμορφώνουν την κρίση και την αντίληψή τους για τον κόσμο.

Ολη αυτή η παρέλαση καμένων εγκεφαλικών κυττάρων είναι άλλωστε το πολιτιστικό (ουσιαστικά και πολιτικό) υπόβαθρο πάνω στο οποίο έχτισε την καριέρα του και ο Αδωνης Γεωργιάδης. Είναι μια αρχαιοπληξία με την αρχαία Ελλάδα απούσα, μια εγκεφαλική καθίζηση που στην πραγματικότητα δεν συνομιλεί με κανένα ελληνικό παρελθόν παρά μόνο με τις κιτς γιορτές της «Πολεμικής Αρετής των Ελλήνων» επί χούντας.

«Η ελληνική γλώσσα είναι δομημένη με βάση τα μαθηματικά, οι αμερικάνοι δεν μιλούν ελληνικά λόγω μίας και μόνο ψήφου, όλες οι λέξεις προέρχονται από τα ελληνικά και οι Ελληνες έφτασαν στην Αμερική πριν τον Κολόμβο (ο οποίος άλλωστε ήταν και αυτός Ελληνας)» και τόσα ακόμη ευχάριστα. Οι μύθοι αυτοί (και τόσοι πολλοί ακόμη) προέρχονται από μια ακροδεξιά, επιδερμική και συγκριτική προσέγγιση του παρελθόντος με την απόδειξη να προηγείται της υπόθεσης. Ολη αυτή η υποκουλτούρα, ακριβώς επειδή δεν μπορεί να κατανοήσει ακριβώς την αρχαία Ελλάδα στις πραγματικές της διαστάσεις (πόσο μάλλον τις πτυχές και τις αντιφάσεις της), προσπαθεί ουσιαστικά να την προσαρμόσει στις δικές της επιθυμίες.

Προβάλλει εκεί το δικό της αξιακό σύστημα φιλτραρισμένο από την πιο αντιδραστική εκδοχή του χριστιανισμού, την υπερφίαλη μεγαλομανία της (που αφού δεν μπορεί να την προβάλει προς το μέλλον θα την προβάλει προς το παρελθόν) και την ανεστραμμένη μικρότητα του παρόντος της. Νιώθει γι' αυτήν μια υπερηφάνεια, ακριβώς γιατί δεν αναζητά τη συγγένεια με μια κουλτούρα ή έναν πολιτισμό αλλά με μια καταγωγή. Και μάλιστα μια καταγωγή άνευ όρων την οποία η ίδια θα διαμορφώσει επιλεκτικά. Χωρίς να έχει τα εργαλεία να προσεγγίσει τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό (αλλά ούτε και την ουσιαστική διάθεση), αναπαράγει έναν συγκρητισμό που ενοποιεί διαφορετικές ποιότητες και μεγέθη στο όνομα μιας ταυτόχρονης άγνοιας και εξωστρέφειας που η ίδια η υποκουλτούρα θα ονομάσει «εθνική υπερηφάνεια».

Κάθε γελοιότητα παραμένει γραφική όταν έχει μικρό μέγεθος. Οταν αρχίζει να μεγαλώνει, χρησιμοποιεί ακριβώς τον αριθμό αυτό ως απόδειξη ορθότητας. Της ορθότητας αυτής που της στέρησαν τα επιχειρήματα. Και από εκεί και πέρα η γελοιότητα παγιώνεται ως μια αλήθεια ανάμεσα στις άλλες. Σχετικοποιώντας την πραγματικότητα, γελοιοποιώντας τα γεγονότα, επιβάλλοντας την παρουσία της με τον φανατισμό του κενού της.

Βρισκόμαστε μπροστά στην αισθητική αποτύπωση του περιθωρίου της ελληνικής Ακρας Δεξιάς, την οποία η κυβέρνηση Μητσοτάκη όχι μόνο φέρνει στην επιφάνεια αλλά και θεσμοποιεί υποβάλλοντας την ελληνική νεολαία στο μαρτύριο της άγνοιας ως γνώσης, της τύφλωσης ως οράματος και του φανατισμού ως μεθόδου.