Μαζί με το κρασί ωριμάζω κι εγώ

Οίνος Αδάμ λέγεται το κρασί που παράγει ο κ. Αστεριάδης και η ονομασία του δεν είναι τυχαία. Σημαίνει ότι ο οίνος αυτός είναι «πρωτόπλαστος» και έχει τη δύναμη, την ορμή και τη φρεσκάδα του καινούργιου. Ο παραγωγός, ένας εραστής της μάνας γης, μιλάει σήμερα στις «Νησίδες» για το κρασί και όχι μόνο

–Τι είναι για σας, κ. Αστεριάδη, το κρασί;

Το κρασί είναι... πετριά που όσο μεγαλώνεις μεγαλώνει κι αυτή μέχρι να γίνει κοτρόνα και τελικά βράχος.

Στην αρχή, ως νέος, πίνεις κακοφτιαγμένα κρασιά και μαζεύεις ζαλάδες και κακές εμπειρίες. Αργότερα παίρνεις μούστο, κάνεις το δικό σου κρασί και φυτεύεις κλήματα.

Οσο περνούν τα χρόνια τόσο πιο πολύ παθιάζεσαι με τη «μάνα Γη» και πιστεύεις πραγματικά ότι κάνοντας καλό κρασί γίνεσαι καλύτερος άνθρωπος.

Μαζί με την ωρίμανση του κρασιού στα βαρέλια ή στις φιάλες ωριμάζεις κι εσύ ο ίδιος. Οταν κάνεις καλό κρασί, νιώθεις ότι είσαι ευλογημένος από τους θεούς, ότι αυτό είναι το αποτύπωμά σου στη Γη, η ενέργεια που δίνεις και παίρνεις.

–Πολύ ποιητικά όλα αυτά...

Μα, το κρασί είναι εμφιαλωμένη ποίηση. Ενα ταξίδι είναι, μια Ιθάκη. Και λέγοντας ταξίδι εννοώ, εκτός από τα οινικά ταξίδια στα ελληνικά και ξένα αμπελοτόπια, τα άλλα ταξίδια, τα προσωπικά, που ο άνθρωπος πραγματοποιεί όταν βγαίνει στον κόσμο με την ψυχή του. Πόσοι από μας, αλήθεια, κάνουν προσωπικά ταξίδια;

–Πώς βλέπετε το κρασί στην αγορά;

Το ελληνικό κρασί τώρα ανοίγει τα φτερά του. Εχουμε έναν ευλογημένο τόπο, με ένα κλίμα που ευνοεί την ποικιλότητα. Κοιτάξτε τη Νεμέα.

Πάνω από 200 οινοποιεία σε ένα οροπέδιο με υψομετρικές διαφορές, κλίσεις, ανήλια, προσήλια, πεζούλες, ορεινά, πεδινά κ.λπ. συνθέτουν μια παλέτα και οι αποφάσεις του αμπελουργού και του οινολόγου θα δώσουν άλλο DNA στο τελικό προϊόν.

Το μικροκλίμα και οι μορφολογικές συνθήκες μάς δίνουν τα εχέγγυα να ξεκινήσουμε. Συμπληρώνοντας, με μια προσεκτική στρατηγική, άξιους οινολόγους και ποιότητα χωρίς εκπτώσεις, σε 10 χρόνια από τώρα η Ελλάδα θα είναι στον παγκόσμιο οινικό χάρτη με πολύ θετικά σχόλια.

Η κρίση στην Ελλάδα μάς οδήγησε στην εξωστρέφεια και στις μεγάλες αγορές.

Αγώνας πολύ μεγάλος απέναντι σε δυνατά brand names, αλλά θα τα καταφέρουμε, πιστέψτε με. Λίγο χαμόγελο να βάλουμε στη ρουτίνα μας, μια μικρή βοήθεια από την κρατική μηχανή στις εξαγωγές, πολλή δουλειά και σωστές στρατηγικές κινήσεις. Αυτά αρκούν.

–Τόσο σημαντική είναι η στρατηγική;

Το πρόβλημα στη χώρα μας είναι συχνά η έλλειψη στρατηγικής από την αρχή. Ισχύει για τις περισσότερες επιχειρήσεις αλλά και για το ίδιο το κράτος, τις κυβερνήσεις, τα κόμματα.

Τι θέλουμε να κάνουμε, πώς θα το κάνουμε, τι μας λείπει, τι εναλλακτικές έχουμε, τι διορθωτικές ενέργειες πρέπει να κάνουμε στην πορεία;

Δυστυχώς αρκετές φορές εξαντλούμαστε απλώς στο να φυτέψουμε αμπέλια, να παράξουμε αγροτικά προϊόντα, να χτίσουμε ενοικιαζόμενα, να ανοίξουμε καφετέριες και φούρνους, να γίνουμε κυβέρνηση.

Υπάρχει ο στόχος αλλά όχι η αιτία, ούτε τα σημάδια στον λαβύρινθο. Χανόμαστε μέσα εκεί και δεν βρίσκουμε την έξοδο.

Ολο αυτό εκπέμπει απελπισία και μη γνώση. Η στρατηγική πρέπει να διδάσκεται από την τελευταία τάξη του Δημοτικού για να μπορέσουμε να μάθουμε να οραματιζόμαστε 10-20 χρόνια μπροστά.

–Η ονομασία ΑΔΑΜ από πού προέρχεται;

H επιλογή αυτής της ονομασίας έγινε για να υπαινιχθεί έναν οίνο «πρωτόπλαστο», δηλαδή με τη δύναμη, την ορμή και τη φρεσκάδα του καινούργιου κατά τη στιγμή της δημιουργίας του. Ισως, άλλωστε, θα μπορούσε κάλλιστα να θεωρήσει κανείς ότι το κρασί υπήρχε στο ανθρώπινο DNA ακόμα και πριν γίνει η πρώτη ζύμωση…

Υπερβολικό αλλά φιλοσοφικά ενταγμένο στα πιστεύω μας.

Το λογότυπό μας είναι έργο του εικαστικού Ανδρέα Λυμπεράτου. Το κρασί είναι επικοινωνία, είναι η γέφυρα που ενώνει τις απέναντι όχθες ιδεών, αντιθέσεων, χρωμάτων, φυλών, φύλων, φίλων και περνάει έτσι ο ένας στον τόπο του άλλου.