«Ο ποιητής βρίσκεται με το ένα μάτι στ’ αστέρια, με το ένα πόδι στη λάσπη και στο χέρι κρατάει μαχαίρι»
Η ποίηση λειτουργεί ως συνδετικός κρίκος, λειτουργεί σαν ταξίδι στη γη της φαντασίας αλλά και του ωμού ρεαλισμού, λειτουργεί σαν όχημα του λογοτέχνη για να βγει στο φως το δημιουργικό του σκοτάδι. Και λέγοντας σκοτάδι, δεν εννοώ βέβαια την απαισιοδοξία ή την έλλειψη προοπτικής των στίχων του, αλλά αντίθετα, το ηφαίστειο της κοινωνικής ευαισθησίας του που παραμένει ενεργό, το ταλέντο του να παίρνει μια ιδέα και να τη μετουσιώνει σε πράξη τέχνης, τον εσωτερικό του κόσμο που έχει τον ηρωισμό να εκτίθεται ρέοντας προς την αρμονία και τη δυνατή έκφραση.
Προσωπικά, διαβάζοντάς το βιβλίο «Καρδιοθραύστες (εκδόσεις ΑΩ), το χαρακτηρίζω ελεύθερη κατάδυση στο μοναδικό άδυτο της ανθρώπινης ύπαρξης που δεν μπορεί να καταπατηθεί: το δικαίωμά μας να ερωτευόμαστε, να αγαπάμε. Να προστατεύουμε την καρδιά ως κινητήριο δύναμη ζωής και κατ’ επέκταση έντονων ή και ακραίων συναισθημάτων. Να εξακολουθούμε να κοιτάζουμε στ’ αστέρια όπως ο ποιητής –και ας έχουμε το ένα πόδι στη λάσπη– και να κρύβουμε ένα μαχαίρι για άμυνα σε ό,τι κινδυνεύει να πληγώσει τη δημιουργική ακεραιότητά μας.
Η Κάλλια Βαβουλιώτη διαθέτει και τα τρία αυτά χαρίσματα, γεγονός που μπορεί να το αντιληφθεί όποιος κρατήσει στα χέρια του αυτή την πρώτη της ποιητική συλλογή, τους «Καρδιοθραύστες».
Θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι η ποίηση δεν χρειάζεται να υπεραναλύεται, να γίνεται κατανοητή απόλυτα. Ομως χρειάζεται να αφήνει το στίγμα της, τα χνάρια της για να τα ακολουθεί ο αναγνώστης που εμπιστεύεται την πένα του δημιουργού.
Ο Μποντλέρ στο ποίημά του «Αλμπατρος» γράφει:
O ποιητής είναι σαν τον πρίγκιπα των νεφών,
ππεύει την καταιγίδα και περιφρονεί τον τοξότη.
Εξόριστος στη γη, ανάμεσα σε κοροϊδίες και προσβολές,
τα γιγάντια φτερά του τον εμποδίζουν να περπατήσει.
Στην περίπτωση της Κάλλιας Βαβουλιώτη η καταιγίδα έχει ήδη καταλάβει την έμπνευσή της, η ρεαλιστική ματιά της στη σύγχρονη κοινωνία εν μέσω των συναισθημάτων που τη διακατέχουν έχει ήδη διεισδύσει στην ουσία της και ο δικός της τοξότης στοχεύει με αιχμηρά βέλη πάνω σε αληθινά μοτίβα.
Τι άλλο θα μπορούσαμε να προσδοκάμε από μια νέα ποιήτρια που οι «Καρδιοθραύστες» της, όπως εξομολογήθηκε η ίδια, «είναι η αποτίναξη ενός μανδύα εύπλαστου, μια μεταμόρφωση. Είναι ένα τέλος και μια αρχή».
Εύχομαι προσωπικά και γεμάτη από την απόλαυση των ποιημάτων της αυτή η αρχή να σηματοδοτήσει πολλές άλλες αρχές για νέες εμπνεύσεις.
*Συγγραφέας
—
Τη σελίδα αυτήν δεν τη φτιάχνουν επαγγελματίες κριτικοί βιβλίου. Γράφεται από αναγνώστες που απευθύνονται σε αναγνώστες για να τους μιλήσουν για κάποιο βιβλίο που τους συνεπήρε. Αν θέλετε να μοιραστείτε όσα νιώσατε διαβάζοντας ένα βιβλίο, στείλτε το κείμενό σας (το πολύ 700 λέξεις) στο [email protected]
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας