Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας βασιλιάς και μια βασίλισσα που ζούσαν σ’ ένα νησί. Δεν ήταν πλούσιο το νησί, ήταν όμως άξιοι οι δυο τους και μαζί με τον λαό τους δούλευαν και την αποδοχή του είχαν. Και μπορεί να μη θέλουμε μήτε ζωγραφιστούς να τους δούμε τους βασιλείς, αλλά ένεκα που ακόμα υπάρχουν στα παραμύθια, δίνουμε λίγο τόπο στην οργή και συνεχίζουμε: Κάποια στιγμή το ζευγάρι απέκτησε μία κόρη. Στη βάφτιση ήρθαν οι νεράιδες να ευχηθούν. Η πρώτη του έδωσε ομορφιά, χάρη και ωραία φωνή. Η δεύτερη, εξυπνάδα. Η τρίτη όμως είπε: «Είμαι η Mοίρα. Εγώ δεν θα σου δώσω ευχή. Εγώ θα σε προστατέψω από την ίδια τη ζωή σου, μικρή μου. Θα ‘θελα να μη λυπηθείς και να μην κλάψεις ποτέ!». Πήρε τότε την καρδιά της μικρής, την έκλεισε σ’ ένα χρυσό κουτάκι και χάθηκε μέσα στη νύχτα χωρίς να μπορέσει κανείς να τη σταματήσει.
Η Πηνελόπη Δέλτα αποφάσισε στο παραμύθι της «Η καρδιά της βασιλοπούλας» να ορίσει (έχουσα πονεμένη καρδιά και η ίδια) τη Μοίρα ως αυτή που θα «κλειδώσει» σε χρυσό κουτί μια νέα καρδιά ώστε να μην πονέσει ποτέ. Παρακάτω, βέβαια, βάζει άλλη μια νεράιδα, τη Ζωή, να δίνει ένα κλειδί στο βασιλικό ζευγάρι, που ίσως με αυτό κατορθωθεί να ανοιχτεί το κουτί. Ωστόσο η ίδια η Ζωή παραδέχεται: «Η Μοίρα είναι ισχυρότερη από μένα. Η Μοίρα ορίζει τη ζωή. Το μόνο που μπορώ να κάνω εγώ είναι να σας δώσω αυτό», και τότε έβγαλε από τον κόρφο της μια αλυσίδα που στην άκρη είχε ένα χρυσό κλειδάκι.
Η Κάρμεν Ρουγγέρη έχει ειδικευτεί στο παιδικό θέατρο. Τώρα, μαζί με τη Χριστίνα Κουλουμπή στη σκηνοθεσία, ανεβάζουν την παράσταση «Το μαγικό κλειδί» που, για ακόμη μια φορά, θα ταξιδέψει σε όλη τη χώρα, σε κείμενο βασισμένο στο παραμύθι της Πηνελόπης Δέλτα, το οποίο υπογράφει η Κάρμεν Ρουγγέρη, ενώ πολλά από τα κοστούμια είναι παραδοσιακές φορεσιές.
Συνομιλώντας με την κ. Ρουγγέρη και ψάχνοντας το ουσιαστικό νόημα πίσω από το παραμύθι, φτάνουμε στις δύο αυτές έννοιες: Μοίρα και Ζωή. Δύο έννοιες πάνω στις οποίες έχουν στηθεί θρησκείες, πολιτικές, συστήματα ολόκληρα.
● Τελικά ποιος ορίζει τη ζωή μας; Ποιος καθορίζει τη μοίρα μας;
«Μπορούμε μόνοι μας να κατευθύνουμε τη ζωή μας» μας λέει ξεκάθαρα. Και μετά, «κλείνοντάς μας το μάτι», συμπληρώνει: «Αλλά αν η Μοίρα θέλει, όλα μπορεί να τα αλλάξει, προς το καλύτερο ή το χειρότερο. Ειδικά για ένα παιδί ωστόσο, είναι εξαιρετικά σημαντικό να μάθει πώς μπορεί να ορίσει τη ζωή και τη μοίρα του. Το παιδί πρέπει από τη μια να αγωνιστεί για να καλυτερέψει τη ζωή του. Από την άλλη όμως πρέπει να ξέρει ότι δεν εξαρτώνται όλα από το ίδιο. Μπορεί μια αδικία, μια ατυχία ή κάτι αναπάντεχο να συμβεί και να τα αναποδογυρίσει όλα. Η αβεβαιότητα είναι ίσως η μόνη βεβαιότητα, αλλά το τι περνάει από το χέρι να κάνουμε μέσα σε αυτό το πλαίσιο επαφίεται στις δικές μας αξίες και αντοχές, όποιο κι αν είναι το εξωτερικό πλαίσιο γύρω μας. Εχουμε δει και ήρωες, έχουμε δει και εγκληματίες. Ας αποφασίσουμε εμείς τι θέλουμε να είμαστε - κι ας είναι αυτό το «είμαστε» μέσα στην αβεβαιότητα του κόσμου μας. Αλλο το ένα, άλλο το άλλο».
● Σε ένα έθνος, όπως το δικό μας, όπου το τραύμα ποινικοποιείται και τιμωρείται (αρκεί να δούμε τι συνέβη με τα Τέμπη, τις αντιδράσεις των συγγενών και τις διαδηλώσεις για τα θύματα), πόσο εύκολο είναι να έχεις «καρδιά»; Να δείχνεις/φανερώνεις το συναίσθημά σου; τη ρωτάμε.
«Πάντα οφείλεις να φανερώσεις τα συναισθήματά σου, όσο δύσκολο και να σου είναι. Πιστεύω όμως ότι είναι απόλυτα αναγκαίο, για τον ίδιο τον εαυτό σου πρωτίστως. Αλλιώς... μαραζώνεις ή, ακόμα χειρότερα, αγριεύεις! Γι’ αυτό γράφω παραμύθια: γιατί θέλω να προσεγγίσω το παιδικό συναίσθημα. Σαν ξεκινήσω, το χέρι μου προχωράει δίχως να το κατευθύνω. Τώρα, το παραμύθι το κάναμε παράσταση. Είναι αναγκαίο τα παιδιά να έρχονται σε επαφή με το θέατρο. Το θέατρο πρέπει να είναι γι’ αυτά πηγή γνώσης και γνωριμίας με τον ίδιο τους τον εαυτό. Τα άπορα παιδιά έρχονται δωρεάν στις παραστάσεις μας - αλλά και ο γονιός, δεν χρειάζεται να πάρει γαριδάκια και αναψυκτικά αν δεν μπορεί. Αρκεί να προσπαθεί να πηγαίνει το παιδί του στο θέατρο... Από αυτή την παράσταση, το παιδί μαθαίνει πως δεν αρκεί να αγαπάς κάτι. Χρειάζεται και να δουλέψεις γι’ αυτό. Φέτος είναι ο 29ος χρόνος που ταξιδεύουμε στην Ελλάδα με το «Μαγικό κλειδί». Μια παράσταση που ξεκίνησε από το Εθνικό Θέατρο, με τον τότε καλλιτεχνικό διευθυντή Νικο Κούρκουλο να μου εμπιστεύεται το Παιδικό Στέκι του Εθνικού. Πίστεψε σε μας κι εμείς ακόμα συνεχίζουμε».
♦ Το μαγικό κλειδί
Παίζουν οι ηθοποιοί: Ελίνα Γιαννάκη, Αρης Δελαγραμμάτικας, Μαρία Καμακάρη, Στέφανος Κορρές, Χριστίνα Κουλουμπή, Ελένη Μπουκουβάλα, Γιάννης Νικολάου, Αλεξάνδρα Σκένδρου. Διάρκεια: 100’. Γενική είσοδος: 13 ευρώ. Προπώληση: www.more.com (για όσες παραστάσεις αναφέρονται στο πρόγραμμα και δεν υπάρχουν στο more.com, θα πρέπει να γίνει επικοινωνία με τους δήμους για προκράτηση θέσης). Πρόγραμμα καλοκαιρινής περιοδείας στο www.karmenrouggeri.gr
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας