«Καβάλα στον δράκο ταξιδέψαμε στις καρδιές των ανθρώπων»

«Εχω ένα μικράκι ελεφαντάκι, 420 κιλά» τραγουδάει ο Φοίβος Δεληβοριάς στο κατάμεστο «Κύτταρο» και όλο το κοινό τραγουδάει μαζί του τους στίχους. Ο ίδιος αστειεύεται ότι μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του δεν την έχει γράψει αυτός αλλά ο Γιώργος Χατζηπιερής και όλοι στην πλατεία παραδέχονται τον «Τεμπέλη Δράκο» και τις περιπέτειές του. Ο Γιώργος Χατζηπιερής, πέντε δίσκους και 60 τραγούδια μετά την πρώτη κυκλοφορία, θα παρουσιάσει τον «Τεμπέλη Δράκο» στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών για τρεις παραστάσεις [η πρώτη έγινε χθες (10/5) και θ’ ακολουθήσουν σήμερα και αύριο (11-12/5) οι άλλες δύο]. Στη σκηνή θα βρεθούν η Ελένη Τσαλιγοπούλου, ο Αλκίνοος Ιωαννίδης, η Ρένα Μόρφη και ο Γιάννης Διονυσίου.

● Πόσο χρόνων είναι ο «Τεμπέλης Δράκος»;

Ξεκινήσαμε το 2005. Είναι πια 19 ετών. Εχουμε ενηλικιωθεί! Καβάλα στον δράκο ταξιδέψαμε στις καρδιές των ανθρώπων, ανοίξαμε σπίτια, μπήκαμε μέσα, μας έδωσε εμπειρίες που δεν φανταστήκαμε ποτέ ότι θα είχαμε.

● Πώς από τη Νομική ήρθε στη ζωή σας το τραγούδι;

Eίμαι νομικός, ασχολούμαι μόνο με υποθέσεις που έχουν θετικό πρόσημο. Δεν μπορείς να γράφεις παιδικά τραγούδια και να πηγαίνεις στο δικαστήριο να υποστηρίζεις ανθρωποκτονίες. Κατάφερα ευτυχώς να τα συμβιβάσω. Να έχω ένα εισόδημα από τη νομική μου επιστήμη με τους όρους που θέλω εγώ και παράλληλα να ασχολούμαι στον ελεύθερο χρόνο μου με το τραγούδι.

Απευθυνόμενος σε πιο μικρές ηλικίες οφείλεις να σεβαστείς κάποια θέματα

● Πώς ξεκίνησε η ιδέα για τα παιδικά τραγούδια;

Υπήρξα συνθέτης ενήλικων τραγουδιών. Εκανα τον δίσκο «Η μικρή γαλέρα» το 1993, στον οποίο ο Νίκος Παπάζογλου έκανε παραγωγή και ενορχήστρωση στο στούντιο Αγροτικό. Μετά τους «Θαμώνες - 12 τραγούδια από τη Λευκωσία» το 1995, τότε που γινόταν η θύελλα του έντεχνου τραγουδιού. Οταν γεννήθηκαν τα παιδιά μου -η Κατερίνα γεννήθηκε το 1998-, έγραφα τραγούδια για να εμπλουτίσω το ρεπερτόριο που υπήρχε. Από εκεί και πέρα πήραν τα πράγματα τον δρόμο τους.

● Είχατε φανταστεί ότι θα είχε ο δίσκος τέτοια επιτυχία;

Είχα βασανιστεί αρκετά με τις προηγούμενες δουλειές και είχα αρκετή εμπειρία για να κάνω τον πρώτο δίσκο με πολύ καλές προδιαγραφές. Εδωσα ό,τι καλύτερο μπορούσα. Από εκεί και πέρα άνοιξα το ξεπόρτι για να βρουν τον δρόμο τους τα τραγούδια.

● Εχει διαφορά το παιδικό τραγούδι από το ενήλικο;

Απευθυνόμενος σε πιο μικρές ηλικίες οφείλεις να σεβαστείς κάποια θέματα: δεν μπορεί η θεματολογία σου να είναι βάρβαρη, δεν μπορεί να έχει αρνητικά στοιχεία. Πρέπει να είσαι 100% αληθινός. Δεν μπορείς να λες ωραία λόγια που δεν σημαίνουν τίποτα. Πρέπει να έχεις να πεις κάτι ουσιαστικό, που μπορεί να διοχετευτεί σε αγνές ψυχές. Πρέπει να προσέχεις γιατί όλα τα πράγματα θα καταγραφούν στο υποσυνείδητο και θα μείνουν μόνιμα.

● Πώς καταφέρνετε να δημιουργείτε ξεχωριστό κόσμο σε κάθε τραγούδι;

Είναι πέντε δίσκοι πια. Είναι γύρω στα 60 τραγούδια. Εχω και άλλα ακυκλοφόρητα, όταν ετοιμαστούν και αυτά θα βγουν έξω. Αυτό που προσπαθώ να κάνω είναι κάθε τραγούδι να είναι ένα μικρό σύμπαν. Να είναι ένας ξεχωριστός πλανήτης, με τους χαρακτήρες του, τις ιδιομορφίες του, με αρχή, μέση και τέλος. Και όλοι μαζί οι αυτόφωτοι πλανήτες να δημιουργούν το σύμπαν του «Τεμπέλη Δράκου».

● Τι ρόλο έπαιξαν οι σπουδαίοι ερμηνευτές στην πορεία του «Τεμπέλη Δράκου»;

Λόγω της προϋπηρεσίας μου με το ελληνικό τραγούδι είχα κάνει κάποιες σχέσεις. Ξεκίνησα με μια πολύ καλή «μαγιά», με τον Αλκίνοο Ιωαννίδη και την Ελευθερία Αρβανιτάκη. Τον Φοίβο Δεληβοριά δεν τον ήξερα καθόλου. Τον πήρα τηλέφωνο και του είπα «κάνω έναν δίσκο με αυτούς τους συντελεστές, σε ενδιαφέρει;» Είμαι σίγουρος βέβαια ότι ακόμα και αν πήγαινα στον Δεληβοριά χωρίς να έχω αυτά τα ονόματα πάλι θα δεχόταν γιατί είναι ψυχούλα. Οφείλω πάρα πολλά στους ερμηνευτές γιατί έδωσαν πρόσωπο στον δίσκο. Εχουν πολύ μεγάλο ρεπερτόριο και είναι αναγνωρίσιμοι. Και κυρίως έχουν υπηρετήσει το ελληνικό τραγούδι με σεβασμό, τιμιότητα και πολύ μεράκι.

● Πώς νιώθετε όταν ο Φοίβος Δεληβοριάς παίζει το «Ελεφαντάκι» και ξέρει τα λόγια όλο το κοινό του;

Είναι το όνειρό μου να ενταχθεί το παιδικό τραγούδι στο ενήλικο ρεπερτόριο. Το λέω πάντα στους ερμηνευτές. Το έχει κάνει ο Φοίβος Δεληβοριάς και ο Αλέξανδρος Κτιστάκης. Τα περισσότερα τραγούδια από μόνα τους δεν είναι παιδικά ή μη. Ο διαχωρισμός είναι κονσερβοποίηση. Το «Νιάου ρε γατούλα» έτυχε να πάει στο ενήλικο ράφι και ήταν τυχερό και το «Ενα παιδί ταξιδεύει» της Λιζέτας Καλημέρη έμεινε στα αζήτητα γιατί έχει βαφτιστεί παιδικό.

● Για εμάς τους γονείς είναι πολύ σημαντικό να μπορούμε να ακούμε ποιοτικά παιδικά τραγούδια μαζί με τα παιδιά μας.

Στάθηκε γέφυρα ο «Τεμπέλης Δράκος» μεταξύ παιδιών και γονιών. Ενα κοινό σημείο συνάντησης. Πολλοί γονείς μού λένε ότι απολαμβάνουν να τον ακούνε μαζί με τα παιδιά τους στο σπίτι, αλλά και σε εκδρομές με το αυτοκίνητο. Είναι πολύ συγκινητικό, ειδικά όταν βλέπεις τους γονείς στις συναυλίες να το απολαμβάνουν πολλές φορές πιο πολύ από τα παιδιά.

● Εχετε την αίσθηση ότι εκπαιδεύετε το παιδικό κοινό στην καλή μουσική;

Αποφεύγω την λέξη εκπαίδευση. Οταν το παιδί πάρει πρέφα ότι προσπαθείς να του επιβάλεις κάτι, μπορεί να το απωθήσει. Πρέπει να καταλάβει ότι του συμπεριφέρεσαι ως ισότιμο. Αυτό όμως που κάνουμε «ύπουλα» με τον ενορχηστρωτή είναι να περνάμε πολλούς παραδοσιακούς ρυθμούς, καρσιλαμά, ζεϊμπέκικο, καλαματιανό. Ολα αυτά προσπαθούμε να τα φέρουμε στο αυτί των παιδιών και να εξοικειωθούν με αυτούς τους ρυθμούς. Τα τραγούδια πολλές φορές αποκτούν αυτή τη διαχρονικότητα και εξαιτίας αυτού. Οι ρυθμοί αυτοί είναι στο DNA μας και κάθονται στην ψυχή μας πιο εύκολα.