Tο μοναστήρι του Καρόλου και τα μυστικά του

Στο ιστορικό κέντρο της πόλης, έπειτα από μία τυχαία συνάντηση στο μαγαζί ενός φίλου, γνώρισα τον Κάρολο. Είχα ακούσει γι’ αυτόν ότι είναι ιδιόρρυθμος, περίεργος και καθόλου ανοιχτός άνθρωπος που πλέον ζει απομονωμένος στο άδυτο του μοναστηριού.

«Ααααα... έχω ακούσει για σένα», του είπα αυθόρμητα, «λένε ότι είσαι ένας διάσημος στριμμένος που κούρευες την Μπριζίτ Μπαρντό! Οι κάτοικοι συχνά μιλούν με δέος αλλά και φόβο γι’ αυτά που έχεις καταφέρει και γι’ αυτά που είσαι διατεθειμένος να κάνεις απρόβλεπτα!» Ο Κάρολος γέλασε και το επόμενο πρωί, με τον αυγουστιάτικο ήλιο να βαράει στο κεφάλι οι πύλες του μοναστηριού άνοιξαν. Μπήκα στο άδυτο του Καρόλου.

Η Santa Maria della Misericordia

Στην παλιά πόλη λοιπόν βρίσκεται το περιβόητο μοναστήρι. Ενα ενετικό κτίσμα του 17ου αιώνα, περί τα 900 τετραγωνικά, αφιερωμένο όπως εικάζεται στην Παναγία την Ελεούσα, Santa Maria della Misericordia.

Ο αρχιτεκτονικός χαρακτήρας του είναι βενετσιάνικος με οθωμανικές προσθήκες. Χαρακτηριστικό οθωμανικό στοιχείο είναι το Χαμάμ, όπου σήμερα ο Κάρολος έχει «μεταφορφώσει» σ΄ ένα ιδιόμορφο εικονοστάσι.

Εικόνες της Παναγίας εναλλάσσονται με τα πόδια μιας κούκλας βιτρίνας σε μια ατμόσφαιρα διαλογιστική. Ενας χώρος ξεκούρασης και σκέψης.

Το μοναστήρι είναι δομημένο σε πολλά επίπεδα και μικρά δωμάτια που τα καθένα αποτελεί έναν επιμελώς ατημέλητο χώρο τέχνης και δημιουργίας. Στο κέντρο του κτιρίου υπάρχει ένα μεγάλο εσωτερικό αίθριο όπου λειτουργεί ένα πολύ ωραίο καφέ και ένα θέατρο αφιερωμένο στη Μαρία Κάλλας.

Με την άδεια του ιδιοκτήτη άρχισα να εξερευνώ τους θησαυρούς του χώρου. Παντού πίνακες επώνυμων και ανώνυμων καλλιτεχνών, αντικείμενα, γλυπτά, έπιπλα εποχής, περίτεχνα κλουβιά πουλιών και λογής λογής τεχνουργήματα που ο Κάρολος έχει συγκεντρώσει όλα αυτά τα χρόνια.

Γαλλικά μουσεία έχουν δανειστεί κατά καιρούς πίνακες που διαθέτει στη συλλογή του και έχουν χρησιμοποιήσει σε μεγάλες εκθέσεις, όπως του μεγάλου ζωγράφου του νεοκλασικισμού Ζακ-Λουί Νταβίντ.

Οι χώροι ασφυκτικά γεμάτοι από αντικείμενα τέχνης. Τόση τέχνη συσσωρευμένη σ’ ένα σπίτι... Το σπίτι σού δίνει την αίσθηση ότι αναπνέει μέσα από τους πίνακες και τα γλυπτά. Εξέχουσα θέση έχουν οι μονοτυπίες -δημιουργήματα με μια δική του τεχνική- που βρίσκονται στο εργαστήρι γλυπτικής.

Ανάμεσα στις προτομές δεσπόζει ένας αφηρημένος Μινώταυρος και μια Νίκη της Σαμοθράκης μίνιμαλ αισθητικής. Οπως ο ίδιος αναφέρει «φιλοτέχνησα το πορτρέτο της Μαρίας Κάλλας, του Νίκου Καζαντζάκη, του Ρίτσου και πολλά άλλα. Είμαι αυτοδίδακτος ζωγράφος, γλύπτης όπως και κομμωτής. Η αγαπημένη μου τέχνη είναι η κομμωτική, την οποία έμαθα σκουπίζοντας στα κομμωτήρια του Καΐρου όπου και γεννήθηκα στις αρχές της δεκαετίας του ’30».

Τα εργαλεία κομμωτικής

«Μπες μέσα στο κομμωτήριο και δες τα εργαλεία μέσα στην κορνίζα, το ψαλίδι μου δεν χρειάστηκε ακόνισμα ποτέ, οι λαβίδες τυλίγματος μαλλιών που το συνοδεύουν ανήκαν στη Μαρία Αντουανέτα, μου τις χάρισε το αφεντικό μου στο Κάιρο».

Σκέφτηκα τους εξεγερμένους, τους ξεβράκωτους του Παρισιού, λοιπόν εκείνο το πρώτο έτος Θερμιδώρ. Ηταν μπροστά μου κρατώντας το καρατομημένο κεφάλι της Μαρίας Αντουανέτας και τις λαβίδες τυλίγματος για μπούκλες μαλλιών ακόμα ζεστές!

Το κομμωτήριο, παραδομένο πια στη σκόνη του χρόνου, με τα μαλλιά μιας άλλης εποχής αφημένα ακόμη στο πάτωμα, μιας και ο Κάρολος κουρεύει πολύ επιλεκτικά πλέον στα 85 του χρόνια. Εχει λίγους πελάτες αφοσιωμένους που τον καλούν στα αγαπημένα του μέρη, το Παρίσι και τη Νέα Υόρκη, για να τους κουρέψει για χίλια δολάρια.

Ολα αυτά ξεκίνησαν στο Κάιρο, σε μικρή ηλικία, ο θάνατος της μάνας ήταν καθοριστικός. Αποφάσισε ότι τίποτα δεν τον τρομάζει πια και ακολούθησε το όνειρό του. Είκοσι χρόνων πήγε στο Παρίσι και έγινε ένας από τους πιο διάσημους κομμωτές στον κόσμο, ενώ αρχικά ήθελε να γίνει παπάς. Δούλεψε στο κομμωτήριο των αδερφών Καριτά, που σήμερα λειτουργεί μόνο σαν ινστιτούτο αισθητικής.

Εκείνες τις εποχές όμως όλο το διεθνές τζετ σετ, ηθοποιοί, τραγουδιστές, φιλόσοφοι, κουρεύονταν ή χτενίζονταν εκεί και πολλοί ζητούσαν αποκλειστικά τον Κάρολο. Αγαπημένη του η Σοφία Λόρεν, το απόλυτο θηλυκό, αισθησιακή με σπάνια ομορφιά, λιτή και απλή ως χαρακτήρας. Το πιο όμορφο σώμα όμως είχε η Μπριζίτ Μπαρντό.

Από τα χέρια του πέρασαν επίσης η Μαρία Κάλλας, ο Μάρλον Μπράντο, η Κατρίν Ντενέβ, η Τζουλιέτα Μασίνα, ο Βισκόντι, η Μελίνα Μερκούρη και εκατοντάδες επώνυμοι της εποχής που δεν χρειάζεται να απαριθμήσουμε.

Εβγαινε παρέα με τον Γκάρι Κούπερ, ταξίδευε σ’ όλον τον κόσμο, χτένιζε τη γυναίκα τού Πικάσο, κούρευε τον Λακάν και άκουγε τον Σαρτρ εκείνες τις περιβόητες μέρες του Μάη του ’68, με την πόλη παραδομένη στα οδοφράγματα και τις φωτιές για τη διεκδίκηση των αυτονόητων δικαιωμάτων της καθημερινότητάς μας.

Πολυτάλαντος

Μια ζωή πλούσια σε εμπειρίες, μεταμόρφωνε διάσημες προσωπικότητες εξελίσσοντας την κομμωτική σε γλυπτική. «Κάθε άνθρωπος έχει πάνω του ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που με το κατάλληλο κούρεμα αναδεικνύεται και φωτίζεται η προσωπικότητά του». Εκτός από διάσημος κομμωτής είναι και διάσημος γλύπτης με πολλές εκθέσεις στο εξωτερικό. Τα έργα του είναι κυρίως προτομές σ’ ένα ιδιόρρυθμο κλασικό στιλ, αλλά και έργα πειραματικά αφηρημένα εμπνευσμένα από τον σουρεαλισμό και καλλιτέχνες όπως ο Τζιακομέτι που γνώριζε προσωπικά.

«Κάρολε αληθεύει ότι έχεις ένα έργο του Τζιακομέτι στη συλλογή σου;»

«Ανέβα στον πάνω όροφο και ψάξε στο υπνοδωμάτιο, κάπου υπάρχει και ένας Πικάσο»

Ο πάνω όροφος λοιπόν είναι το άδυτο των αδύτων, τα πιο πολύτιμα και τα πιο προσωπικά. Στο σαλόνι δεσπόζει ένα πορτρέτο γυναίκας του Νταβίντ ανάμεσα σε άλλους πίνακες του νεοκλασικισμού. Πορσελάνινες κούκλες, βυζαντινές εικόνες, βαριά έπιπλα εποχής μπαρόκ, μια ξύλινη άρπα και εκατοντάδες πίνακες ερριμμένοι παντού.

Το μάτι δεν ξέρει πού να εστιάσει. Επειτα από εξονυχιστική εξερεύνηση ανακάλυψα το σκίτσο του Τζιακομέτι, λιτά τοποθετημένο ανάμεσα στις πράσινες κουρτίνες.

Δυο πίνακες του Εγγονόπουλου κρεμασμένοι στον τοίχο πίσω από την πόρτα ελκύουν το μάτι μου από το έντονο χρώμα που χρησιμοποιούσε ο σουρεαλιστής ποιητής.

Τον Πικάσο δυστυχώς δεν κατάφερα να τον εντοπίσω και ο Κάρολος ήταν ήδη κουρασμένος για να ανέβει στον πάνω όροφο.

φωτογραφίες: Βασίλης Μαθιουδάκης