Σε μία από τις ραδιοφωνικές εκπομπές του Στέλιου Ελληνιάδη άκουσα τις προάλλες κάτι που θα μπορούσε να είναι αφιέρωμα στον Κώστα Χατζή.
Στην πραγματικότητα ήταν και αυτό: αφιέρωμα στην προσωπικότητα και στο καλλιτεχνικό αποτύπωμα του Χατζή. Ηταν όμως επιπλέον, με τον ήπιο και τεκμηριωμένο λόγο του Ελληνιάδη, πολιτικό σχόλιο για τη διαχρονικά από επιφυλακτική έως και ανοιχτά επιθετική στάση της συντριπτικής πλειονότητας της ελληνικής κοινωνίας απέναντι στους Ρομά.
Μαρξιστής, θρησκευόμενος και κυρίως Ρομά, ο Χατζής, ακόμα κι όταν καταξιώθηκε, ταλαιπωρίες περνούσε. Ηταν πολύ αριστερός στη στάση του, πολύ «χριστιανικός» στις δηλώσεις του, πολύ Ρομά στα τραγούδια και στις ερμηνείες του για να μην ενοχλεί πάντα κάποιους.
Και ίσως γι’ αυτό ακόμα κι όταν μεγάλωσε αρκετά ώστε η παρουσία του να καταχωριστεί στην πρόσφατη Ιστορία του ελληνικού τραγουδιού να του αρνήθηκαν το Ηρώδειο. Το θύμισε ο Ελληνιάδης το, διατυπωμένο σε κάποια παλαιότερη συνέντευξη, παράπονο του Χατζή. Οτι, λέει, αν και έχει κάνει 2-3 συμμετοχές σε συναυλίες άλλων στο Ηρώδειο, όσες φορές το είχε ζητήσει ο ίδιος μόνος του εισέπραττε άρνηση.
Δεν πάνε πολλά χρόνια όταν στην ελληνική κοινωνία η ενσωμάτωση του πρώτου μεταναστευτικού κύματος των Αλβανών βοηθούσε σε μια γενικευμένη αυταρέσκεια για τον προοδευτισμό μας. «Οι Ελληνες δεν είμαστε ρατσιστές» ήταν μια κοινή επωδός, προτού μπει στη Βουλή βέβαια η Χρυσή Αυγή. Κι απ’ όσους δεν ήμασταν όμως, με τους όρους που το εννοούσαμε, ο βαθμός προοδευτισμού ίσως και να μην έφτανε μέχρι τα σκαλιά του ρωμαϊκού ωδείου. Συμπτωματικό;
Πάντως έχω και άλλο παράδειγμα από τις τέχνες, σκηνοθέτη που ζώντας πολλά χρόνια εδώ αντιμετωπίζεται μεν ως ταλαντούχος, αλλά και ως διαρκώς… νέος, άρα οφ Μπρόντγουεϊ. Δεν έχει σημασία ότι στην πατρίδα του αναγνωρίζεται ως ένα από τα ξεχωριστά ταλέντα τους που τον καλούν κάθε τόσο να σκηνοθετήσει για τους σπουδαιότερους κρατικούς φορείς του θεάτρου τους.
Εδώ ως «νέος» έχει κάνει μόνο δύο σύντομα περάσματα από κρατικό φορέα -απ’ όσα «περάσματα» κάνουν οι πραγματικά νέοι δημιουργοί στα πρώτα τους βήματα. Ουδείς σκέφτηκε μέχρι στιγμής να του αναθέσει κάτι πιο συνεπές με την πορεία του. Αλλά ίσως να έτυχε κι αυτό...
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας