Εφοπλιστές εναντίον δημοσιογράφων

Ο Κώστας Βαξεβάνης όπως τα έγραψε στο «Documento»

Το βράδυ της Παρασκευής βρέθηκα σε μια πολύ δύσκολη στιγμή της ζωής μου. Ενα άγνωστο πρόσωπο πλησίασε στο τραπέζι που έτρωγα με την οικογένειά μου, άρχισε να με απειλεί και να με βρίζει, να υπόσχεται ότι θα μου κάνει τα χειρότερα, γιατί (όπως προέκυψε από το παραλήρημα της αθλιότητάς του) είχα δημοσιεύσει (στο μακρινό 2012) ότι ήταν στη λίστα Λαγκάρντ.

Αυτός ο άγνωστος τραμπούκος λοιπόν με έβρισε χυδαία και με απείλησε δημόσια σε ένα εστιατόριο. Δεν κατέφυγε στη Δικαιοσύνη ως αδικημένος ή προσβεβλημένος, αλλά 11 χρόνια μετά επέλεξε να τραμπουκίσει. Η επίθεση κλιμακώθηκε με απόπειρα να χτυπήσει τη σύντροφό μου, η οποία προσπαθούσε να ηρεμήσει την οκτάχρονη κόρη μας που έκλαιγε ζητώντας του ταυτόχρονα να φύγει, και με ξυλοδαρμό της μητέρας της.

Οταν συνέβησαν όλα αυτά έπρεπε να κάνω ταυτόχρονα πολλά πράγματα. Να διατηρήσω την ψυχραιμία μου και να αποφύγω τα χειρότερα, να προστατεύσω την οικογένειά μου, να σεβαστώ ότι δεκάδες άνθρωποι που βρέθηκαν εκεί για να γευματίσουν βρίσκονταν χωρίς να το θέλουν μέσα στη δίνη μιας ανωμαλίας. Η στάθμιση δεν ήταν εύκολη. Νιώθω ενοχές γιατί δεν κατάφερα να προστατεύσω την οικογένειά μου και κυρίως την κόρη μου η οποία για ώρες μετά ήταν σε άσχημη κατάσταση.

Ναι, θα πω την αλήθεια, εκ των υστέρων νιώθω απαίσια γιατί επιλέγοντας να επιδείξω ήθος, ανωτερότητα και ευπρέπεια, έθεσα σε κίνδυνο τους ανθρώπους που αγαπώ. Ντρέπομαι γιατί άφησα να τους κάνουν κακό. Δεν ξέρω ποια στάση ήταν η σωστή, αλλά η στάση που κράτησα με κάνει να νιώθω ένα «τίποτα» που απολογείται σε κάποιον ρόλο περισσότερο απ’ ό,τι στην αξία της οικογένειάς του που κινδύνευσε.

Ο Γιώργος Παπαχρήστος όπως τα διηγήθηκε στην «Κοινωνία Ωρα Mega»

Στο ημίχρονο του αγώνα πήγα στο κυλικείο. Στην αίθουσα των VIP υπάρχει ένα κυλικείο στο πίσω μέρος του οποίου πηγαίνουν γνωστοί άνθρωποι. Κατευθυνόμενος προς τα εκεί έπεσα πάνω στον συνάδελφό μας τον Θανάση Τσεκούρα και πιάσαμε κουβέντα για τις εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ.

Εκεί που συζητούσαμε σε ένα εύθυμο κλίμα ξαφνικά έρχεται καταπάνω μου αυτός ο άνθρωπος και με χτυπάει στο πρόσωπο με τέτοια ένταση και δύναμη που στην αρχή δεν κατάλαβα τι μου συνέβη. Κατάλαβα τι είχε γίνει όταν άρχισε τις απειλές ότι θα με σκοτώσει και κάλεσε έναν από τους δύο μπράβους που τον ακολουθούσε να με πυροβολήσει.

Μάτωσε το πρόσωπό μου και καθώς πήγαινα προς το μπάνιο, ενώ αυτός συνέχιζε ένα χυδαίο υβρεολόγιο κατά της οικογένειάς μου, με ξαναχτύπησε πάλι πίσω ύπουλα. Δύο μπράβοι που είχε τον συγκράτησαν, όπως και ο Θανάσης Τσεκούρας μπήκε στη μέση.

Χαρακτηριστικά έλεγε ο εφοπλιστής στον μπράβο του: «Τράβα το πιστόλι ρε, πυροβόλησέ τον, σκότωσέ τον». Δεν κατάλαβα ποτέ γιατί έγινε αυτό. Εχω γράψει για αυτόν ό,τι έχει γράψει και ο υπόλοιπος ελληνικός Τύπος. Στα «Νέα» έχω γράψει για τα ρωσικά λεφτά που στήθηκε το δίκτυο του «Ελλάς Net», χρήματα που είναι Ρώσου ολιγάρχη κι έχει παρέμβει η αμερικανική δικαιοσύνη και έχει συλλάβει έναν συνεργάτη του.

Ζήτημα «ελευθερίας του Τύπου» πάνω απ’ όλα

Και οι δύο δημοσιογράφοι έθεσαν, όπως ήταν λογικό, θέμα ελευθερίας του Τύπου.

● Κώστας Βαξεβάνης

Βρισκόμαστε μπροστά σε ένα σοβαρό πολιτικό πρόβλημα, ένα πρόβλημα Δημοκρατίας. Οσοι δημοσιογράφοι δεν είναι σε διατεταγμένη υπηρεσία, απειλούνται, εκφοβίζονται, διώκονται. Ο δημοσιογράφος εμφανίζεται ως εχθρός ενώ αποτελεί στήριγμα της κοινωνίας. Αυτό αργά ή γρήγορα θα το πληρώσουν όλοι. Η ανοχή στα φαινόμενα αυτά αφήνει την κοινωνία χωρίς δίχτυ προστασίας. Βρισκόμαστε σε επικίνδυνη πύλη που ανοίγει μπροστά μας έναν σκοτεινό δρόμο. Αν σβήσουμε το φως, το σκοτάδι θα μας καταπιεί. Θα καταπιεί κάθε άνθρωπο που θέλει Δημοκρατία, όποια άποψη και αν έχει, είτε συμφωνεί είτε διαφωνεί με τον κάθε δημοσιογράφο.

● Γιώργος Παπαχρήστος

Είναι κοινή πεποίθηση ότι δεν προστατεύονται σήμερα οι δημοσιογράφοι. Αντίθετα αφήνονται απροστάτευτοι στις επιθέσεις θρασύδειλων νταήδων, που ενοχλούνται από κάθε τι που ξεφεύγει από τον κανόνα. Και είναι βαρύτατη πλέον η ευθύνη της κυβέρνησης, να αναλάβει δράση για να μηδενιστεί η δράση τους. Αρκεί να καταλάβει επιτέλους ότι το πρόβλημα της ελευθερίας του Τύπου στην Ελλάδα είναι πρόβλημα Δημοκρατίας και (μεγαλύτερο ακόμα) πρόβλημα θεσμών! Επιτέλους, ας αντιληφθεί ότι προς το συμφέρον της είναι να προστατεύσει την ελευθερία του Τύπου και όχι να κλείνει τα μάτια. Και δική της η ευθύνη αν ο κάθε τραμπούκος μπορεί θρασύτατα να απλώσει χέρι σε έναν δημοσιογράφο γιατί τον ενοχλεί η δουλειά του, και δεν του «κόβει» και τα δύο χέρια!

—

● Δεν χρειάζεται να σας πούμε για την κυβέρνηση, τη Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ του Νίκου Ανδρουλάκη που καταδίκασαν τη μία επίθεση και δεν έβγαλαν λέξη για την άλλη. Τελικά, όπως έδειξαν, δεν καταδικάζουν τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται, ψέματα μας έλεγαν τόσα χρόνια. Κάποια βία δεν τους ενοχλεί. Και με τη στάση τους, εκ των πραγμάτων, μοιάζει σαν να προτρέπουν ορισμένους να την ασκήσουν.