«Λέω καμιά φορά ότι ένας άνθρωπος που φοράει μια άσπρη μπλούζα δεν σημαίνει ότι είναι και γιατρός. Ενας άνθρωπος που πιάνει μια κάμερα και γυρίζει δεν σημαίνει ότι είναι και σκηνοθέτης. Εάν δε αυτήν την κάμερα τη γυρίζει στον δρόμο δεξιά και αριστερά και το ονομάζει αυτό ντοκιμαντέρ, δεν σημαίνει ότι είναι...»
Τα λόγια ανήκουν στον σκηνοθέτη και συγγραφέα Ροβήρο Μανθούλη, τον ξεχωριστό δημιουργό που αυτοβιογραφείται στο «Μονόγραμμα», το οποίο μεταδίδει απόψε (19.30) η Ν Plus. Από το 1953 ξεκινά η δραστηριότητά του στην Ελλάδα, αρχικά συνεργαζόμενος με το τότε ΕΙΡ στο «Θέατρο της Τετάρτης». Μετά ανέλαβε διευθυντής σπουδών στη Σχολή Σταυράκου και το 1958 γυρίζει την πρώτη του ταινία, το πρώτο ιστορικά ελληνικό ντοκιμαντέρ, για τη Λευκάδα. Η καλλιτεχνική του πορεία συνεχίζεται το 1960 με τη δημιουργία της «Ομάδας των 5», που προώθησε καθοριστικά τη διάδοση του ντοκιμαντέρ στην Ελλάδα, και την ίδια χρονιά γυρίζει την πρώτη του ταινία, την κωμωδία «Η Κυρία Δήμαρχος» ενώ ακολουθούν η «Οικογένεια Παπαδοπούλου», το «Ψηλά τα χέρια Χίτλερ» και το 1966 το προφητικό «Πρόσωπο με Πρόσωπο» που του χάρισε και το Χρυσό Βραβείο Σκηνοθεσίας. Την 21η Απριλίου του 1967 η προβολή σε Φεστιβάλ στη Γαλλία αυτής της ταινίας στην ουσία οδηγεί στην πρώτη αντιχουντική διαμαρτυρία στο εξωτερικό και οι δηλώσεις του Μανθούλη σε ευρωπαϊκά ραδιόφωνα και στη «Φωνή της Αλήθειας» του στερούν το ελληνικό διαβατήριο, ενώ η χούντα απαγορεύει την προβολή της ταινίας στην Ελλάδα.
«Το σατυρικό δράμα -εξηγεί ο ίδιος- είναι ένας ελαφρός και σατιρικός τρόπος για να αντιμετωπίσεις ένα πολύ μεγάλο τραγικό θέμα και αυτό είναι που εμένα πάντοτε μου άρεσε σαν τρόπος, στιλ, ύφος στη δουλειά μου και μετά το “Ψηλά τα χέρια Χίτλερ” κάνω πια ένα ανάλογο, αλλά βέβαια στην σύγχρονη εποχή, που είναι το “Πρόσωπο με πρόσωπο”. Πρέπει να πω ότι αυτές όλες οι ταινίες, όταν στέλναμε στη Θεσσαλονίκη το ντοκιμαντέρ παίρναμε το πρώτο βραβείο κάθε φορά, και με το “Πρόσωπο με πρόσωπο” έγινε περίπου το ίδιο πράγμα. Οταν δε βγήκα έξω με πήραν στους ώμους, ήταν πάνω από 500 νέοι, οι οποίοι είχανε διαδήλωση για την ταινία. Πρώτη φορά είχα στη ζωή μου μια διαδήλωση για μια ταινία και πάνε και με ακουμπάνε μπροστά στον Μαρκορέλ, ο οποίος τα είχε χάσει. Μετά έγραψε κάτι εκπληκτικές κριτικές στις γαλλικές εφημερίδες, και με καλούν να πάω με την ταινία να κάνουμε εγκαίνια του φεστιβάλ του νέου κινηματογράφου που γινόταν σε μια πόλη που λέγεται Ιέρ, δίπλα στις Κάνες, μια εβδομάδα πριν από τις Κάνες. Πάω στη Γαλλία και ανοίγει το φεστιβάλ και η μέρα αυτή είναι η 21η Απριλίου του ‘67, το πρωί δηλαδή έγινε το πραξικόπημα και το βραδάκι παίζεται η ταινία μου, η οποία, όποιος την έχει δει, προφητεύει το πραξικόπημα, και οι Γάλλοι μένουν άναυδοι. Βλέπουν μια ταινία η οποία προφητεύει ένα πραξικόπημα το οποίο γίνεται εκείνη την ημέρα...».
Στη Γαλλία πλέον αρχίζει στη γαλλική τηλεόραση τη σειρά «Στην Αφίσα του Κόσμου» όπου εμφανίστηκαν οι διασημότεροι καλλιτέχνες όπως: Ζακ Μπρελ, Τζόαν Μπαέζ, Μικ Τζάγκερ, Τζόνι Χαλιντέι, Ζορζ Μουστακί, Εντίθ Πιάφ, Ρούντολφ Νουρέγιεφ και φυσικά η Μελίνα Μερκούρη, ο Μίκης Θεοδωράκης κ.ά. Θα ακολουθήσουν η σειρά για το μπλουζ «Ανεβαίνοντας τον Μισισιπή», η ταινία «Μπλουζ με σφιγμένα δόντια» και η σειρά πολιτιστικών ντοκιμαντέρ «Μια χώρα, μια μουσική» που αποσπούν ενθουσιώδεις κριτικές και βραβεία. Με την πτώση της δικτατορίας θα επιστρέψει στην Ελλάδα, θα αναλάβει (1975) την καλλιτεχνική διεύθυνση της ΕΡΤ, δημιουργώντας τομές στο πρόγραμμά της και μιαν άλλη αντίληψη τηλεόρασης. Δική του ιδέα είναι και το «Παρασκήνιο», η μακροβιότερη ντοκιμαντεριστική εκπομπή στην ελληνική μικρή οθόνη.
«Μετά -εξομολογείται ο Ροβήρος Μανθούλης- όταν πια, για να μην πω γέρασα, μεγάλωσα και άρχισα να κουράζομαι μετά από τις 122 ταινίες που έχω γυρίσει, σκέφτηκα να σταματήσω. Τελευταία μου ταινία ήταν το “Lilli’s story”, το κύκνειο άσμα μου κατά κάποιον τρόπο. Κι έχω έτσι γράψει καμιά δεκαριά βιβλία που με ενδιαφέρουν εμένα προσωπικά, που θα μπορούσα να τα είχα κάνει ταινίες...»
Η παραγωγή της εκπομπής «Μονόγραμμα» ανήκει στον Γιώργο Σγουράκη, το σενάριο κι η σκηνοθεσία είναι του Νίκου Σγουράκη, η φωτογραφία του Στάθη Γκόβα, η ηχοληψία του Νίκου Παναγοηλιόπουλου, το μοντάζ του Σταμάτη Μαργέτη και η διεύθυνση παραγωγής του Στέλιου Σγουράκη.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας