Ανικανότητα ή σαμποτάζ;

Η κοινωνική ηρεμία φαίνεται πως θα αργήσει να επιστρέψει στη Βενεζουέλα.

Η παραθαλάσσια πόλη Κουμανά, σε απόσταση 400 χιλιομέτρων από την πρωτεύουσα Καράκας, έχει κηρυχτεί από το βράδυ της Τρίτης σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης ύστερα από τις μαζικές λεηλασίες καταστημάτων που οδήγησαν στον θάνατο ενός ανθρώπου και στη σύλληψη άλλων 400.

Στρατιώτες και άντρες των ειδικών δυνάμεων πραγματοποιούν περιπολίες στην πόλη, ενώ η κυκλοφορία μοτοσικλετών στο κέντρο απαγορεύτηκε για 72 ώρες.

Ο θάνατος ενός πολίτη αμφισβητείται από τις Αρχές, αλλά επιβεβαιώνεται από δύο βουλευτές της αντιπολίτευσης.

Πρόκειται μάλλον για έμπορο, θύμα μιας «άγριας» μέρας κατά την οποία εκατοντάδες άνθρωποι όρμησαν σε καμιά εικοσαριά μαγαζιά, τα περισσότερα από τα οποία πουλούσαν τρόφιμα και άλλα είδη ανάγκης, αρπάζοντας ό,τι έβρισκαν μπροστά τους.

Η χθεσινή έφοδος στο Κουμανά ήταν απλά η τελευταία από μια σειρά άλλων που γίνονται σε καθημερινή σχεδόν βάση, κυρίως στην επαρχία.

Αν μάλιστα επιβεβαιωθεί τελικά ότι υπήρξε νεκρός, θα είναι ο τέταρτος ο οποίος πέθανε μέσα σε μία εβδομάδα κάτω από παρόμοιες συνθήκες.

Οι έφοδοι σε καταστήματα, συνήθως με στόχο το φαγητό, καθώς και οι ουρές έξω από σούπερ μάρκετ αποτελούν καθημερινή κατάσταση τους τελευταίους μήνες στη Βενεζουέλα.

Η χώρα αντιμετωπίζει έλλειψη σε τρόφιμα, ως επί το πλείστον, αλλά και φάρμακα και άλλα είδη ανάγκης.

Χαρακτηριστικό είναι ότι αλλάζει σταδιακά το προφίλ των διαδηλωτών. Δεν είναι πια μόνο οι αστοί που βγαίνουν στους δρόμους να διαμαρτυρηθούν για την κυβερνητική πολιτική, αλλά και άνθρωποι των λαϊκών τάξεων οι οποίοι αναζητούν φαγητό.

Θανατηφόρος συνδυασμός

Ο πρόεδρος Νικολάς Μαδούρο αποδίδει τις ελλείψεις σε σαμποτάζ της αντιπολίτευσης, η οποία, με τη σειρά της, επιρρίπτει την ευθύνη αποκλειστικά στον Μαδούρο.

Η πραγματικότητα όμως είναι πιο σύνθετη: η Βενεζουέλα υποφέρει από έναν «θανατηφόρο» συνδυασμό οικονομικής κρίσης, που οφείλεται βασικά στη διεθνή πτώση της τιμής του πετρελαίου, της επακόλουθης πτώσης των εισαγωγών, χαμηλής εγχώριας παραγωγής, παρατεταμένης ξηρασίας, που έχει επιπτώσεις και στην τροφοδοσία με ηλεκτρικό ρεύμα, μαύρης αγοράς, διαφθοράς και κακοδιαχείρισης.

Ο Μαδούρο, ο οποίος δεν φαίνεται να διαθέτει τις πολιτικές ικανότητες ούτε το επικοινωνιακό χάρισμα του μακαρίτη Ούγο Τσάβες, πλήρωσε το τίμημα τον περασμένο Δεκέμβριο στην κάλπη, όταν το κόμμα του, το Ενιαίο Σοσιαλιστικό Κόμμα της Βενεζουέλας (PSUV), έχασε την πλειοψηφία στη Βουλή.

Αυτό όμως δεν είναι αρκετό για την αντιπολίτευση, η οποία συγκεντρώνει υπογραφές προκειμένου να προκαλέσει τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για την ανάκληση του Μαδούρο από το αξίωμα του προέδρου.

Η Εθνική Εκλογική Επιτροπή, η οποία έχει βγάλει άκυρες περίπου 600.000 υπογραφές, καθυστερεί την έκδοση σχετικής απόφασης, προκαλώντας την οργή της αντιπολίτευσης.

«Το δημοψήφισμα πάντως, αν είναι να γίνει, θα γίνει το 2017», δήλωσε τις προάλλες ο Νικολάς Μαδούρο, ο οποίος παραδόξως φαίνεται να τα πηγαίνει καλύτερα έξω απ’ ό,τι μέσα.

Δημοκρατική Χάρτα

Στην προχθεσινή συνεδρίαση του Οργανισμού Αμερικανικών Κρατών (ΟΑΚ), η πλειοψηφία των μελών ενέκρινε την πρόταση της Βενεζουέλας να συζητηθεί στο Μόνιμο Συμβούλιο του ΟΑΚ η παρεμβατική στάση του προέδρου του Λουίς Αλμάργο.

Πρόσφατα, ο Αλμάργο πρότεινε να ενεργοποιηθεί η Δημοκρατική Χάρτα για τη Βενεζουέλα, ένας μηχανισμός που τίθεται σε εφαρμογή όταν υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις ότι κινδυνεύει το δημοκρατικό πολίτευμα σε μια χώρα της Λατινικής Αμερικής.

Παράλληλα, άρχισαν να αχνοφαίνονται κάποια σημάδια προσέγγισης με τις ΗΠΑ.

Στην ίδια συνεδρίαση, ο Αμερικανός ΥΠΕΞ Τζον Κέρι είχε κατ’ ιδίαν συνάντηση με την ομόλογό του από τη Βενεζουέλα Ντέλσι Ροδρίγκες στην οποία πρότεινε να εγκαινιάσουν αμέσως «μια νέα φάση διαλόγου με νέα κανάλια επικοινωνίας κι ένα σύνολο συναντήσεων υψηλού επιπέδου».

Ο Νικολάς Μαδούρο άδραξε αμέσως την ευκαιρία ζητώντας από τον Κέρι την ανταλλαγή πρεσβευτών και δηλώνοντας «είμαι έτοιμος για την εξομάλυνση των σχέσεών μας».

Oι δύο χώρες διέκοψαν τις διπλωματικές τους σχέσεις το 2014, όταν η Ουάσινγκτον εξαπέλυσε ένα δριμύ «κατηγορώ» κατά του Καράκας για τη βίαιη καταστολή των αντικυβερνητικών διαδηλώσεων εκείνη την περίοδο.