Διαξιφισμοί μετά την απόφαση

Τo Συνταγματικό Δικαστήριο έδωσε τις απαντήσεις του, αλλά το ιταλικό πολιτικό σκηνικό παραμένει συγκεχυμένο.

Σύμφωνα με τη δικαστική απόφαση, κρίνεται αντισυνταγματικός ο δεύτερος γύρος που προέβλεπε ο νόμος για την εκλογή των βουλευτών, όπως και η δυνατότητα να επιλέγει ο κάθε εκλεγμένος βουλευτής ποια έδρα θέλει να κρατήσει, στην περίπτωση που έχει θέσει υποψηφιότητα σε πολλές περιφέρειες.

Κατά τα άλλα, ο εκλογικός νόμος της Βουλής παραμένει ως είχε, με μπόνους εδρών για το πρώτο κόμμα αν συγκεντρώσει πάνω από το 40% των ψήφων.

Πρακτικά, όλα αυτά σημαίνουν πως ξεκινά πάλι μια έντονη εκλογολογία, χωρίς όμως καμιά βεβαιότητα ότι πάμε σχετικά σύντομα σε νέα αναμέτρηση.

Το μέτωπο «εκλογές εδώ και τώρα» ύψωσε και πάλι τη φωνή του: συμπεριλαμβάνει τα Πέντε Αστέρια, τη Λέγκα του Βορρά, την άκρα Δεξιά των Αδελφών της Ιταλίας και, σε έναν βαθμό, το Δημοκρατικό Κόμμα του Ματέο Ρέντσι.

Ο Μπέπε Γκρίλο έγραψε ότι η χώρα πρέπει να πάει αμέσως σε εκλογές, προσθέτοντας πως ο στόχος του κόμματός του είναι να αγγίξει το 40% και ότι «δεν εννοεί να κάνει εκπτώσεις σε κανέναν».

Η λογική των Πέντε Αστέρων, ουσιαστικά, είναι ότι δεν πρόκειται να συμμαχήσουν με άλλες πολιτικές δυνάμεις και, όπως και να έχει, η όποια αλλαγή του εκλογικού συστήματος από το Κοινοβούλιο θα αποσκοπούσε στην απομόνωσή τους.

Η δε Λέγκα του Βορρά προσπαθεί να εκμεταλλευτεί τη δυσαρέσκεια κατά της Ευρώπης και την ελλιπέστατη αλληλεγγύη στο μεταναστευτικό, οπότε δεν την ενδιαφέρει να συνεχιστεί η παρούσα νομοθετική περίοδος.

Το ίδιο ισχύει, παράλληλα, και για τους συμμάχους της, τα Αδέλφια της Ιταλίας.

Διπλωματικές διαθέσεις

Ολοι οι άλλοι, όμως, παρά τη φαινομενική πρεμούρα για εκλογές, έχουν σαφώς πιο διπλωματικές διαθέσεις.

Το Δημοκρατικό Κόμμα του Ρέντσι -ως γνωστόν- υπέστη σοβαρότατο πλήγμα με την ήττα του συνταγματικού δημοψηφίσματος του Δεκεμβρίου.

Ο Ρέντσι θα ανανεώσει τη διεύθυνση του κόμματος και θα ξεκινήσει περιοδεία σε όλη τη χώρα, με στόχο να πείσει και πάλι τους Ιταλούς. Αλλά το κόμμα παραμένει διχασμένο και οι σχέσεις του με την εσωτερική αντιπολίτευση είναι κάκιστες.

Το ίδιο, εν μέρει, ισχύει και για τη Φόρτσα Ιτάλια του Μπερλουσκόνι: ο «μίστερ τιβί» δεν ξέρει ακόμη αν και πότε θα μπορεί να είναι υποψήφιος, λόγω των δικαστικών περιπετειών του και, παράλληλα, δεν αποφασίζει να επιλέξει έναν κάποιο διάδοχο.

Οσο για την Ιταλική Αριστερά, η νέα αυτή δύναμη είναι ακόμη υπό σύσταση και ζητά με έμφαση την επιστροφή στην απλή αναλογική.

Σε όλα αυτά, προστίθενται τουλάχιστον άλλα τρία στοιχεία.

Οι πολιτικοί τσακωμοί, μετά την εκστρατεία του δημοψηφίσματος, έχουν κουράσει τους Ιταλούς, ενώ ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, Ματαρέλα, έχει ζητήσει να εναρμονιστεί παράλληλα το εκλογικό σύστημα της Βουλής με εκείνο της Γερουσίας.

Ταυτόχρονα, υπάρχει και το πεδίο των διεθνών υποχρεώσεων: η χώρα προεδρεύει του G7 και θα οργανώσει στα τέλη Μαρτίου πανηγυρική σύνοδο της Ευρωπαϊκής Ενωσης για τα εξήντα χρόνια από τις πρώτες της Συνθήκες.

Ολα αυτά θα μπορέσουν να γίνουν εν μέσω προεκλογικών διαξιφισμών;