«Περιμένοντας τη σφαίρα να τελειώσει τα 22 μου χρόνια»

Δεν ήταν μόνο μια τρομοκρατική επίθεση, ήταν μια σφαγή. Δεκάδες άνθρωποι πυροβολήθηκαν ακριβώς μπροστά μου. Λίμνες από αίμα γέμισαν το πάτωμα. Κραυγές ενήλικων αντρών, που κρατούσαν τα άψυχα κορμιά των φιλενάδων τους, διαπερνούσαν τον μικρό συναυλιακό χώρο. Ζωές καταστράφηκαν, οικογένειες διαλύθηκαν σπαρακτικά μέσα σε μια στιγμή.

Σοκαρισμένη και μόνη, έκανα τη νεκρή για περισσότερο από μία ώρα, ξαπλωμένη ανάμεσα σε ανθρώπους που μπορούσαν να δουν τους αγαπημένους τους να κείτονται ακίνητοι.

Κρατούσα την αναπνοή μου, προσπαθούσα να μην κουνηθώ, να μην κλάψω - να μη χαρίσω σε εκείνους τον φόβο που λαχταρούσαν να δουν. Ημουν απίστευτα τυχερή που επέζησα. Αλλά τόσοι πολλοί άλλοι δεν τα κατάφεραν. Οι άνθρωποι που βρίσκονταν εκεί ακριβώς για τους ίδιους λόγους όπως κι εγώ -να διασκεδάσουν ένα βράδυ Παρασκευής- ήταν αθώοι...

Καθώς ήμουν ξαπλωμένη μέσα στο αίμα αγνώστων, περιμένοντας τη δική μου σφαίρα να τελειώσει τα μόλις 22 μου χρόνια, οραματίστηκα κάθε πρόσωπο που αγάπησα ποτέ και ψιθύρισα “σ’ αγαπώ”...

Ασύλληπτη η φρίκη όσων βίωσε και βρήκε το σθένος να περιγράψει στο Facebook η νεαρή Ιζομπελ Μπόουντερι από τη Νότια Αφρική, μία από τους περίπου 1.500 νεαρούς και νεαρές που είχαν πάει να δουν το αμερικανικό ροκ συγκρότημα Eagles of Death Metal στον συναυλιακό χώρο «Μπατακλάν» του Παρισιού, όπου βρήκαν αποτρόπαιο θάνατο τουλάχιστον 89 άνθρωποι.

Οι ήρωες

Είναι μία από τις εκατοντάδες συγκλονιστικές μαρτυρίες επιζώντων, οι οποίοι είδαν κυριολεκτικά τον Χάρο με τα μάτια τους στα πρόσωπα των τρομοκρατών καμικάζι που έσπειραν τον θάνατο και το σκοτάδι του μίσους τους στην καρδιά της κοσμοπολίτικης Πόλης του Φωτός.

Σε πείσμα τους όμως το Φως δεν θα σβήσει, όπως επιβεβαιώνει με περίσσια δύναμη ψυχής και η Ιζομπελ.

Το γεγονός πως επέζησα αυτού του τρόμου μού δίνει τη δυνατότητα να φωτίσω τους ήρωες. Τον άντρα που με καθησύχασε και έβαλε τη ζωή του σε κίνδυνο για να καλύψει το κεφάλι μου καθώς θρηνούσα. Το ζευγάρι του οποίου τα τελευταία λόγια αγάπης με κράτησαν να συνεχίσω να πιστεύω στο καλό αυτού του κόσμου. Την αστυνομία που κατάφερε να διασώσει εκατοντάδες ανθρώπους.

Τους εντελώς άγνωστους που με μάζεψαν από τον δρόμο και με παρηγόρησαν τα 45 λεπτά στα οποία πίστεψα στ’ αλήθεια ότι το αγόρι που αγαπώ είναι νεκρό. Στον τραυματία που τον πέρασα κατά λάθος για εκείνον κι όταν κατάλαβα ότι δεν είναι ο Αμορι με αγκάλιασε και μου είπε πως όλα θα πάνε καλά, παρότι ήταν κι ο ίδιος τελείως μόνος και φοβισμένος. Τη γυναίκα που άνοιξε τις πόρτες της στους επιζώντες. Τον φίλο που μου πρόσφερε καταφύγιο και βγήκε έξω για να αγοράσει καινούργια ρούχα ώστε να μη χρειάζεται να φοράω άλλο το ματωμένο μου μπλουζάκι...

Μεταξύ των τουλάχιστον 132 νεκρών και των 352 τραυματιών συγκαταλέγονται πολίτες απ’ όλο τον κόσμο: από τη Βραζιλία, το Μεξικό και τη Χιλή μέχρι την Τυνησία, την Αλγερία και το Μαρόκο.

Τεχνητή αναπνοή

Ανάμεσα στα θύματα που θρηνεί η Βρετανία είναι ο 36χρονος Νικ Αλεξάντερ, που πουλούσε αναμνηστικά του συγκροτήματος στο Μπατακλάν.

Συντετριμμένη η πρώην φίλη του Ελεν Ουίλσον διηγήθηκε στους «Sunday Times» τις απεγνωσμένες προσπάθειές της να τον σώσει.

Ο Νικ ήταν μπροστά μου όσο ήμασταν ξαπλωμένοι στο πάτωμα, αλλά κάποιος κουνήθηκε και εκείνοι γύρισαν κι άρχισαν να μας πυροβολούν. Είχε την πλάτη του γυρισμένη και δεν μπορούσα να δω τι συνέβαινε. Προσπάθησα να τον κάνω να συνεχίσει να μιλάει και μετά του έκανα τεχνητή αναπνοή. [...] Δεν μπορούσε άλλο να ανασάνει, τον κράτησα στην αγκαλιά μου και του είπα πως τον αγαπούσα. Ηταν ο έρωτας της ζωής μου.

Ο δημοσιογράφος του ραδιοφωνικού σταθμού Europe 1, Ζιλιέν Πιρς, που είχε πάει με την παρέα του στη συναυλία, θυμάται τρεις ενόπλους να εισβάλουν στον χώρο και να ανοίγουν πυρ αδιακρίτως. Κατάφερε να φτάσει έρποντας σε ένα δωματιάκι δίπλα στη σκηνή.

Δεν υπήρχε έξοδος κι έτσι βρεθήκαμε ξανά σε άλλη μια παγίδα - λιγότερο εκτεθειμένη, αλλά παγίδα» περιέγραψε στο Associated Press, απ’ όπου μπόρεσε να δει κρυφά αλλά καθαρά έναν από τους βομβιστές αυτοκτονίας. «Εδειχνε πολύ νέος. Αυτό μου έκανε εντύπωση, το παιδικό του πρόσωπο, πολύ αποφασισμένο, ψυχρό, ήρεμο, τρομακτικό.

Οσο οι δράστες ξαναγέμιζαν με πυρομαχικά τα Καλάσνικοφ, ο Ζιλιέν βρήκε την έξοδο κινδύνου και βοήθησε άλλη μια τραυματισμένη γυναίκα να βγουν έξω.

Κοιτάζοντας πίσω είδε «δεκάδες επί δεκάδων πτώματα, το ένα πάνω στο άλλο, γαζωμένα από σφαίρες μέσα σε λίμνες αίματος».

Τύχη βουνό είχαν και δύο Σκοτσέζες, που κατάφεραν να κρυφτούν επί τρεις ώρες στο υπόγειο του Μπατακλάν.

Η 33χρονη Μαριέσα Πέιν και η φίλη της Κριστίν Ταντχόουπ είχαν πάει στη συναυλία για να γιορτάσουν τα 35α γενέθλια της δεύτερης.

«Δεν το πιστεύω ότι βγήκαμε ζωντανές. Οσο ήμασταν κρυμμένες έγινε μια παύση των πυροβολισμών για περίπου 20 λεπτά, αλλά ακούγονταν διαρκώς ουρλιαχτά. Ενας αυτόπτης μάρτυρας μας είπε αργότερα ότι εκείνη την ώρα βασάνιζαν και μαχαίρωναν ανθρώπους» διηγήθηκε έντρομη η Μαριέσα στην εφημερίδα «Daily Record».

Με σβηστό φως

Μιλώντας στο Sky News η εορτάζουσα Κριστίν περιέγραψε τις αγωνιώδεις στιγμές που βίωσαν ενόσω συνεχιζόταν η ομηρεία και το μακελειό:

Δεν υπήρχαν έξοδοι, βρήκαμε όμως μια πόρτα που οδηγούσε στο υπόγειο και τρέξαμε κάτω, για να συνειδητοποιήσουμε πως ήμασταν παγιδευμένες. Λίγα δευτερόλεπτα μετά η πόρτα άνοιξε με ορμή. Νομίσαμε ότι ήρθαν και θα πεθαίναμε. Ηταν δύο άλλοι θαμώνες. Ταμπουρωθήκαμε μέσα, σβήσαμε τα φώτα και περιμέναμε τις επόμενες τρεις ώρες, υποχρεωμένες να ακούμε τι συνέβαινε...

Ανάμεσα στους αφανείς ήρωες της αποφράδας νύχτας στο Παρίσι είναι κι ο νεαρός Σαφέρ, μουσουλμάνος αλγερινής καταγωγής, που εργάζεται στο μπαρ της πιτσαρίας Cosa Nostra η οποία βρέθηκε στο στόχαστρο των τρομοκρατών. Είδε δύο γυναίκες να πέφτουν πληγωμένες στο πεζοδρόμιο και να αιμορραγούν: «Ημουν στο ταμείο. Ακούσαμε εκρήξεις και πολύ δυνατούς ήχους. Ολοι άρχισαν να ουρλιάζουν, θρυμματισμένα τζάμια έπεφταν πάνω μας, στα πρόσωπά μας» είπε στο BBC, διηγούμενος πως δεν δίστασε στιγμή να τρέξει να βοηθήσει όταν κόπασαν για λίγο οι κρότοι:

Τις σήκωσα και τις μετέφερα στο υπόγειο. Κάθισα μαζί τους και προσπάθησα να σταματήσω την αιμορραγία. Ακούγαμε τους πυροβολισμούς να συνεχίζονται επάνω. Ηταν φρικιαστικό... Αυτό δεν έχει σε τίποτα να κάνει με τη θρησκεία. Οι αληθινοί μουσουλμάνοι δεν διδάσκονται να σκοτώνουν ανθρώπους. Αυτοί είναι εγκληματίες.