Η ιταλική Κεντροαριστερά σε αναζήτηση λύσεων

Το πρόβλημα δεν είναι καινούργιο, αλλά συνεχίζει να αποδεικνύεται βασικής σημασίας για το μέλλον της ιταλικής προοδευτικής παράταξης. Οι περιφερειακές εκλογές στην περιοχή της Γένοβας, με πρωτεύουσα τη Λιγουρία, επανέφεραν στο προσκήνιο την κύριας σημασίας υπόθεση των συμμαχιών για το σύνολο των ιταλικών προοδευτικών δυνάμεων. Με οριακή διαφορά, στην τοπική αυτή αναμέτρηση κέρδισε η συντηρητική συμμαχία που κυβερνά τη χώρα: ο Μάρκο Μπούτσι, νέος περιφερειάρχης και υποψήφιος της Λέγκας, Φόρτσα Ιτάλια και Αδελφών της Ιταλίας, υπερίσχυσε με το 48,8% των ψήφων. Ο αντίπαλός του, ο κεντροαριστερός πρώην υπουργός Εργασίας Αντρέα Ορλάντο «σταμάτησε» στο 47,3%.

Η Λιγουρία είναι μία κατά παράδοση προοδευτική περιφέρεια. Είναι αλήθεια ότι την προηγούμενη φορά είχαν ξανακερδίσει οι δεξιές δυνάμεις, αλλά η περιφερειακή διοίκηση της Λιγουρίας κατέρρευσε -το περασμένο καλοκαίρι- υπό το βάρος μεγάλων σκανδάλων υπεξαίρεσης και διαφθοράς και για τον λόγο αυτόν ακριβώς προκηρύχθηκαν νέες εκλογές. Κάτι που θα έπρεπε να ευνοήσει, λογικά, την εναλλακτική πρόταση του Δημοκρατικού Κόμματος, των Πέντε Αστέρων και της Ιταλικής Αριστεράς.

Σύμφωνα με τους περισσότερους αναλυτές το πρόβλημα είναι ότι οι περισσότεροι ψηφοφόροι του κεντρώου χώρου βρίσκουν πιο θελκτική την υπερσυντηρητική πρόταση και νιώθουν να εκπροσωπούνται, κυρίως, από τη Φόρτσα Ιτάλια που ίδρυσε ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι.

Οσο για τις δυνάμεις της αντιπολίτευσης, στις εκλογές της περασμένης Κυριακής το τοπικό ψηφοδέλτιο των «Δημοκρατικών» κατάφερε να εξασφαλίσει το 28,4% των ψήφων, η Ιταλική Αριστερά το 6,2% και οι «πεντάστεροι» μόνον το 4,6%.

Η κόντρα Γκρίλο - Κόντε

Τα Πέντε Αστέρια, ουσιαστικά, κατέρρευσαν, ως συνέπεια των συνεχών συγκρούσεων του ιδρυτή τους, του ηθοποιού Μπέπε Γκρίλο, με τον νέο αρχηγό τους, τον πρώην πρωθυπουργό Τζουζέπε Κόντε. Οσο για την αναζήτηση κεντρώων εταίρων, το μεγάλο ερώτημα είναι αν στην όλη αυτή συμμαχία θα έπρεπε να προστεθεί και ο Ματέο Ρέντσι με το μικρό κόμμα του, Ζωντανή Ιταλία. Διότι είναι αλήθεια ότι κινείται στον χώρο του μετριοπαθούς κέντρου, αλλά είναι άλλο τόσο εμφανές ότι συχνά βρίσκεται σαφώς πιο κοντά στις θέσεις της κεντροδεξιάς απ’ ό,τι σε εκείνες του κεντροαριστερού άρματος.

«Ολες οι δυνάμεις που νιώθουν εναλλακτικές στη Δεξιά, μετά από την τελευταία αυτή αναμέτρηση πρέπει να προβληματιστούν. Θα το κάνουμε και εμείς, που δεν σπαταλήσαμε ούτε ένα λεπτό σε πολεμικές και εντάσεις με άλλες δυνάμεις της αντιπολίτευσης, διότι ο πραγματικός αντίπαλός μας είναι αυτή η Δεξιά, την οποία θέλουμε να νικήσουμε», ήταν το μήνυμα που έστειλε η γραμματέας των Δημοκρατικών, Ελι Σλάιν.

Μένει να διαπιστωθεί πώς μπορεί να επιτευχθεί ο συγκεκριμένος στόχος. Μειώνοντας τις εντάσεις και προχωρώντας με τη σημερινή φόρμουλα, η οποία αφήνει εκτός συμμαχίας τον πρώην πρωθυπουργό Ματέο Ρέντσι, ή διευρύνοντας το όλο πεδίο στο κόμμα του, με κίνδυνο να υπάρξει εμφανής ανομοιογένεια σε επίπεδο προτάσεων και περιεχομένου;

Προς το παρόν, όλες οι προσπάθειες επικεντρώνονται στην επόμενη μάχη, εκείνη των εκλογών στην Ούμπρια της κεντρικής Ιταλίας και στη βόρεια περιφέρεια Εμίλια Ρομάνια, oι οποίες θα διεξαχθούν στις 17 και 18 Νοεμβρίου. Η Εμίλια Ρομάνια, με πρωτεύουσα την Μπολόνια, είναι ίσως το ισχυρότερο αριστερό προπύργιο. Οσο για την Ούμπρια, με κύρια πόλη την Περούτζια, οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δίνουν μικρό προβάδισμα -της τάξης της μίας μονάδας- στην υποψήφια των προοδευτικών, Στεφάνια Προγέτι. Πρόκειται για μικρή περιοχή, η οποία μετρά 850.000 κατοίκους. Ψυχολογικά, όμως, το αποτέλεσμά της θα έχει σημαντικό βάρος. Διότι θα δείξει αν οι Ιταλοί επιθυμούν να στείλουν, έστω και σε τοπικό επίπεδο, ένα μήνυμα κόπωσης και διαμαρτυρίας στην κυβέρνηση της Τζόρτζια Μελόνι.