Καθώς τα κράτη της Βαλκανικής και της κεντρικής Ευρώπης εξακολουθούν να παίζουν την «κολοκυθιά» με τις ζωές δεκάδων χιλιάδων προσφύγων και μεταναστών που έχουν παγιδευτεί στα σύνορα ενδιάμεσων χωρών διέλευσης, αδημονώντας να φτάσουν κυρίως στη Γερμανία με τον φόβο κάποιας αλλαγής στη γενναιόδωρη ώς τώρα στάση της Ανγκελα Μέρκελ, οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις ακονίζουν τα μαχαίρια τους εν όψει του σημερινού έκτακτου συμβουλίου των υπουργών Εσωτερικών των 28 και της αυριανής συνόδου κορυφής για την προσφυγική κρίση.
Χωρίς να έχει εφαρμοστεί ακόμη στην πράξη η πρώτη δειλή απόφαση του Ιουλίου για εθελοντική συμμετοχή κρατών–μελών της Ε.Ε. στην κατανομή και μετεγκατάσταση ούτε καν 40.000 αιτούντων άσυλο από Ελλάδα και Ιταλία, οι 500.000 και πλέον άνθρωποι που έχουν ήδη περάσει φέτος τα ευρωπαϊκά σύνορα σε συνδυασμό με τις ασφυκτικές πιέσεις από Βρυξέλλες και Βερολίνο υπέρ ενός συστήματος ποσοστώσεων για μια δίκαιη «μοιρασιά» των προσφύγων, δεν είχαν κάμψει μέχρι χθες τη σθεναρή αντίσταση χωρών της Βαλτικής, της ανατολικής και κεντρικής Ευρώπης να δεχτούν να αναλάβουν το μερίδιο της ευθύνης που τους αναλογεί.
Ακόμα κι η ίδια η Κομισιόν φέρεται να έχει εγκαταλείψει το σχέδιό της περί επιβολής δεσμευτικών ποσοστώσεων στα κράτη–μέλη, επιμένοντας μόνο στον αναθεωρημένο αριθμό των 160.000 αιτούντων άσυλο.
Ηδη η κυβέρνηση της Τσεχίας χαρακτήρισε παράνομες τις υποχρεωτικές ποσοστώσεις και προειδοποίησε ότι θα προσφύγει στο ευρωπαϊκό δικαστήριο για να τις μπλοκάρει, αν τεθούν σε ισχύ.
Απομακρύνεται
Ενα σενάριο που όλο και απομακρύνεται, αφού αρκετές χώρες ενώ δέχονται να φιλοξενήσουν αιτούντες άσυλο, αρνούνται κατηγορηματικά να εκχωρήσουν στις Βρυξέλλες -και στο ηγεμονικό Βερολίνο κατ’ επέκταση- το δικαίωμα να αποφασίζουν μόνες τους πόσους πρόσφυγες θα πάρουν, με το επιχείρημα πως έτσι κι αλλιώς οι περισσότεροι δεν θέλουν να μείνουν εκεί αλλά να πάνε στη Γερμανία.
Κάτω από το τραπέζι των εξαιρετικά δύσκολων κι επίπονων διαπραγματεύσεων έχουν πέσει άλλωστε και άτυποι εκβιασμοί, όπως η πιθανολογούμενη καταφυγή σε λήψη απόφασης με ειδική πλειοψηφία και όχι ομοφωνία – κάτι που αναμένεται να πεισμώσει ακόμα περισσότερο τις απρόθυμες χώρες.
Ο βασικός εκβιασμός όμως έγκειται στην παρακράτηση κονδυλίων από τα διαρθρωτικά ταμεία της Ε.Ε. σε όσα κράτη–μέλη (κυρίως μικρά και νέα στην Ενωση) αρνηθούν να συμμετάσχουν στο σχέδιο μετεγκατάστασης ή την επιβολή προστίμων αναλογικών του ΑΕΠ.
Με δεδομένο πως το σύστημα υποχρεωτικών ποσοστώσεων βασίζεται στο γερμανικό μοντέλο που εφαρμόζεται ήδη ανάμεσα στα 16 ομόσπονδα κρατίδια της Γερμανίας, ορισμένα κράτη αρνούνται να υποκύψουν στις... βουλές της καγκελαρίου, την οποία κατηγορούν ότι με την ανεκτική της στάση έχει δημιουργήσει αυξημένες προσδοκίες, καθιστώντας την Ευρώπη πόλο έλξης εκατοντάδων χιλιάδων προσφύγων.
Δεν λείπουν και οι φωνές, που υποστηρίζουν πως όλα γίνονται για λόγους εσωτερικής πολιτικής της Γερμανίας, προκειμένου το Βερολίνο να καθησυχάσει την κοινή γνώμη ότι το βάρος της κατανομής των αιτούντων άσυλο θα μοιραστεί στις χώρες της Ε.Ε., την ώρα που οι εμπρησμοί και οι επιθέσεις εναντίον κέντρων υποδοχής και ξενώνων προσφύγων αποτελούν πια καθημερινό φαινόμενο στη Γερμανία.
Την ώρα δε που κουβεντιάζεται έντονα (προς το παρόν χωρίς τον «ξενοδόχο») και η ιδέα δημιουργίας προσφυγικών στρατοπέδων εκτός Ε.Ε. ώστε να ανακοπεί η προσφυγική ροή, η εξέταση αιτήσεων ασύλου και ο διαχωρισμός από τους οικονομικούς μετανάστες να γίνεται επιτόπου και κατόπιν να δρομολογείται η μετεγκατάσταση, οι ευρωπαϊκοί θεσμοί στρέφουν παράλληλα την προσοχή τους και στις (εγκληματικά ξεχασμένες) ρίζες του προβλήματος: τον φρικαλέο πόλεμο στη Συρία, που μαίνεται εδώ και 4,5 χρόνια με τεράστια ευθύνη και της Δύσης (όπως άλλωστε κι ο εμφύλιος στη Λιβύη) αλλά και την παροχή όψιμης βοήθειας στις γειτονικές της χώρες της Συρίας – πρωτίστως στην Τουρκία, όχι γιατί ξαφνικά θυμήθηκαν πως φιλοξενεί χρόνια τώρα περίπου δύο εκατομμύρια Σύρους πρόσφυγες έχοντας ξοδέψει 6 δισεκατομμύρια δολάρια, αλλά προκειμένου να τη δελεάσουν να τους κρατήσει εκεί για να μην έρθουν στην Ευρώπη. Κι αυτό απαιτεί παζάρια κι ανταλλάγματα.
Αν η Αγκυρα δεχτεί να παίξει τον ρόλο του «κυματοθραύστη», χορηγώντας και άδειες εργασίας στους Σύρους που φεύγουν μαζικά και από την ίδια την Τουρκία ελλείψει προοπτικής (ακόμα και παροχής τροφίμων, καθώς το επισιτιστικό πρόγραμμα του ΟΗΕ βρίσκεται στα πρόθυρα κατάρρευσης με εξαντλημένα κονδύλια), το «δωράκι» που έχει συμφωνηθεί από το 2013 -αφού οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις με την Ε.Ε. βρίσκονται σε βαθιά κατάψυξη- θα είναι η απελευθέρωση στη χορήγηση ταξιδιωτικής βίζας στους Τούρκους πολίτες, προκειμένου να ταξιδεύουν ελεύθερα στην Ευρώπη.
Στα χαρτιά αυτό πρόκειται να συμβεί το 2017, ίσως όμως επισπευστεί υπό τις παρούσες συνθήκες αν συνοδευτεί από την εφαρμογή της «συμφωνίας επανεισδοχής» αιτούντων άσυλο από την Ε.Ε. πίσω στην τουρκική επικράτεια - έναν από τους ακρογωνιαίους δηλαδή λίθους της μεταναστευτικής πολιτικής της Ευρώπης.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας