Αν υπάρχει κάτι για το οποίο δεν αμφιβάλλει πλέον κανείς στη Γαλλία, είναι ότι οι Γάλλοι δεν θέλουν την αναμόρφωση του συνταξιοδοτικού τους συστήματος που προωθεί ο πρόεδρος Μακρόν επιδιώκοντας την αύξηση της ηλικίας συνταξιοδότησης στα 64 χρόνια έναντι 62 που είναι σήμερα.
Οσο και αν αυτός επιμένει ότι η αναμόρφωση είναι αναγκαία και ότι ήταν στις προεκλογικές του δεσμεύσεις, ο μέσος Γάλλος δεν αντιλαμβάνεται γιατί τον υποχρεώνουν να δουλέψει δύο χρόνια περισσότερα ή να μειωθούν τα χρόνια που θα ζήσει ως συνταξιούχος κατά δύο - εξαρτάται από πού το βλέπει κανείς. Πρωτίστως όμως δεν το αντιλαμβάνεται η εργατική τάξη της Γαλλίας, δηλαδή οι άνθρωποι που δεν έκαναν πανεπιστημιακές σπουδές και άρχισαν να δουλεύουν από τα 18 τους χρόνια ή και νωρίτερα.
Αυτοί όταν θα πάρουν την πλήρη σύνταξη θα έχουν εργαστεί, με βάση το σχέδιο του Μακρόν, επί 46 και βάλε συναπτά έτη, έναντι 42 που θα έχουν εργαστεί οι πτυχιούχοι Πανεπιστημίων οι οποίοι συνήθως δεν εντάσσονται στα ασθενέστερα οικονομικά στρώματα. Αυτός είναι και ο λόγος που το Σάββατο εκατομμύρια Γάλλοι εργαζόμενοι κατέβηκαν στους δρόμους και μάλιστα για τέταρτη φορά τις τελευταίες είκοσι ημέρες.
Θα κατέβουν για πέμπτη φορά την ερχόμενη Πέμπτη, με τα συνδικάτα να αφήνουν ήδη να εννοηθεί πως αν η κυβέρνηση δεν αναθεωρήσει τα σχέδιά της τότε στις 7 Μαρτίου θα ξεκινήσουν γενικές απεργίες είτε κυλιόμενες, είτε διαρκείας. Ενα στοίχημα υψηλού κινδύνου αφού ναι μεν για πρώτη φορά εδώ και πολλές δεκαετίες τόσοι πολλοί Γάλλοι κατέβηκαν στους δρόμους, πλην όμως, όπως θυμούνται οι παλαιότεροι, η εξέγερση του γαλλικού Μάη του ‘68 τελείωσε τον Ιούνιο του ‘68, όταν λόγω των απεργιών στέρεψαν από βενζίνη τα γαλλικά βενζινάδικα. Από την άλλη η κυβέρνηση Μακρόν κινείται επί ξυρού ακμής.
Το σχέδιό του
Εξακολουθεί να ευελπιστεί ότι μαζί με τους βουλευτές του κεντροδεξιού Ρεπουμπλικανικού Κόμματος μπορεί να έχει την πλειοψηφία των εδρών που θα της επιτρέψει την αναμόρφωση του συνταξιοδοτικού συστήματος διά της κοινοβουλευτικής οδού και σε πείσμα των διαδηλωτών. Αν δεν το επιτύχει, τότε δεν θα απομένει παρά η οδός του προεδρικού «αποφασίζουμε και διατάσσουμε», δηλαδή παρά τη θέληση τόσο του λαού όσο και των εκλεγμένων αντιπροσώπων του με όσα αυτό μπορεί να συνεπάγεται.
Τούτων δοθέντων πολλά θα κριθούν από το τι μέλλει γενέσθαι τις ερχόμενες εβδομάδες στη γαλλική Εθνοσυνέλευση και στη Γερουσία, στις οποίες προς το παρόν υπάρχουν τρία στρατόπεδα. Το κυβερνητικό, της λεγόμενης προεδρικής πλειοψηφίας, που τάσσεται υπέρ της αναμόρφωσης του συνταξιοδοτικού συστήματος, το στρατόπεδο της Αριστεράς που δίνει τη μάχη μέσα κι έξω από το κοινοβούλιο και το ακροδεξιό στρατόπεδο της Μαρίν Λεπέν η οποία δηλώνει πως είναι κατά της αναμόρφωσης, αλλά και κατά των συνδικάτων και των διαδηλωτών που ούτως ή άλλως δεν θέλουν τους εκπροσώπους της ανάμεσά τους.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας