Χαρμολύπη για την αποχώρηση

Οι καμπάνες δεν ήχησαν χαρμόσυνα –οι εφημέριοι ήθελαν να αποφύγουν κάθε υποδαύλιση του εθνικού διχασμού, εξηγεί ο Guardian. Το Μπιγκ Μπεν σίγησε, ένεκα μεγάλου κόστους. Η βραδιά δεν φωτίστηκε από πυροτεχνήματα, μια και παρέμεινε σε ισχύ η απαγόρευση από την αστυνομία...

Αντ’ αυτών, οργανώθηκε ένα σόου με λέιζερ και φώτα και οι πανηγυρισμοί μπλέκονταν με τα συνθήματα στις διαδηλώσεις διαμαρτυρίας, καθώς την εξωτερική όψη της Ντάουνινγκ Στριτ φώτιζε η προβολή ενός ρολογιού, το οποίο μετρούσε αντίστροφα τον χρόνο και, νοητά, την ιστορία 47 ετών βρετανικής συμμετοχής στο ευρωπαϊκό εγχείρημα. Και κάπως έτσι, όταν η ώρα Brexit σήμανε και τυπικά αργά χθες στις 11 το βράδυ τοπική ώρα στο Λονδίνο, το Ηνωμένο Βασίλειο αποχώρησε τυπικά από την Ευρωπαϊκή Ενωση «μέσα σε ένα μίγμα αισιοδοξίας και λύπης», όπως εύστοχα παρατηρούν οι Financial Times...

Το ποιο από τα δύο συναισθήματα θα κυριαρχήσει τελικά θα κριθεί μέσα στους επόμενους 11 μήνες: όσο θεωρητικά θα διαρκέσει η μεταβατική περίοδος και οι σκληρές διαπραγματεύσεις για τις μελλοντικές -εμπορικές κυρίως- σχέσεις μεταξύ Ηνωμένου Βασιλείου και Ε.Ε. Στο μεσοδιάστημα, το Λονδίνο θα συνεχίσει να έχει όλες τις υποχρεώσεις ενός κράτους-μέλους, χωρίς όμως τη δυνατότητα να συμμετέχει στη λήψη αποφάσεων...

«Σήμερα δεν είναι ένα τέλος, αλλά μια αρχή», είναι συμπυκνωμένο το αισιόδοξο μήνυμα που επιχείρησε να περάσει χθες στον διχασμένο, όσο και μπερδεμένο λαό του ο Βρετανός πρωθυπουργός «του Brexit», Μπόρις Τζόνσον. «Είναι μια ιστορική ευκαιρία», τόνισε. «Μια στιγμή πραγματικής εθνικής ανανέωσης και αλλαγής».

Πράγματι «η θέση της Βρετανίας στον κόσμο θα αλλάξει», σχολίασε χθες ο απερχόμενος ηγέτης των αντιπολιτευόμενων Εργατικών, Τζέρεμι Κόρμπιν. «Το ερώτημα», συμπλήρωσε, «είναι ποια κατεύθυνση παίρνουμε τώρα... Μπορούμε να χτίσουμε μια αληθινά διεθνιστική, ποικιλόμορφη και εξωστρεφή Βρετανία. Ή μπορούμε να στραφούμε προς το εσωτερικό και να ανταλλάξουμε τις αξίες, τα δικαιώματα και τις προδιαγραφές με βιαστικά διευθετημένες, μονόπλευρες συμφωνίες εμπορίου με τον Ντόναλντ Τραμπ και με άλλους»...

Προς το παρόν, γράφουν οι βρετανικοί Times, «ο πρωθυπουργός επιδιώκει μια εμπορική συμφωνία με τις Βρυξέλλες στο πρότυπο αυτής [της Ε.Ε.] με τον Καναδά». Μια συμφωνία «από το ράφι», εξηγεί, που επιτρέπει εμπορικές συναλλαγές με πρακτικά μηδενικούς δασμούς, αλλά προϋποθέτει τελωνειακούς ελέγχους. Προοπτική που, σύμφωνα με το ίδιο το υπουργείο Οικονομικών της Βρετανίας, θα συρρικνώσει την εθνική οικονομία κατά 4,9%.

Στη Σκοτία εν τω μεταξύ -όπου η πλειοψηφία των ψηφοφόρων είχε ταχθεί υπέρ της παραμονής του Ηνωμένου Βασιλείου στην Ε.Ε.- τα όργανα έχουν (ξαν)αρχίσει. Εκφράζοντας λύπη και θυμό για τις εξελίξεις, η πρωθυπουργός της τοπικής κυβέρνησης Νίκολα Στέρτζον παρουσίασε χθες τις θέσεις της «για τα επόμενα βήματα της Σκοτίας».

Η διεξαγωγή νέου δημοψηφίσματος για την ανεξαρτησία παραμένει προτεραιότητα, τόνισε -αν και αναγνώρισε ότι κάτι τέτοιο ίσως να μη συμβεί πριν από τις τοπικές βουλευτικές εκλογές του 2021. Εθεσε πάντως ως πρωταρχικό στόχο του κόμματός της, του SNP, να πειστεί η πλειονότητα των πολιτών υπέρ της σκοτσέζικης ανεξαρτησίας.

«Ελπίζω σε ένα καλύτερο μέλλον», υπογράμμισε, «στο οποίο ο δρόμος μας ως χώρας καθορίζεται από τους ανθρώπους που ζουν εδώ». Μέχρι τότε, αποφασίστηκε η σημαία της Ε.Ε. να συνεχίζει να κυματίζει στο κτίριο του κοινοβουλίου, στο Εδιμβούργο...