Η συμφωνία της περασμένης Παρασκευής δίχασε... Οχι μόνο τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, τους Ελληνες ψηφοφόρους και πολιτικούς, αλλά και το σύνολο του διεθνούς Τύπου.
Η Χέδερ Στιούαρτ έγραψε στο κυριακάτικο άρθρο της στη βρετανική «Observer» ότι στη συνάντηση της Παρασκευής, αντί να δούμε φοβερούς Ελληνες πολεμιστές να αναδύονται στην πλευρά του Βαρουφάκη, είδαμε λαβωμένους στρατιώτες που κουνούσαν μια τεράστια άσπρη σημαία. «Ο Βαρουφάκης και οι σύντροφοί του εμφανίστηκαν ανέτοιμοι για τη σκληρή μάχη στις Βρυξέλλες.
Από την έναρξη της διαπραγμάτευσης απεμπόλησαν κάποια από τα ισχυρά χαρτιά που διέθεταν. Η διαγραφή του χρέους, για την οποία τόσος πολύς λόγος έγινε κατά τη διάρκεια της εκστρατείας της ελληνικής κυβέρνησης στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, βγήκε από την ατζέντα της διαπραγμάτευσης, ενώ η έξοδος από το ευρώ, που θα έπρεπε να αποτελεί το πυρηνικό όπλο του Βαρουφάκη, αποκλείστηκε από την αρχή»... Παρά τον υψηλό κίνδυνο, η στάση πληρωμών και η υποτίμηση θα μπορούσαν να προσφέρουν στην ελληνική οικονομία ένα νέο ξεκίνημα, ενώ το χάος που αναπόφευκτα θα ακολουθούσε στις αγορές θα είχε ως συνέπεια υψηλό τίμημα για τους υπόλοιπους εταίρους της ευρωζώνης. Ο Βαρουφάκης, υποστηρίζει η Βρετανίδα αρθρογράφος, θα έπρεπε να είχε αφήσει ανοιχτή αυτήν την πιθανότητα σαν σπαθί που κρέμεται πάνω από τις διαπραγματεύσεις, αντί να επιμείνει στις εισαγωγικές παρατηρήσεις του ότι «η Ελλάδα είναι μόνιμο και αναπόσπαστο μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης και της νομισματικής ένωσης».
Εντελώς διαφορετική είναι η άποψη του βασικού άρθρου της «Observer», που θεωρεί ότι η εντολή που δόθηκε από τους Ελληνες ψηφοφόρους στον ΣΥΡΙΖΑ -να επαναδιαπραγματευτεί τους σκληρούς όρους του προγράμματος διάσωσης και να παραμείνει η χώρα στο ευρώ- ήταν αδύνατη. Το άρθρο εκτιμά ότι η συμφωνία-συμβιβασμός της περασμένης Παρασκευής είναι και ευφυής και ελπιδοφόρα - δεδομένων των συνθηκών στις οποίες διαμορφώθηκε. Στα θετικά της συγκαταλέγει το ότι η συμφωνία διασφαλίζει την αναγκαία για την επιβίωση των ελληνικών τραπεζών χρηματοδότηση, χρόνο προετοιμασίας για την τελική αναδιαπραγμάτευση του χρέους, ελευθερία στην κατάρτιση του προϋπολογισμού, επιτεύγματα που οι προηγούμενες κυβερνήσεις δεν είχαν καν προσπαθήσει. Από την άλλη πλευρά, η Ελλάδα οφείλει να αποδεχτεί ότι θα πρέπει να εμφανίζει πλεόνασμα στον προϋπολογισμό της και ότι δεν μπορεί να αναδιαρθρώσει τα χρέη της.
Το βασικό άρθρο της εφημερίδας επισημαίνει ότι ρήξη με τους εταίρους και έξοδος από το ευρώ θα σήμαιναν εκτόξευση του πληθωρισμού και τραπεζικά λουκέτα που θα οδηγούσαν σε ακόμη μεγαλύτερο οικονομικό πόνο. Θεωρεί ότι καθώς το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού χρέους είναι σε ευρώ, η συνεπακόλουθη στάση πληρωμών θα οδηγούσε σε αποκλεισμό της Ελλάδας από τις αγορές για αρκετά χρόνια. Η χώρα θα υποχρεωνόταν ακόμη σε ραγδαία μείωση των αμυντικών δαπανών και θα γινόταν περισσότερο ευάλωτη στην τουρκική επιθετικότητα.
Αντίθετα τώρα, ο ΣΥΡΙΖΑ εξαναγκάζεται να κάνει αυτό που οι περισσότεροι Ελληνες και οι πιστωτές της χώρας πιστεύουν ότι χρειάζεται, να εκσυγχρονίσει το κράτος, να διευρύνει τη συλλογή των φόρων, πέρα από τους συνήθεις πολίτες, και από τις πλούσιες οικογένειες, την ανώτερη μεσαία τάξη και τους εφοπλιστές που έχουν τη φοροδιαφυγή ως συνήθεια. Ενδείξεις ότι όλα αυτά υλοποιούνται θα επιτρέψουν, σύμφωνα με το άρθρο, στους Βορειοευρωπαίους πολιτικούς να «πουλήσουν» την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους στα δικά τους εκλογικά σώματα καθώς και μια χαλάρωση της λιτότητας.
Από την πλευρά του, ο Βόλφγκανγκ Μινχάου, στο εβδομαδιαίο άρθρο του στους «Financial Times», σημειώνει ότι ο συμβιβασμός που επιτεύχθηκε την περασμένη Παρασκευή στις Βρυξέλλες δεν ήταν αυτό που ήθελε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Η διαπραγματευτική θέση του τελευταίου όμως ήταν ανίσχυρη λόγω της αδυναμίας του ελληνικού τραπεζικού συστήματος να αντέξει στην πίεση, αλλά και της απουσίας σχεδίου εξόδου από το ευρώ. Ετσι, η μόνη επιλογή ήταν συμφωνία στα μέτρα των Γερμανών. Ο Μινχάου εκτιμά όμως ότι η μεγαλύτερη μάχη (πολύ μεγαλύτερη από αυτήν που έγινε την προηγούμενη εβδομάδα) θα δοθεί μετά από 4 μήνες και το μεγάλο διακύβευμα τότε θα είναι το πρωτογενές πλεόνασμα, το οποίο η Γερμανία θεωρεί προαπαιτούμενο για την αποπληρωμή του χρέους.
Το Grexit
Ο Γερμανός αρθρογράφος υποστηρίζει ότι η οικονομική βιωσιμότητα της Ελλάδας απαιτεί έξοδο από τον φαύλο κύκλο χρέους και αποπληθωρισμού. Θεωρεί ότι η λύση Grexit θα ήταν ακριβή στην αρχή αλλά θα επέτρεπε στάση πληρωμών έναντι των πιστωτών του επίσημου τομέα, την υποτίμηση νομίσματος και πολύ χαμηλότερα πρωτογενή πλεονάσματα από αυτά που απαιτούνται σήμερα. Εκτιμά ότι υπάρχουν και άλλες λιγότερο επικίνδυνες ή ακριβές λύσεις, όπως η αναδιάρθρωση του χρέους εντός της ευρωζώνης. Μεταξύ των λύσεων, προτείνει τη σύνδεση του επιτοκίου των κρατικών ομολόγων απευθείας με το ΑΕΠ και το παράλληλο νόμισμα ως μέσο πληρωμών στις εσωτερικές συναλλαγές.
Θεωρεί ότι απέναντι στη γερμανική λιτότητα η εξυπνότερη επιλογή θα ήταν ένας συνδυασμός πολλών τέτοιων επιλογών (κούρεμα χρέους, ομόλογα ΑΕΠ, επιμήκυνση ωρίμανσης του χρέους, μείωση επιτοκίων). Η ελληνική κυβέρνηση, καταλήγει, θα πρέπει να διαμορφώσει ένα πλήρως επεξεργασμένο σχέδιο Β και να στείλει μήνυμα προς τους εταίρους ότι η χώρα είναι αποφασισμένη να επιτύχει την οικονομική της βιωσιμότητα -εντός ή εκτός της ευρωζώνης- πάση θυσία.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας