Οι Ευρωπαίοι στη Βρετανία δεν καταστράφηκαν (ακόμα)

«Oτιδήποτε δημοσιοποιείται σχετικά με αλλαγές στα δικαιώματα των Ευρωπαίων πολιτών που ζουν στη Βρετανία, είναι είτε αποκύημα της φαντασίας ή, στην καλύτερη περίπτωση, απλή υπόθεση».

Αυτό επισήμανε στην «Εφ.Συν.» ανώτατο κυβερνητικό στέλεχος όταν το ρωτήσαμε αν αληθεύουν τα δημοσιεύματα που αναφέρονται σε αλλαγές του status των Ευρωπαίων πολιτών μετά την ενεργοποίηση της διαδικασίας του Brexit.

Αναφορικά δε με όσους Ευρωπαίους έρχονται να εγκατασταθούν στη χώρα από εδώ και στο εξής μας επισήμανε ότι «είναι θέμα των διαπραγματεύσεων, όπως επίσης και η καταληκτική ημερομηνία ισχύος του παρόντος καθεστώτος».

Παράλληλα, υπογράμμισε ότι πρόθεση της βρετανικής κυβέρνησης είναι «το θέμα των δικαιωμάτων των πολιτών της Ε.Ε. που ζουν εδώ, αλλά και το μελλοντικό status των Βρετανών πολιτών που ζουν σε άλλες χώρες της Ε.Ε. να ξεκαθαρίσουν το συντομότερο δυνατόν. Οσο πιο γρήγορα γίνεται μετά την ενεργοποίηση του άρθρου 50», όπως χαρακτηριστικά τόνισε.

Η συζήτησή μας γινόταν την ώρα που η Βουλή των Λόρδων συζητούσε τροπολογία επί του νομοσχεδίου για το Brexit, η οποία τελικά ψηφίστηκε.

Αυτή προβλέπει πως μετά την ενεργοποίηση του άρθρου 50 θα πρέπει εντός τριμήνου να εξασφαλιστούν τα δικαιώματα των πολιτών της Ε.Ε. που ζουν στη Βρετανία.

Για να γίνει όμως νόμος θα πρέπει να εγκριθεί και από τη Βουλή των Κοινοτήτων.

Ετσι το νομοσχέδιο τώρα έχει επιστρέψει στη Βουλή των Κοινοτήτων για να ξανασυζητηθεί, σύμφωνα με τη νομοθετική διαδικασία, γνωστή ως «πινγκ πονγκ», που ισχύει εδώ στη Βρετανία.

Δυνατό «χαρτί»

Οι αναλυτές εκτιμούν ότι η Βουλή των Κοινοτήτων θα την απορρίψει για ακόμη μια φορά.

Ο βασικός λόγος είναι πως η βρετανική κυβέρνηση δεν θέλει να «κάψει ένα διαπραγματευτικό χαρτί πριν ακόμη ξεκινήσουν οι επίσημες συζητήσεις με τις Βρυξέλλες», είπε στην «Εφ.Συν.» βουλευτής του κυβερνώντος κόμματος.

Πράγμα που επισήμανε με επιστολή της προς τη Βουλή των Λόρδων και η υπουργός Εσωτερικών.

Μεταξύ άλλων η κ. Αμπερ τόνισε πως αν εξασφαλιστούν εκ των προτέρων τα δικαιώματα των Ευρωπαίων πολιτών που ζουν στη Βρετανία, ελλοχεύει ο κίνδυνος ενόψει των διαπραγματεύσεων να δημιουργηθούν προβλήματα όσον αφορά τα δικαιώματα που έχουν οι Βρετανοί που ζουν σε άλλες χώρες της Ε.Ε.

Πάρα τα σοβαρά θέματα που έχει δημιουργήσει η ιστορία του Brexit τόσο μέσα στη βρετανική κοινωνία, η οποία φαίνεται διχασμένη, όσο και μέσα στην κυβέρνηση, τα μέλη της οποίας είναι χωρισμένα σε όσους επιθυμούν ένα ξεκάθαρο και σκληρό διαζύγιο με την Ε.Ε. και όσους υποστηρίζουν έναν πιο ήπιο χωρισμό από τις Βρυξέλλες, η αξιωματική αντιπολίτευση του Τζέρεμι Κόρμπιν δεν φαίνεται να έχει κεφαλαιοποιήσει κάτι από αυτήν την τόσο κρίσιμη κατάσταση. Το αντίθετο.

Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, οι Συντηρητικοί εξακολουθούν να προηγούνται μέχρι και με 17 μονάδες διαφορά.

Είναι χαρακτηριστικό ότι στις πρόσφατες ενδιάμεσες εκλογές, στην Περιφέρεια του Κόουπλαντ, οι Εργατικοί έχασαν ένα παραδοσιακό τους προπύργιο.

Στην περιοχή αυτή της βορειοδυτικής Αγγλίας οι Συντηρητικοί είχαν να εκλέξουν βουλευτή πάνω από 80 χρόνια.

Είναι δε η πρώτη φορά εδώ και 35 χρόνια που το κυβερνών κόμμα κερδίζει το αντιπολιτευόμενο σε ενδιάμεσες εκλογές.

Γι’ αυτό άλλωστε πολλοί αναλυτές χαρακτήρισαν «ταπεινωτική» την ήττα των Εργατικών.

Παράλληλα, υψηλόβαθμα στελέχη του κόμματος επιρρίπτουν δημοσίως ευθύνες στον αρχηγό τους.

Κάποιοι έφτασαν στο σημείο μάλιστα να ζητήσουν ακόμη και την παραίτηση του Κόρμπιν, υποστηρίζοντας ότι «με την πολιτική που ακολουθεί δεν μπορεί να βάλει το κόμμα σε τροχιά νίκης», παρά το ότι επανεξελέγη πανηγυρικά τον περασμένο Σεπτέμβριο αρχηγός των Εργατικών μετά την πρόταση δυσπιστίας που κατέθεσαν 172 βουλευτές του κόμματός του.

Το πρόβλημα με τον Κόρμπιν είναι ότι οι απόψεις του θεωρούνται πολύ αριστερές για τη συντηρητική Βρετανία και τον μέσο ψηφοφόρο της χώρας.

Ούτως ή άλλως, πάντα ήταν το αουτσάιντερ του Εργατικού Κόμματος.

Ακόμη και όταν αυτό μεσουρανούσε υπό τον Τόνι Μπλερ, ο Κόρμπιν δεν δίσταζε να διατυμπανίζει τις διαφωνίες του και συχνά να διαδηλώνει ακόμη και έξω από τη Βουλή, όταν το κόμμα του υπερψήφιζε νομοσχέδια με τα οποία διαφωνούσε.

Ετσι, το μεγάλο στοίχημα είναι αν τελικά θα καταφέρει ο ίδιος να πείσει τους συμπολίτες του να ακολουθήσουν τις δικές του ριζοσπαστικές ιδέες και να τον εκλέξουν πρωθυπουργό της χώρας ή αν οι Εργατικοί θα αναγκαστούν να κλείσουν το μάτι προς τα δεξιά για να ξανακερδίσουν τα κλειδιά της Ντάουνινγκ Στριτ.