Υπεράνω δημοσίου ελέγχου οι δικαστές

Με την επίκληση της δημοκρατίας, του Συντάγματος και της διάκρισης των εξουσιών («λειτουργιών»), οι εκπρόσωποι Τύπου του Αρείου Πάγου και της Εισαγγελίας Α.Π., αντεισαγγελείς Π. Λυμπερόπουλος και Κ. Τζαβέλλας, προχώρησαν με ανακοίνωσή τους στην απόρριψη του αιτήματος του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ να προσκομιστούν στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής τα στοιχεία με βάση τα οποία αρχειοθετήθηκε η πειθαρχική δίωξη της αποσπασμένης στην ΕΥΠ εισαγγελέως Β. Βλάχου. Η κ. Βλάχου έχει, ως γνωστόν, υπογράψει από το 2019 χιλιάδες αποφάσεις άρσης απορρήτου επικοινωνιών πολιτών, μεταξύ των οποίων ο σημερινός αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, στελέχη της αντιπολίτευσης, ανώτατοι εισαγγελείς και στρατιωτικοί, δημοσιογράφοι κ.ά., για λόγους «εθνικής ασφάλειας».

Ας δούμε πώς ερμηνεύουν οι εκπρόσωποι του Α.Π. το άρθρο 43Α παρ. 1 του Κανονισμού της Βουλής που ορίζει ότι η Επιτροπή μπορεί να καλεί σε ακρόαση την ηγεσία των ανωτάτων δικαστηρίων για θέματα που αφορούν λειτουργικά ζητήματα της Δικαιοσύνης προς τον σκοπό της ενίσχυσης της διαφάνειας. «Από τη σαφή και ρητή διατύπωση της ανωτέρω διάταξης ουδόλως προκύπτει ότι στα ζητήματα αυτά ανήκει ο εξατομικευμένος πειθαρχικός έλεγχος δικαστικών και εισαγγελικών λειτουργών. Συνεπώς, η εκ μέρους των δικαστικών αρχών διαβίβαση εγγράφου ή αναφορά στο περιεχόμενο πειθαρχικής διαδικασίας, πολλώ δε, μάλλον, η παροχή εξηγήσεων και πληροφοριών σχετικών με δικαιοδοτική κρίση επί πειθαρχικής διαδικασίας ενώπιον της ανωτέρω Επιτροπής είναι αντίθετες προς τις ανωτέρω διατάξεις του Συντάγματος και της νομοθεσίας».

Οπως τονίζεται στην ανακοίνωση, «Θεμελιώδης αρχή του Δημοκρατικού Πολιτεύματος είναι η διάκριση των Λειτουργιών του Κράτους, της Νομοθετικής, της Εκτελεστικής και της Δικαστικής. Ουσιώδης έκφραση της αρχής αυτής είναι η ανεξαρτησία των δικαστικών και εισαγγελικών λειτουργών κατά την άσκηση των καθηκόντων τους και η απαγόρευση των άλλων λειτουργιών να παρεμβαίνουν με οποιονδήποτε τρόπο σε αυτήν. Στο πνεύμα αυτό ο συνταγματικός και ο κοινός νομοθέτης έχουν καθορίσει ότι ο πειθαρχικός έλεγχος όλων των δικαστικών και εισαγγελικών λειτουργών κάθε βαθμίδος δεν μπορεί να αναφέρεται στη δικαιοδοτική τους κρίση και διεξάγεται αποκλειστικά από τα αρμόδια κατά περίπτωση δικαστικά όργανα, με διαδικασία η οποία είναι μυστική έναντι πάντων, με μόνη εξαίρεση τη δημόσια συνεδρίαση πειθαρχικών δικαστηρίων».

Με δύο λόγια, μπορεί να έχουν προκύψει σοβαρότατα προβλήματα διαφάνειας και παραβιάσεων των συνταγματικά κατοχυρωμένων δικαιωμάτων των πολιτών στο απόρρητο των επικοινωνιών τους, μπορεί να έχουν προκύψει δεκάδες παραβιάσεις του Συντάγματος λόγω αυθαίρετων χειρισμών της εκτελεστικής και της νομοθετικής εξουσίας, επιβολή περιορισμών στο συνταγματικό έργο των Ανεξάρτητων Αρχών, αλλά όλα κι όλα! Η δημοκρατία και η διάκριση των εξουσιών κινδυνεύει από το εύλογο αίτημα των βουλευτών της αρμόδιας Επιτροπής της Βουλής που μάταια αναζητούν την αποκατάσταση στοιχειώδους διαφάνειας και λογοδοσίας για μια υπόθεση που έχει διεθνώς εκθέσει τη χώρα.

Με δήλωσή του στην «Εφ.Συν.» ο καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου Ακρίτας Καϊδατζής σχολιάζει: «Οπως κάθε κρατική εξουσία, έτσι και η δικαστική, δεν είναι ανέλεγκτη. Κορυφαία μορφή δημοκρατικού ελέγχου είναι ο κοινοβουλευτικός. Σε μια υπόθεση όχι απλώς μείζονος δημόσιου ενδιαφέροντος, αλλά κυριολεκτικά ύψιστης σημασίας για τη δημοκρατία και το κράτος δικαίου, η ίδια η δικαστική εξουσία θα όφειλε αυτοβούλως να φέρει στο φως, επομένως και στον δημόσιο έλεγχο, κάθε πτυχή που την αφορά. Είναι λυπηρό, ένας κρατικός θεσμός, που δεν εκπροσωπεί τα εκάστοτε μέλη του παρά μόνο την Ελληνική Δημοκρατία, να εκφέρει δημόσιο λόγο συντεχνιακού χαρακτήρα».