Το σπίτι των παιδικών τραυμάτων

Χωρίς να κοιτάξουν ούτε μία φορά τον κατηγορούμενο Κωνσταντίνο Λαλαούνη, τρία αδέλφια που είχαν ζήσει την παιδική και εφηβική τους ηλικία στο οικοτροφείο «Παιδικό Σπίτι» στον Πειραιά, όπου ήταν πρόεδρος για δεκαετίες ο κατηγορούμενος, περιέγραψαν με δάκρυα στα μάτια όσα τρομερά είχαν ζήσει στο ίδρυμα.

Ο 89χρονος σήμερα Κ. Λαλαούνης έχει καταδικαστεί για κατά συρροή και κατ’ εξακολούθηση αποπλάνηση και κατάχρηση ανηλίκων σε ασέλγεια και ενδοοικογενειακή βία και βρίσκεται στη φυλακή από το 2016, εκτίοντας 25ετή κάθειρξη. Η δίκη στο Μικτό Εφετείο Αθηνών επαναλαμβάνεται έπειτα από προσφυγή του στον Αρειο Πάγο.

«Ηταν αυστηρός και τιμωρητικός, με χτυπούσε συστηματικά με τα χέρια του στο κεφάλι, με έβριζε, μου στερούσε το φαγητό, μου απαγόρευε να δω τους φίλους μου από το σχολείο. Ενιωθα μόνος μου σε τέσσερις τοίχους και, αν δεν ήταν εκεί τα αδέλφια μου, ούτε αυτά δεν θα έβλεπα», είπε χαμηλόφωνα και με εμφανή συναισθηματική φόρτιση ο μεγαλύτερος αδελφός Μ.Κ., σήμερα 29 ετών, ιδιωτικός υπάλληλος. Δυσκολευόταν να απαντήσει στις ερωτήσεις της έδρας τι άλλο έχει υποστεί.

«Τα είπα τρεις φορές στους αστυνομικούς όταν ξεκίνησαν οι έρευνες. Τα έχω πει σε δύο δικαστήρια. Ντρέπομαι, δεν είναι για να τα θυμάμαι αυτά», είπε. Και αναφέρθηκε στις αμέτρητες φορές που ο κατηγορούμενος τον φιλούσε, τον έγλειφε και τον δάγκωνε στον λαιμό και στο μάγουλο και του έπιανε τα γεννητικά όργανα, όταν τον απομόνωνε σε κάποιο δωμάτιο του οικοτροφείου, «μέχρι που σε μεγαλύτερη ηλικία αντέδρασα, τον έσπρωξα και του είπα να μη με ξαναενοχλήσει».

Κατέθεσε, επίσης, ότι είχε δει τον κατηγορούμενο να φιλάει στο στόμα τον Γ.Α., παιδί με νοητική υστέρηση που έμενε στο οικοτροφείο και έγινε αιτία να ξετυλιχτεί το κουβάρι αυτής της καλά κρυμμένης ιστορίας, όταν περιέγραψε σε δασκάλα του στο σχολείο τις ασελγείς πράξεις του κατηγορούμενου.

Ο Μ.Κ. υπογράμμισε πως δεν τα συζητούσαν αυτά τα θέματα μεταξύ τους τα παιδιά. «Πώς να ρωτήσω άλλα παιδιά αν έκανε το ίδιο σ’ αυτά; Δεν θέλω να ξέρω ούτε τι έκανε στα αδέρφια μου. Ηξερα τι έκανε σ’ εμένα», είπε. Και σημείωσε: «Δεν έχω παιδικά χρόνια. Αυτά που σας είπα είναι λίγα. Υπάρχουν πολλά περισσότερα».

Στο τέλος της κατάθεσής του, δέχτηκε ερώτηση από τον ίδιο τον κατηγορούμενο: «Γιατί τόση πολεμική εναντίον μου από τη στιγμή που σας έχω ευεργετήσει;». Ο Μ.Κ. απάντησε αντιστρέφοντας το ερώτημα: «Οι ευεργεσίες ήταν ανταλλάγματα γι’ αυτά που μου κάνατε;».

Ο Χ.Κ., ο δεύτερος σε ηλικία από τα τρία αδέλφια, σημείωσε ότι πήγε στο οικοτροφείο όταν ήταν πέντε χρόνων. «Ημουν μικρός και δεν μπορούσα να το εξηγήσω, απλώς συνέβαινε. Δεν είναι κάτι που το συζητάς, το καταλαβαίνεις ότι συμβαίνει σε όλους. Δαγκώματα, φιλιά, θωπείες μέσα και έξω από τα ρούχα, λεκτική και σωματική βία. Οταν πήγα να καταθέσω στη ΓΑΔΑ, δεν τα κατέθεσα όλα. Ηταν πολύ δύσκολο, ντρεπόμουν. Δεν έζησα παιδική ηλικία. Μέχρι τα 18, υπήρχαν εκεί τα βήματά μου και οι σκέψεις μου, εγώ σαν παιδί δεν υπήρχα».

Είχε και γι’ αυτόν ερώτηση ο κατηγορούμενος: «Γιατί τόσες ανυπόστατες κατηγορίες τη στιγμή που τόσα παιδιά πέρασαν από το ίδρυμα και δεν κατήγγειλαν κάτι;», είπε. «Αν ξέρατε τη δυσκολία για να φτάσουμε ώς εδώ... Θες να ξεχνάς ό,τι σου έχει συμβεί. Δεν καμαρώνεις γι’ αυτά», απάντησε ο Χ.Κ.

Ο Κ.Κ., ο μικρότερος αδερφός, έμεινε στο οικοτροφείο 12 χρόνια, ζώντας μια καθημερινότητα που περιλάμβανε «σφαλιάρες που σου τράνταζαν τον εγκέφαλο, σωματική βία, φιλιά στο στόμα και όταν δεν ήταν άλλοι μπροστά, προχώραγε περισσότερο, γλειψίματα, δαγκώματα στο αυτί και στον λαιμό, πιασίματα στα γεννητικά όργανα, αυτά ήταν πολύ συχνά περιστατικά».

«Μια φορά με χτύπησε τόσο δυνατά στο κεφάλι που βούιζε. Εφυγα τρέχοντας και κλαίγοντας στο δωμάτιό μου. Ηρθε, κάθισε στο κρεβάτι και με εγκλώβισε με τα πόδια του. “Το κάνω επειδή σας αγαπάω και για να μάθετε το σωστό”, δικαιολογήθηκε και άρχισε να με χαϊδεύει. Οταν αντιστάθηκα, μου είπε “άντε χάσου ρε” και με έσπρωξε. Επεσα και χτύπησα το κεφάλι και έτρεχαν αίματα. Να με πάει στον γιατρό; Στον γιατρό πηγαίναμε μόνο για τα εμβόλια. Και οι γιατροί γνωστοί του ήταν», ανέφερε ο Κ.Κ.

«Μου έλεγε “έλα εσύ μαζί μου” στο ασανσέρ. Ενώ χωρούσαν και άλλα παιδιά, τους έλεγε να πάνε με τα πόδια. Με εγκλώβιζε στη γωνία του ασανσέρ και έβαζε το σώμα του μπροστά στα κουμπιά για να μην μπορώ να τα πατήσω. Το ασανσέρ έμενε ακινητοποιημένο και με χάιδευε, με δάγκωνε στο αυτί και στον λαιμό, με τσιμπούσε στην κοιλιά, με θώπευε στα οπίσθια. Προσπαθούσα να τραβηχτώ αλλά δεν μπορούσα να αντιδράσω περισσότερο, αλλιώς με περίμενε αυστηρή τιμωρία».

Η κοινωνική λειτουργός Χρυσούλα Κιρκίτσου, που έκανε έρευνα στο ίδρυμα με εισαγγελική παραγγελία, όταν έφτασαν οι καταγγελίες στην Εισαγγελία Ανηλίκων το 2012, μετέφερε την εικόνα των τριών αδελφών πριν από επτά χρόνια, όταν μιλούσαν για πρώτη φορά για όσα συνέβαιναν. «Καθώς μιλούσαν, αναβίωναν όσα είχαν ζήσει. Ηταν αδύναμα και φοβισμένα. Τώρα που μεγάλωσαν κατάλαβαν ότι τους είχε κάνει πλύση εγκεφάλου ο κατηγορούμενος ώστε να δέχονται αυτά που τους ζητούσε. Φαίνεται από τη γλώσσα του σώματος ότι λένε την αλήθεια», σημείωσε. «Η ασέλγεια ήταν διαχρονική, μια καθημερινότητα», είπε. Περιέγραψε τον κατηγορούμενο ως άνθρωπο υπερσυγκεντρωτικό, που ξέρει να μεθοδεύει καταστάσεις ώστε να εμφανίζεται αξιοπρεπής και ευγενικός.

Περιέγραψε το ίδρυμα ως χώρο αυστηρό, σχεδόν κακοποιητικό, που δεν διέθετε κατάλληλο προσωπικό, όπως κοινωνικό λειτουργό, δεν τηρούσε την υποχρέωση να κρατά στον χώρο φακέλους με τα στοιχεία των παιδιών, ενώ σημείωσε ότι τα μέλη του Δ.Σ. δεν προσέγγιζαν τα παιδιά.

● Η δίκη θα συνεχιστεί στις 5 Μαρτίου.