«Είμαστε φορείς δικαιωμάτων»

Η Κατερίνα δεν πρόλαβε να γιορτάσει την Παγκόσμια Ημέρα κατά του AIDS, δεν πρόλαβε να δει τα δημοσιεύματα που υπερασπίζονται επίμονα το δικαίωμα των οροθετικών, δεν πρόλαβε να δει τις τελικές αποφάσεις των δικαστηρίων, δεν πρόλαβε να δει την καταδικαστική για την Ελλάδα απόφαση που είναι βέβαιο ότι θα εκδώσει το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, δεν πρόλαβε την κατάργηση της 39Α, της υγειονομικής διάταξης της ντροπής.

Κυρίως, όμως, δεν πρόλαβε να ζήσει και έτσι χάθηκε στην τελευταία θανατηφόρα δόση της απελπισίας. Την απόφαση να ορίσει η ίδια τουλάχιστον τον θάνατό της τη γνωστοποίησε με γράμμα.

Η γιατρός της Χ. Μπότση, μέλος της Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης στις Διωκόμενες Οροθετικές, έγραψε γι’ αυτήν (http://tomov.gr/) ένα φορτισμένο σημείωμα που πέφτει σαν πέλεκυς πάνω στα κεφάλια υπεύθυνων και ανεύθυνων, πάνω στα κεφάλια όλων μας.

«Η Κατερίνα δραπέτευσε. Οσες φυλακές έζησε, όσους παραδείσους κι αν αναζήτησε στα ναρκωτικά ποτέ δεν έφτασαν. Η επιχείρηση δίωξης των οροθετικών χρηστριών πριν τις εκλογές του 2012 μάζεψε μαζί με τις άλλες κοπέλες και την Κατερίνα. Τη γνωρίσαμε κι αυτή στις Φυλακές Κορυδαλλού. Ενα κορίτσι γελαστό που του άρεσαν οι αγκαλιές και τα χάδια. Ηταν διαχυτική, πάντα με φιλούσε.

»Η Κατερίνα έγινε αργότερα ασθενής μου, καθώς το “αδίκημα” της οροθετικότητάς της την έφερε στην πόρτα της Μονάδας Λοιμώξεων. Γρήγορα ενεργοποιήθηκε. Μάχιμη, πήρε μέρος σε όλες τις δράσεις της Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης για τις Διωκόμενες Οροθετικές: μίλησε σε προβολές, σε πάνελ, σε συγκεντρώσεις για τα αυτονόητα: τα νοσήματα δεν φυλακίζονται, θεραπεύονται. Την αγαπήσαμε για το θάρρος της, την ανθρωπιά της, το ωραίο μυαλό της.

«Ζητούσε συγγνώμη»

»Δυο χρόνια καθαρή, όταν υποτροπίασε. Ζητούσε συγγνώμη γιατί νόμισε ότι μας απογοήτευσε. Οι δικοί μου φόβοι όμως είχαν να κάνουν με κάτι άλλο. Εμείς πόσο σωστά τη στηρίξαμε; Πόσο μπορέσαμε ν’ απαλύνουμε τους πόνους της, να την κάνουμε ικανή ν’ αντέξει ό,τι και οι άλλοι και άλλες αντέχουμε;

»Η Κατερίνα μπήκε σε πρόγραμμα του ΟΚΑΝΑ. Ολα πήγαν “καλά”. Σωστή στις υποχρεώσεις της, στα ραντεβού της, όμορφη με τη λεπτή φιγούρα της και μ’ εκείνο το χαμόγελο που χάλαγαν τ’ ανύπαρκτα μπροστινά της δόντια που είχαμε βάλει στόχο να φτιάξουμε. Μαζί της ο πατέρας της, πάντα εκεί, κοντά της. Κι όμως, η Κατερίνα δεν ήταν καλά. Πριν λίγες μέρες αποφάσισε πως η ζωή ήταν πολύ κουραστική γι’ αυτήν. Δεν την άντεχε. Αφησε ένα γράμμα αποχαιρετιστήριο και πήρε την τελευταία της δόση. Μας άφησε πίσω εμάς που αντέχουμε κι αυτή έφυγε. Η Κατερίνα δραπέτευσε κι η φυγή της πληγώνει. Συγγνώμη για τη φόρτιση…

Χρύσα Μπότση»

Εγραφε η Κατερίνα: «4 Απριλίου 2014. Είμαι μία από τις 27 τοξικοεξαρτημένες οροθετικές γυναίκες που διαπομπευθήκαμε και στη συνέχεια μας φυλάκισαν για διάστημα έως ένα χρόνο, με την κατηγορία της πορνείας και της “βαριάς σκοπούμενης σωματικής βλάβης” στους υποτιθέμενους πελάτες μας. Η κατηγορία της πορνείας δεν αποδείχθηκε, και στη δίκη δύο από εμάς στις 4/4/2014 ενάντια στο ελληνικό κράτος για παράνομη φυλάκιση, κερδίσαμε αποζημίωση ύψους… 10 ευρώ την ημέρα. Η βλάβη που μας έγινε θα κυνηγάει αιώνια εμάς και τα παιδιά μας. Εμείς όμως είμαστε φορείς δικαιωμάτων, και με τη συμπαράσταση της Ομάδας Δικηγόρων για τα Δικαιώματα Προσφύγων και Μεταναστών και την Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στις Διωκόμενες Οροθετικές θα συνεχίσουμε να επιδιώκουμε την ηθική και υλική μας δικαίωση. Και θέλω να σας πω ότι εγώ κατάφερα να είμαι καθαρή».

Από σήμερα ο υπουργός Υγείας, ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη αλλά και το ΚΕΕΛΠΝΟ θα έχουν ένα άτομο λιγότερο να κυνηγάνε στις τυφλές επιχειρήσεις-σκούπα. Από σήμερα όσα ΜΜΕ και όσοι δημοσιογράφοι δημοσίευσαν τότε ξεδιάντροπα τις φωτογραφίες των οροθετικών γυναικών και μίλησαν για την αναγκαιότητα να προφυλαχτεί η ελληνική οικογένεια (!) ίσως ξανασκεφτούν το πόσο συνέβαλαν και με το «δικό τους λιθαράκι» στην εξόντωση. Ισως και όχι!

Την Κατερίνα θα αποχαιρετήσουν οι φίλοι της την Τετάρτη 3 Δεκέμβρη στην εκκλησία της Αγίας Παρασκευής, στο Κορωπί, στις 3.30 μ.μ.