Βιονικοί ποδοσφαιριστές «μαραθωνοδρόμοι»

Τους βλέπεις να τρέχουν, με διαφορά λίγων ημερών, σε παιχνίδια επιπέδου Τσάμπιονς Λιγκ, εθνικών πρωταθλημάτων, εθνικών ομάδων και όχι μόνο, άνοιξη πλέον, δηλαδή κοντά στο τέλος της αγωνιστικής περιόδου, ακμαίοι, αναλλοίωτοι, λες και βρισκόμαστε στην αρχή της περιόδου! Αν θέλεις να σαρκάσεις το θέαμα που αντιβαίνει στην κοινή λογική, επαναφέρεις αλήστου μνήμης πρωτοσέλιδους τίτλους αθλητικών εφημερίδων περί ποδοσφαιριστών «τιτάνων», «χαλκέντερων», «ηρώων» και όχι μόνο...

Αν όμως θελήσεις να βρεις την εξήγηση, επίσης χωρίς να σκεφτείς πολύ, επειδή απλά έχεις, εντός και εκτός ειδικότερα του ποδοσφαίρου και γενικότερα του αθλητισμού, τη γνώση των επιταγών της εποχής μας, γελάς με νόημα... Επειδή ξέρεις ότι η λεγόμενη «επιστημονική στήριξη» είναι πλέον απαραίτητο εξάρτημα της, συχνά αδυσώπητης, μηχανής του αθλητικού θεάματος!

Αμέσως μετά, ίσως επιχειρήσει να απενοχοποιήσει την εικόνα των βιονικών ποδοσφαιριστών η, όχι κατ' ανάγκη ένοχη, αλματώδης πρόοδος στη φυσιολογία της άσκησης, αλλά και πάλι... Οταν μαθαίνεις, όλο και πιο συχνά πλέον, για τις βλάβες (ανεπανόρθωτες και μη...) στην υγεία κυρίως αθλητών του στίβου, άλλοτε ολυμπιονικών, παγκόσμιων πρωταθλητών και όχι μόνο, συνιστά βάσιμη υποψία η σκέψη πως κάτι ανάλογο συμβαίνει και στο ποδόσφαιρο.

Ετσι είναι και σε ποιο βαθμό; Ως γνωστόν, σύμφωνα με σύγχρονες μετρήσεις, η ένταση και η καταπόνηση στον οργανισμό του ποδοσφαιριστή, σε παιχνίδι 90 λεπτών, είναι ισοδύναμες με μισό μαραθώνιο! Από τον Ιούνιο (26/6) του 2003, ημέρα θανάτου του Kαμερουνέζου μέσου Μαρκ Βιβέ Φοέ μέσα στον αγωνιστικό χώρο, τηρουμένων των αναλογιών, οι απώλειες θαρρείς και έρχονται με μαθηματική ακρίβεια!

Από τον θάνατο του Φοέ ώς εκείνον του Πιερμάριο Μοροζίνι, μέσου της Λιβόρνο, την τελευταία καταγεγραμμένη απώλεια ζωής ποδοσφαιριστή στη διάρκεια του παιχνιδιού (14/4/2012), οι θάνατοι είναι συνολικά 22 παγκοσμίως! Ευθύνες καταλογίζονται και στην εισβολή, επίσης παγκοσμίως, του τζόγου στο ποδόσφαιρο τις τελευταίες δύο δεκαετίες! Η νίκη-επιτακτική ανάγκη τιμάται με υπέρογκα ποσά, ασκεί αφόρητη πίεση στους παίκτες-φορείς της και βέβαια στ' αφεντικά των ομάδων!

Πρόσφατα, ο αντικαταστάτης του Μπλάτερ στην προεδρία της FIFA Tζιάνι Ινφαντίνο προανήγγειλε συμμετοχή περισσότερων εθνικών ομάδων στα Παγκόσμια Κύπελλα. Αρα και περισσότερα παιχνίδια κάθε τέσσερα χρόνια στην τελική φάση αλλά και νωρίτερα για την πρόκριση... Εξαγγελία που διατυπώθηκε παράλληλα με τη θέληση μεγάλων ευρωπαϊκών ομάδων να γεννήσουν νέα διοργάνωση επιπέδου Τσάμπιονς Λιγκ, με στόχο «περισσότερα παιχνίδια και περισσότερα έσοδα για τις ποδοσφαιρικές ομοσπονδίες»! Αρα περισσότερα έσοδα και για την ίδια τη FIFA...

«Σώμα-επιχείρηση»

Θέσαμε τις ίδιες απορίες του κοινού νου και όχι μόνο, υπό την κρίση του Θανάση Δουληγέρη. εργοφυσιολόγου και αθλητικού διατροφολόγου, μέλους του Αμερικανικού Κολεγίου Αθλητιατρικής (ACSM), της Διεθνούς Κοινότητας Αθλητικής Διατροφής (ISSN), επιιστημονικού συνεργάτη του Χαροκόπειου Πανεπιστημίου σε ερευνητικά προγράμματα προαγωγής υγείας. Με σχετική εμπειρία και από τη συνεργασία του ειδικά με ποδοσφαιρικές ομάδες, γενικότερα με αθλητικούς συλλόγους στη χώρα μας:

«Στο υψηλό επίπεδο ομάδων Τσάμπιονς Λιγκ ή άλλων αθλητικών δραστηριοτήτων, μην ξεχνάμε την πολυδιάστατη προσέγγιση της προπονητικής που, ναι, δικαιολογεί τέτοια απόδοση στο τέλος της αγωνιστικής περιόδου! Σε τέτοιο υψηλό επίπεδο, οι ομάδες του Τσάμπιονς Λιγκ έχουν προγραμματίσει, όλη τη χρονιά, εβδομάδες ενεργητικής αποκατάστασης με στόχο την αντοχή των ποδοσφαιριστών στην εποχή που κρίνονται οι τίτλοι! Υπάρχουν συμπληρώματα διατροφής και κατάλληλο εξατομικευμένο πρόγραμμα ενίσχυσης της αντοχής κάθε ποδοσφαιριστή με κριτήριο τις ατομικές ανάγκες του, προσαρμοσμένο στο βάρος, στην ηλικία και στο ύψος του. Και εκτός της κατάλληλης τροφής, τους παρέχονται ειδικές εργογόνες ουσίες...».

• Πρόκειται για «αθώες» ουσίες;

Πάντα σε τέτοιο, υψηλό αγωνιστικό επίπεδο, βάσει μελετών, οι ίδιες ουσίες δεν έχουν επιπτώσεις. Βέβαια, όσα λέω αφορούν τις προθέσεις της ομάδας και κανείς δεν ξέρει τι μπορεί να πάρει μόνος του, κρυφά, ο ίδιος ο ποδοσφαιριστής. Αλλά μην ξεχνάτε ότι το σώμα του, σε επίπεδο Τσάμπιονς Λιγκ, είναι και για τον ίδιο... ανθηρή επιχείρηση, άρα δεν τον συμφέρει να ρισκάρει με χρήση απαγορευμένων ουσιών. Οι, αλήθεια πολλοί, θάνατοι ποδοσφαιριστών τα τελευταία χρόνια συνέβησαν, όλοι, σε χαμηλότερο ε πίπεδο, όπου η κατάσταση είναι, πράγματι, συχνά ανεξέλεγκτη. Οπως και σε πολλές ομάδες στην Ελλάδα. Εχω δουλέψει και ξέρω... Τελειώνει η προπόνηση και λένε «άντε πάμε να φάμε»...

Πώς μπορείς να καταλάβεις ότι κάτι ύποπτο συμβαίνει; Οταν κάποιος παίκτης, λοιπόν, είναι πολύ καλά γυμνασμένος, έχει μικρά περιθώρια βελτίωσης στο τέλος της περιόδου. Αν βλέπετε, λοιπόν, εντυπωσιακή βελτίωση αντοχής, έκρηξης από καλά γυμνασμένους παίκτες ενώ τελειώνει η περίοδος, ίσως κάτι «τρέχει»... Υπενθυμίζω: Ολα αυτά δεν ισχύουν σε επίπεδο Τσάμπιονς Λιγκ, εκεί υπάρχει ο εξατομικευμένος προγραμματισμός που ανέφερα πριν.

• Ενενήντα λεπτά ισοδυναμούν με μισό μαραθώνιο;

Ναι, ένα ποδοσφαιρικό παιχνίδι αλήθεια ισοδυναμεί με την κόπωση μισού μαραθώνιου! Ο παίκτης σε τέτοιο, υψηλό επίπεδο ανταγωνισμού μπορεί ν' αντέξει αλλά όχι συνέχεια βέβαια με τον ίδιο ρυθμό. Στην Ελλάδα και σ' επίπεδο Σούπερ Λιγκ, υπάρχει ανάλογος προγραμματισμός συντήρησης αλλά, επειδή έχω δουλέψει σε πολλές ομάδες και άλλων βαθμίδων, σε μικρότερες κατηγορίες κανείς δεν ξέρει τι γίνεται. Οι γονείς οφείλουν να προσέχουν σε ποιους εμπιστεύονται για άθληση τα παιδιά τους στη χώρα μας.