Από την ύπαιθρο λένε πως οι μανάδες αρχίζουν να ξεφοβούνται (11 Ιουνίου)

Στα 94 χρόνια της, η βασίλισσα Ελισσάβετ Β’ κάνει την πρώτη της βιντεοκλήση.

Μπήκε τελευταία «στην κλήση μέσω Zoom κι ήταν η πρώτη που βγήκε, όπως απαιτεί το βασιλικό πρωτόκολλο».

Στη Γαλλία χάθηκαν μισό εκατομμύριο θέσεις εργασίας ως τον Μάρτιο.

Το Μεξικό ξεπερνά το όριο των 15.000 νεκρών.

Κίνηση και μόλυνση επιστρέφουν στο Παρίσι.

Εκατό Ισπανοί παπάδες πέθαναν ήδη λόγω πανδημίας.

Η Βραζιλιάνα τραγουδίστρια Ανίτα λέει πως «βγήκε πιο ευφυής από τον περιορισμό».

Ο Ρόμπερτ Μούζιλ έλεγε πως θα έπρεπε να είμαστε πιο ευφυείς στις οκτώ το βράδυ απ’ ό,τι στις οκτώ το πρωί.

Κάποια γκράφιτι σε αγάλματα μοιάζουν να μαθαίνουν να γράφουν σε λανθασμένη βάση.

Ο Ντελέζ στο βιβλίο για τον Φράνσις Μπέικον λέει πως δεν υπάρχει λευκός καμβάς, υπάρχει καμβάς που ασφυκτιά από προηγούμενες εικόνες, κοινοτοπίες, κλπ.

Ο ζωγράφος, πρώτα, πρέπει να σβήσει κάθε χρώμα και φιγούρα που βρίσκεται στον καμβά ως φάντασμα. Και μόνο μετά ν’ αρχίσει.

Νεκρολογία, Βραζιλία. Σεμπαστιάο Λίμα Βασκονσέλος, 95 χρονών.

«Απ’ όλες τις προκλήσεις της ζωής, αυτή που αγαπούσε περισσότερο ήταν τα σταυρόλεξα. Πέθανε στο Μπελέιν.»

Χρειάζεται να «καθαρίσει, να σβήσει, να χαλάσει, ακόμη και να σκίσει κανείς τον καμβά» για να επιτρέψει στον αέρα να κυκλοφορήσει, έγραψε ο Ντελέζ.

Ίσως το ίδιο και με την ιστορία και τα νέα πρότζεκτ.

Χρειάζεται να «καθαρίσει, να σβήσει, να χαλάσει, ακόμη και να σκίσει κανείς» την Ιστορία για να επιτρέψει στον αέρα να κυκλοφορήσει.

Ίσως αυτό να σκέφτονται και όσοι επιτίθενται ενεργά στα ακίνητα αγάλματα.

Ο αέρας μερικές φορές δεν κυκλοφορεί από δική του θέληση.

Από την ύπαιθρο λένε πως οι μανάδες άρχισαν να ξεφοβούνται.

Πάνε στο κομμωτήριο και στη λειτουργία. Και παίζουν πια με τα κοτσύφια που εμφανίζονται παντού.

Μια δρομάδα κουβαλά μια βιβλιοθήκη για να καταπολεμήσει τη σχολική εγκατάλειψη στην Αιθιοπία.

Μια εκστρατεία θέλει να φέρει παιχνίδια στις βραζιλιάνικες φαβέλες.

Χωρίς σχολείο, λένε, πολλά δεν έχουν πρόσβαση στα παιχνίδια.

Παιδιά χωρίς ίντερνετ που μαθαίνουν να διαβάζουν και να γράφουν μέσω  ραδιοφώνου. Και πάλι στα χωριά της Κολομβίας.

Το ραδιόφωνο ως ο μεταδότης της βασικής πληροφορίας.

Η μάθηση επιστρέφει στα αυτιά.

Ο αιώνας των δυο μεγάλων ματιών στήνει προσεχτικό αυτί στο δύο και δύο ίσον τέσσερα και στο αλφάβητο.

«Η χαρά είναι η επαλήθευση μιας πράξης», έλεγε ο Οσβάλντο ντε Αντράντε.

Επιστροφή στα αυτιά τον 21ο αιώνα.

Μια φίλη από τη Βραζιλία λέει ότι καθάρισε τις καρέκλες με απολυμαντικό.

Άσπρισαν σχεδόν.

Έμοιαζε με πρόσκληση για να καθίσει κάποιος.

Αλλά δεν υπάρχει κανείς για να καθίσει και οι καρέκλες θα μείνουν σε μια γωνιά μέχρι να ξαναβρωμίσουν. Έχει δυο μήνες να δει άνθρωπο.

«Τώρα αρχίζει ένα σκληρό, αδυσώπητο ταξίδι – σε αναζήτηση του πλέον απόμακρου εφικτού», έγραψε ο Μπατάιγ.

Ένα ταξίδι που θέλει να φτάσει στο πιο απομακρυσμένο σημείο, στον χώρο και στο πνεύμα.

Πολλοί έχουν ήδη κατά νου αυτό το πρότζεκτ.

Να βρουν το πιο μακρινό σημείο στο σπίτι κι εκεί να ανάψουν φωτιά.

Η λύπη είναι μια βλάβη στο στοιχειώδες∙ λίγοι μηχανικοί υπάρχουν γι’ αυτό.

*Ο Γκονσάλο Μ. Ταβάρες είναι Πορτογάλος συγγραφέας και γράφει το Ημερολόγιο της Πανούκλας καθημερινά από τις 23 Μαρτίου για την εφημερίδα Expresso.

**Η Αθηνά Ψυλλιά που έκανε τη μετάφραση είναι ψυχολόγος και μεταφράστρια λογοτεχνίας από τα πορτογαλικά και συνεργάζεται με τον Γκονσάλο Μ. Ταβάρες από το 2011.

Σημείωση efsyn.gr: Τα κείμενα του Γκονσάλο Μ.Ταβάρες από την εφημερίδα Expresso θα αναδημοσιεύονται σε καθημερινή βάση από την ιστοσελίδα μας, κατόπιν συμφωνίας μαζί του